Παναγιώτης Παύλος: «Η προσπάθεια κατευνασμού είναι πράξη μειοδοσίας… Βάζει πλέον την Ελλάδα σε περιπέτειες…» / Συνέντευξη 24/4/2023, στο RadioMax Αλεξανδρούπολης και τον Δημήτρη Κολιό (κείμενο και ηχητικό)

Ένας διαφωτιστικός Χάρτης…

Ραδιοφωνική συνέντευξη με τον Δημήτρη Κολιό στο Ραδιόφωνο Maximum 93.6 της Αλεξανδρούπουλης, τη Δευτέρα 24 Απριλίου 2023: https://m.mixcloud.com/maximum-maximumfm/παυλος-παναγιωτης-24-04-23/

Δ.Κ.: Χριστός Ανέστη, κύριε Παύλε, καλημέρα σας.

Π.Π.: Αληθώς Ανέστη, κύριε Κολιέ, καλημέρα σας και καλή εβδομάδα, χρόνια σας πολλά.

Δ.Κ.: Απλά για να σας μεταφέρω κατευθείαν στο πνεύμα και να μεταφέρω και τις φίλες και τους φίλους, διαβάζω: «Η Ελλάς παραιτείται σιωπηρώς από τα δικαιώματά της στα νησιά του Αιγαίου. Παράθυρο αποστρατικοποίησης και φινλανδοποίησης άνοιξε την Κυριακή του Πάσχα. Η απόφαση Μαξίμου και Πενταγώνου να μην μεταβούν για ευχές ο Υπουργός Άμυνας, ο Υφυπουργός, και εκπρόσωποι της στρατιωτικής ηγεσίας στα ακριτικά νησιά που οι Τούρκοι θεωρούν ότι πρέπει να αποστρατικοποιηθούν, στέλνει μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι η Ελλάς αναγνωρίζει τις ενστάσεις της Άγκυρας για το νομικό καθεστώς τους. Στο Μεγάλο Πεύκο ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων την Τρίτη του Πάσχα αντί της Χίου και της Σάμου. Αντί να πάει στη Χίο και τη Σάμο, όπου είχαμε και τις σφαγές, ιδιαίτερα στη Χίο. 62.000 ψυχές. Τί σημαίνουν οι υπαινιγμοί του Πρωθυπουργού για ῾παράθυρα ανοιχτά᾽ σε προσεγγίσεις; Πώς φτάσαμε στιςσιωπηρές συμφωνίες για αποχή από …μονομερείς ενέργειες;»

Και θα προσθέσω μόνον και έχετε όλο το χρόνο: τί σημαίνει, εγώ υπογράφω Συνυποσχετικό με την Τουρκία, όταν η Τουρκία έχει πενήντα αξιώσεις και εγώ μία; Ορίστε κ. Παύλο.

Π.Π.: Κύριε Κολιέ αυτή τη στιγμή έχετε συνοψίσει όλο αυτό που εγώ με μια πρόταση χαρακτηρίζω «το θέατρο του παραλόγου και τα χρυσόψαρα της γαλάζιας λίμνης» και φυσικά εννοώ το Αιγαίο το δικό μας, διότι αυτά τα οποία ζούμε και παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες, εβδομάδες μάλλον, με αφορμή αυτό το επίπλαστο δήθεν κλίμα ειρήνης και φιλίας με την Τουρκία, που, επίσης δήθεν, προέκυψε με αφορμή τους σεισμούς, είναι μια παράνοια, αν δεν είναι κάτι άλλο. Εγώ θέλω να το βλέπω με την καλή του έννοια, ότι είναι απλώς μια παράνοια και όχι ότι κάποιοι τα έχουν συζητήσει όλα και απλώς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να τα φέρουν στον ελληνικό λαό χωρίς αυτό να έχει μεγάλο πολιτικό κόστος γι᾽ αυτούς.

Είπατε πολύ σωστά ότι δυστυχώς για πρώτη φορά στα πολλά τελευταία χρόνια που μπορώ να θυμάμαι, το Πάσχα η Ελλάδα απείχε όχι από κάποια διαδικασία η οποία συνιστά αμφισβήτηση των τουρκικών συνόρων, αλλά από αυτό που είναι απολύτως ελεύθερη να πράττει στο εσωτερικό της ως χώρα δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανένα, και που δεν είναι άλλο από το να στείλει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της σε ακριτικές μονάδες και φυλάκια για τους τυπικούς εόρτιους χαιρετισμούς και ευχές με το προσωπικό, τους στρατιώτες, τους αξιωματικούς μας, που υπηρετούν στις εσχατιές. Εγώ, όπως ίσως θυμάστε, σας έχω πει παλαιότερα, έχω υπηρετήσει στο Λαγό στον Έβρο, μάλιστα παραιτούμενος του δικαιώματος εντοπιότητας που θα μπορούσα να κάνω τη θητεία μου στην Ξάνθη και να σερβίρω καφέδες στον Διοικητή μέσα στη Λέσχη, επειδή ακριβώς με ενδιέφερε η εσχατιά μας, και ξέρω λοιπόν, τί σημασία έχει το να επισκέπτεται ακριτικές μονάδες στις μεγάλες εορτές του Πάσχα, η Αθήνα, να το πω έτσι.

Δ.Κ.: ​Η Αθήνα…

Π.Π.: Λοιπόν, όταν αυτό δεν γίνεται φέτος, και μάλιστα δεν γίνεται, αν θέλετε σε μια ζυγαριά, διότι και το επιχείρημα είναι ότι «μα και οι Τούρκοι δεν πήγαν στα Κατεχόμενα»! Δηλαδή δεν πήγε ο Ερντογάν στα Κατεχόμενα;

Δ.Κ.: Συγνώμη τώρα, δηλαδή τί θα συγκρίνω εγώ; Τα Κατεχόμενα που δεν είναι αναγνωρισμένα από κανένα και μάλιστα βρίσκονται υπό κατοχή σε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη λοιπόν δημοκρατία, θα τα συγκρίνω με το ελληνικό έδαφος;

Π.Π.: Έτσι.

Δ.Κ.: Δηλαδή, εγώ ο Έλληνας δεν πήγα σε ελληνικό έδαφος;

Π.Π.: Έτσι ακριβώς είναι. Κοιτάξτε, παρατηρούμε τις τελευταίες αρκετές εβδομάδες μια συστηματική διαδικασία στην οποία η ελληνική κυβέρνηση, να μην κρυβόμαστε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη – και δεν το εννοώ με κομματική κριτική εδώ – τα γεγονότα αξιολογώ, έχει εισέλθει.

Σε αυτή τη μεγάλη εικόνα, αν κοιτάξουμε τα τελευταία τρία χρόνια, έχουμε τρεις φάσεις στα ελληνοτουρκικά. Η πρώτη ήταν η έντονα, αν θέλετε, επιχειρησιακή όξυνση και σύγκρουση η οποία είχε κορυφές της ως γεγονότα τον Έβρο και το συμβάν στο Αιγαίο που κατέληξε, ευτυχώς, στην επακούμβηση, κι έτσι μαζεύτηκαν οι Τούρκοι, με την πίεση και των Αμερικανών βέβαια. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος όπου η Ελλάδα απέδειξε ότι έχει υπεροχή.

Εισερχόμαστε μετά σε μια δεύτερη φάση, αυτή της ρητορικής όξυνσης – το πρώτο έγινε στο 2020 – η ρητορική όξυνση είναι στο 2021 και το 2022, με κορυφές επίσης την επίθεση, να το πώ έτσι, του Τσαβούσογλου κατά την επίσημη επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα και την πολύ χαρακτηριστική τότε απάντηση του Έλληνα Υπουργού των Εξωτερικών. Η οποία συνεχίστηκε κι ένα χρόνο μετά, εδώ στο Όσλο, όπου πάλι, ο Τούρκος Πρέσβης κατ᾽ εντολήν της Άγκυρας σηκώθηκε και είπε λίγο πολύ τα ίδια στον Υπουργό και φυσικά δόθηκαν οι ίδιες απαντήσεις.

Και τώρα έχουμε την τρίτη φάση, αυτήν της επίθεσης φιλίας…

Δ.Π.: Τί επίθεση φιλίας, αγαπητέ μου; Το πρωί ακούγαμε – συγνώμη που σας διακόπτω κ. Παύλο – αλλά το πρωί ακούγαμε τον Ερντογάν, «φέρνουμε αυτό το Αναντολού», πήγε και τους μαθητές εκεί, «για να δώσουμε τα μηνύματα –λέει–απέναντι»!

Π.Π.: ​Μα, προφανώς είναι έτσι, γι᾽ αυτό και σας μίλησα για θέατρο του παραλόγου νωρίτερα, διότι η οποιαδήποτε διαδικασία που η Τουρκία εννοεί ως φιλία και φιλική προσέγγιση δεν στερείται της λογικής του καρότου και του μαστιγίου. Δηλαδή, τους τελευταίους αρκετούς μήνες που έχουμε μπει σε ένα τέτοιο κλίμα, έχεις ταυτόχρονα τον Καλίν, τον Τούρκο σύμβουλο του Τούρκου Προέδρου, να σου υπενθυμίζει το casus belli και μάλιστα να σου λέει ότι και το casus belli έχει επεκταθεί αν τυχόν τολμήσετε να κάνετε επέκταση Χωρικών Υδάτων στην Κρήτη…

Δ.Κ.: Μα, αγαπητέ μου, συγνώμη τώρα, εγώ το θέτω, ένα σενάριο. Και θέλω την άποψή σας. Είστε επιστημονικός σύμβουλος στο Πανεπιστήμιο του Όσλο, είστε ερευνητής, γνωρίζετε και έχετε εντρυφήσει ιδιαιτέρως επάνω στις Διεθνείς Σχέσεις και στα Εθνικά ζητήματα, και λέω: Σήμερα.Σήμερα, από εδώ από τον Έβρο, μέχρι το Ταίναρο, και την Εύβοια μαζί και την Κρήτη, επεκτείνουμε τα Χωρικά μας Ύδατα στα 12 μίλια. Ποιος θα μιλήσει;

Π.Π.: Κανείς δεν θα μιλήσει.

Δ.Κ.: Θα κάνει η Τουρκία επίθεση; Δεν υπάρχει περίπτωση.

Π.Π.: Κανείς δεν θα μιλήσει. Μα ξέρετε, κ. Κολιέ, εγώ πολύ φοβάμαι ότι το πρόβλημα, το ζήτημα της επέκτασης των Χωρικών Υδάτων, δεν είναι πρωτίστως η Τουρκία. Είναι τα βαρίδια που έχουν διάφοροι στην Αθήνα που έχουν υποσχεθεί σε κάποιους ότι δεν θα το κάνουν. Σας θυμίζω μια συνέντευξη τηλεοπτική προ διμήνου της πρώην Υπουργού Εξωτερικών, της Ντόρας Μπακογιάννη, στον κύριο Σαχίνη στην Κρήτη, όπου ρωτώντας την ο ίδιος ακριβώς αυτό το ερώτημα: «μα γιατί δεν προχωράμε σε επέκταση των Χωρικών Υδάτων;» τη στιγμή μάλιστα που αυτά καθορίζουν και το εύρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, της ΑΟΖ. Και εκεί, αν δείτε στο Youtube το βίντεο, η κ. Μπακογιάννη του απαντά με έναν έτσι πολύ αφοπλιστικό και απόλυτο τρόπο ότι, «όχι, κύριε Σαχίνη, δεν θα πάμε τώρα, δεν πρέπει να πάμε τώρα στα 12 ναυτικά μίλια!» Και καταλήγει με ένα σαρδόνιο χαμόγελο που όποιος μπορεί να αντιληφθεί λίγο και να διαβάσει και πρόσωπα, καταλαβαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει δεσμεύσεις, είτε εκούσιες είτε ακούσιες, με την έννοια ότι παίζει ένα παιχνίδι το οποίο εξυπηρετεί κάποια άλλα οφέλη.

Τεχνικά πάντως, η επέκταση των Χωρικών Υδάτων, και εσείς θέσατε τώρα το ζήτημα της ηπειρωτικής Ελλάδας, εγώ θα σας έλεγα ότι και στα νησιά του Αιγαίου δεν είναι πρόβλημα. Η Τουρκία, να πούμε στους ακροατές σας, ότι η θάλασσα του Ελλησπόντου, τα Δαρδανέλια και των Στενών του Βοσπόρου είναι κλειστή τουρκική θάλασσα. 

Δ.Κ.: Από πού κι ως πού…

Π.Π.: Δεν υπάρχει ούτε ένα κυβικό μέτρο νερό που δεν είναι τουρκικό ύδωρ εκεί.

Δ.Κ.: ​Μα, συγνώμη, κ. Παύλο, αλλά η διεθνής ναυσιπλοΐα δεν πρόκειται να επηρεαστεί από την επέκταση των Χωρικών μας Υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Π.Π.: Έτσι ακριβώς είναι. Κοιτάξτε, τα Χωρικά Ύδατα της Ελλάδας είναι ένα ζήτημα που σχετίζεται φυσικά άμεσα με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η οποία έχει τεράστιο πλούτο. Δηλαδή αυτά που ανήκουν στον ελληνικό λαό είναι πολλά δισεκατομμύρια, ίσως και τρισεκατομμύρια ευρώ. Ο Νίκος ο Λυγερός, τον οποίον γνωρίζετε, παλαιότερα μου είχε πει, διότι είχε ασχοληθεί με μελέτες έρευνας και εκτίμησης του ορυκτού πλούτου της ελληνικής ΑΟΖ, μου είχε πει γύρω στο 2000 όταν ήμουν στην Ελλάδα, ότι ο ορυκτός πλούτος, αυτός που ανήκει στην Ελλάδα, και θα πρέπει να είναι κάποια στιγμή εκμεταλλεύσιμος, εκτιμάται ότι είναι αρκετός για να καλύψει – προσέξτε τί θα σας πω – για να καλύψει κατ᾽ αποκλειστικότητα τις ενεργειακές ανάγκες όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πάνω από 50 χρόνια. Δηλαδή, η Ελλάδα έχει τόσο πράγμα εκεί, που αυτό θα μπορούσε να τροφοδοτήσει όλες τις ανάγκες της Ευρώπης ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, χωρίς Νορβηγίες, Ρωσίες, από δω, από κει, για πάνω από πενήντα χρόνια! Καταλαβαίνετε για τί ποσά μιλάμε;

Δ.Κ.: Εγώ καταλαβαίνω, αλλά σήμερα βγήκε ο Πρωθυπουργός και μας είπε ότι θα δούμε τί θα δείξουν οι έρευνες. Ποιες έρευνες;

Π.Π.: Ψεύδονται όλοι, κ. Κολιέ. Και δεν είναι ο πρώτος ο Πρωθυπουργός που ψεύδεται, έχουν ψευστεί προηγουμένως ο προηγούμενος ο Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχουν ψευστεί στελέχη και κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας, έχει ψευστεί – δυστυχώς, σε ανύποπτο χρόνο – και ο νυν Υπουργός των Εξωτερικών. Έχει ψευστεί κατά την έννοια λέγοντας ότι, δεν μας ενδιαφέρει η εξόρυξη. Αλλά αυτά είναι ψεύδη ασύλληπτα για τον απλούστατο λόγο ότι, αυτές οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα προβούν προς εκμετάλλευση. Το ζήτημα είναι εάν η Ελλάδα θα έχει εξασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα ώστε να διασφαλίσει αυτές τις τεράστιες κυβικές εκτάσεις, και απλώς να αναθέσει σε τρίτους, με τις προμήθειές τους, και την ανάγκη για παροχή τεχνογνωσίας και εξορύξεως κλπ, ή αν η Ελλάδα θα αποσυρθεί και θα εκχωρήσει όλο αυτό τον πλούτο και θα είναι αυτή που θα πάρει μια μικρή προμήθεια!Περί αυτού πρόκειται…

Δ.Κ.: Μα, να πάρουμε μια καλή προμηθειούλα εκεί πέρα, να τελειώνουμε. Να τελειώνουμε τέλος πάντων! Αλλά, το θέμα ξέρετε ποιο είναι; Και το ξέρετε καλύτερα από μένα. Ότι αυτή η στρατηγική του ανεξήγητου κατευνασμού, εδώ που είχαμε φτάσει περίμενες ότι η Ελλάδα πραγματικά παίρνει τα πράγματα στα χέρια της και υπερασπίζεται η ίδια τα συμφέροντά της. Και βλέπουμε, αίφνης, να παρουσιάζεται και πάλι αυτό το εντελώς φοβικό, κατευναστικό σύνδρομο. Αλλά την ίδια στιγμή θα πρέπει να πούμε, ότι τα lobby των Ελλήνων της Αμερικής και των Αμερικανών Φιλελλήνων, έχουν εξοργιστεί με τη στάση των ελληνικών κομμάτων, της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Π.Π.: Είναι έτσι σε κάποιο βαθμό.

Δ.Κ.: Το θέτω έτσι, το θέτω σε αυτή τη βάση.

Π.Π.: Ναι, ναι. Είναι έτσι σε κάποιο βαθμό αυτό που λέτε. Ταυτόχρονα, και δεν είναι, με ποια έννοια; Ότι, ξέρετε, στο επίπεδο που συζητούμε είναι τόσο πολύπλοκα τα συμφέροντα και τόσο πολυεπίπεδα, και επίσης η έννοια «ελληνικό λόμπι» ή η έννοια «ομάδα χ» για να μην το προσδιορίσω απλώς στο ελληνικό λόμπι, δεν είναι κάτι συμπαγές και στατικό. Αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι σε κάποιο βαθμό ταυτίζονται σε μια κοινή γραμμή, και σε κάποιο βαθμό προσπαθούν οι ίδιοι, ή έστω κάποιοι εξ αυτών, να εξυπηρετήσουν και ίδια συμφέροντα. Υπάρχει δηλαδή…

Δ.Κ.: Μα, συγνώμη, εκεί που έβλεπες την Τουρκία στη γωνία, να είναι στη γωνία, ξαφνικά επιστρέψαμε πάλι πίσω σε μια κατευναστική συμπεριφορά και σε μια υποχωρητική στάση άνευ προηγουμένου;

Π.Π.: Αυτό είναι γεγονός. Αυτό είναι γεγονός και είναι μια τραγική εξέλιξη υπό την έννοια ότι εάν αυτή όλη η φοβική στρατηγική προσπάθεια κατευνασμού και μειοδοσίας – διότι περί μειοδοσίας πρόκειται, όταν ο γείτονάς σου δηλαδή έχει επεκτείνει τα Χωρικά του Ύδατα σε Μαύρη Θάλασσα και Ανατολική Μεσόγειο, και εσύ δεν το κάνεις, ακόμη και να υποθέσουμε, στα σημεία όχι που θα τον «ενοχλούσες», αλλά που δεν τον ενοχλείς – αυτό είναι μια πράξη εθνικής μειοδοσίας, η οποία βάζει τη χώρα σε μια περιπέτεια. Διότι δημιουργεί ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο προς τη διεθνή κοινότητα. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, στο παράδειγμα που αναφερθήκατε, της απουσίας της ηγεσίας από τα ακριτικά μας φυλάκια στα νησιά, το Πάσχα, το μήνυμα που δίνει είναι ότι «ναι, εμείς τελικά έχουμε μπει στο τρυπάκι της λογικής της Τουρκίας που αμφισβητεί την κυριότητα όλων αυτών των νησιών» και με το να απέχουμε από την παρουσία μας εκεί, στην ουσία καταφάσκουμε το δικό τους επιχείρημα. Αυτό έχει τεράτιο αποτύπωμα, και, αν θέλετε, κατ᾽ εμέ έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος από την καμπάνια TurkAegean, που φυσικά είναι άλλη μια ήττα στην ίδια ακριβώς λογική. Δηλαδή, το ότι αφήσαμε την Τουρκία να καθιερώσει το brand name Turkaegean διεθνώς.

Δ.Κ.: Αυτό πάλι τί είναι, TurkAegean, που καθιερώθηκε και διεθνώς;

Π.Π.: Αυτό είναι ακριβώς άλλη μια ήττα στο επίπεδο το τουριστικό, που φυσικά για την Τουρκία δεν είναι απλώς τουριστικό. Διότι η εκχώρηση ενός τέτοιου brand name και ταυτόχρονα του δικαιώματος της Τουρκίας να λέει ότι «κοιτάξτε, έχουμε Αιγαίο» είναι έκφανση της γενικότερης τουρκικής στρατηγικής αναθεωρητισμού, η οποία δεν αποδέχεται το status των ελληνικών νησιών. Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι στην Ελλάδα ότι περί αυτού πρόκειται. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή αμφισβητεί όλη τη Θράκη μας, την οποία ονομάζουν Δυτική Θράκη, όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, φυσικά το Καστελλόριζο είναι ανύπαρκτο γι᾽αυτούς ως Ελλάδα γιατί τους κλείνει την ΑΟΖ, και φυσικά δεν πρόκειται να συζητήσουν ποτέ το ζήτημα της αποχώρησης από τη βόρεια Κύπρο.

Δ.Κ.: ​Μάλιστα. Τί να πω ρε παιδί μου.

Π.Π.: Περί αυτού πρόκειται, λοιπόν, και όλα αυτά είναι επιμέρους στρατηγικές εκδηλώσεις. Όσον αφορά στο TurkAegean, εδώ υφίσταται και άλλο ένα δίδαγμα για τον Έλληνα ψηφοφόρο, αν θέλετε, και τον Έλληνα πολίτη. Ότι, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι «δεν είμασταν εμείς που πουλήσαμε τη Μακεδονία, ήταν οι άλλοι» ανατρέπεται, διότι στην περίπτωση του TurkAegean αποδεικνύουν ότι ούτε αυτοί ενδιαφέρθηκαν να σώσουν ένα όνομα! Και στο βαθμό που η Μακεδονία ήταν όνομα και ιστορία…

Δ.Κ.: Τί να κάνουμε; Να σηκωθούμε και να φύγουμε από αυτόν τον τόπο; Να έρθουν κάποιοι άλλοι; Μπορεί να είναι πιο άξιοι από εμάς…

Π.Π.: Κοιτάξτε, αν θα σηκωθούμε να φύγουμε εμείς, ή αν πρέπει με κάποιο τρόπο να διώξουμε αυτούς, δεν ξέρω. Πάντως, ο ελλαδικός πληθυσμός έχει τα τελευταία δέκα χρόνια υποστεί μείωση της παραγωγικής μονάδας του, εννοώ της ηλικίας από 25 μέχρι 35 συν πλην, κατά περίπου 600 χιλιάδες ψυχές. Εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα ότι η Θράκη μας ερημώνει. Άκουγα τις προάλλες, αναφερόσασταν σε κάποια εκπομπή σας στο πώς η Ορεστιάδα έχει μετατραπεί σε Νέα Βύσσα (πληθυσμιακά). Συρρικνώνεται λοιπόν ο πληθυσμός της Θράκης. Εγώ αναρωτιέμαι, τί έχουν απογίνει οι τρεις Αναπτυξιακοί Νόμοι των τελευταίων 30–40 ετών, και επίσης, αναρωτιέμαι αν αυτή η πολυπόθητη Ανάπτυξη είναι αυτή η στρατιωτική ανάπτυξη που προσφέρουμε με την παραχώρηση του λιμένος στην Αλεξανδρούπολη στους Αμερικανούς, οι οποίοι ενδεχομένως να πετάνε κάτι πινάκια φακής δεξιά και αριστερά…

Δ.Κ.: Πάντως, εμείς, αυτοί μπορεί να πετάνε πινάκια φακής, εμείς πετάμε χαρταετό. Δεν υπάρχει περίπτωση, αυτά τα οποία συμβαίνουν πλέον και ιδιαίτερα τον τελευταίο ενάμιση μήνα, είναι ανεξήγητα. Είναι ανεξήγητα, δηλαδή, να σας πω μόνο αυτό. Ότι όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις, που είναι πάρα πολλές και βρίσκονται στη Βουλγαρία, απασχολούν πάνω από 60 χιλιάδες εργάτες! Αυτές οι εταιρείες είτε πριμοδοτήθηκαν τότε επί Σημίτη να φύγουν από την Ελλάδα, ή η φορολογία τους ανάγκασε να μεταβούνε στη γειτονική Βουλγαρία ή Ρουμανία. Την ίδια στιγμή στη Βουλγαρία, με 70 χιλιάδες τζίρο δεν έχεις ούτε ένα ευρώ φόρο, αγαπητέ μου. Ούτε ένα ευρώ φόρο! Και την ίδια στιγμή η Τουρκία φτιάχνει autobahn, autobahn στην κυριολεξία, για το Καπετάν–Αντρέεβο, για τη Βουλγαρία, ούτως ώστε να έχει την απευθείας σύνδεση. Εμείς, αγαπητέ μου, είμαστε με ένα περίπτερο στο Τελωνείο εδώ και με μια κατάσταση ανομολόγητη.

Π.Π.: Έτσι ακριβώς, δυστυχώς. Και αναρωτιέμαι, και δεν ξέρω αν εσείς μπορείτε να μου απαντήσετε, τί στην ευχή έχει κάνει τα τελευταία 4 χρόνια αυτή η περίφημη Επιτροπή η Διακομματική του Κοινοβουλίου για τη Θράκη, όπου προΐστατο η κυρία Μπακογιάννη; Τί έκαναν;

Δ.Κ.: Μα βγάλανε ίδιο νόμο, Αναπτυξιακό Νόμο για τον Έβρο, να τώρα το είπατε, έναν Αναπτυξιακό Νόμο βγάλαν για τη Θράκη υποτίθεται, αλλά αυτός ο νόμος δεν έχει ειδικά κίνητρα για τον βόρειο Έβρο, για να μπορέσουν οι άνθρωποι και πάλι να επανεγκατασταθούν στις περιοχές από τις οποίες φύγανε. Είναι δώρον άδωρο. Είναι μια τρύπα στο νερό. Αυτό είναι, αγαπητέ μου.

Π.Π.: Μάλιστα. Μάλιστα. Επομένως εδώ, και είναι φυσικά πολλά ζητήματα, ακούω, και είχα ακούσει με λύπη μου προ μηνών, τη μεγάλη καταστροφή λίγο παραδίπλα, στο Παπίκιο, αλλά και το Δάσος της Δαδιάς. Είναι μια αιμορραγία τραγική ο τρόπος με τον οποίον το λαθρομεταναστευτικό αφήνει το αποτύπωμά του στη Θράκη. Αυτό, ελπίζω ο φράχτης σε κάποιο βαθμό να λειτουργήσει, μολονότι πάντα, εάν η Ελλάδα δεν πάψει και πάλι ως κεντρική κυβέρνηση να δώσει διεθνώς το μήνυμα ότι «ξέρετε, κύριοι, κλείσαμε», δεν σου κάνει κανένας φράχτης τίποτε, εάν δεν υπάρξει αυτό το μήνυμα. Και δυστυχώς φοβάμαι, ότι η διαπλοκή και σε αυτό το επίπεδο έχει τόσο μεγάλο βάθος, είναι τόσο μεγάλα τα μεγέθη των ομάδων και των ανθρώπων που εμπλέκονται στη διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης και τόσο πολλά τα χρήματα που διακινούνται από την κορυφή την πολιτική μέχρι τα νύχια της κοινωνίας της τοπικής, διότι και η τοπική κοινωνία έχει μεγάλη ευθύνη. Το είδαμε, εγώ τουλάχιστον το είδα πολύ καλά στο ζήτημα του Φυλακίου στον Έβρο, πώς σε κάποιο βαθμό προδόθηκε εκ των έσω από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ορεστιάδα. Λοιπόν, έχουμε όλοι ευθύνη.

Και άρα αυτή τη στιγμή δύο δρόμοι υπάρχουν: είτε θα αναλισκόμαστε στο να αναλύουμε τα προβλήματα, και εν πάσει περιπτώσει, είναι σημαντικό αυτό, γιατί τα βάζουμε στο χαρτί στη σειρά και έχουμε μια εικόνα του πού βρισκόμαστε.

Ή, θα περάσουμε σε μία δράση και αυτή τη στιγμή αυτή η δράση έχει τη μορφή της ψήφου στις εθνικές εκλογές. Και εδώ πρέπει να σας πω ότι, αυτό που κάνετε εσείς από την εκπομπή σας είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δυστυχώς, το κάνετε περιφερειακά κανάλια, εσείς δηλαδή στην Αλεξανδρούπολη, προχθές ήμουν με τον κύριο Σαχίνη στην Κρήτη, βλέπουμε δηλαδή ότι τα κέντρα, η Αθήνα, οι μεγάλες πόλεις, η Θεσσαλονίκη, δεν ενδιαφέρονται για τα άκρα της χώρας. Και ξέρετε, είναι σαν μια καρδιά η οποία στέλνει αίμα και σου λέει, «ε, εντάξει, δεν χρειάζεται να πάει μέχρι τα δάχτυλα, δεν βαριέσαι!». Αυτά, η συνέπειά τους θα είναι ακρωτηριασμός. Και είναι θέμα χρόνου. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό αυτό που κάνετε, να συμβάλλετε στην αφύπνιση του Έλληνα σήμερα, πρωτίστως να συνειδητοποιήσει ότι από το δημόσιο διάλογο σε κεντρικό επίπεδο απέχει παντελώς η ατζέντα των εθνικών θεμάτων. Δεν σας κάνει εντύπωση αυτό, Κε Κολιέ;

Δ.Κ.: Μου κάνει εντύπωση.

Π.Π.: Άκρα του τάφου σιωπή…

Δ.Κ.: Άκρα του τάφου σιωπή, τίποτα. Άχνα!

Π.Π.: Δηλαδή, εγώ γιατί να μην δικαιούμαι να σκεφτώ ότι τα έχουνε μιλημένα; Όταν μάλιστα, διαπιστώνω διαβάζοντας διατυπώσεις ανώτατων στελεχών. Προχθές μάλιστα, πριν κάποιες μέρες ο κύριος Δένδιας το επανέλαβε λέγοντας, χαίρομαι λέει, που υπάρχει ομοφωνία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα για τα κρίσιμα ζητήματα. Κι εγώ με το μυαλό μου, κι αν θέλετε σκεπτόμενος και λίγο παραπέρα, λέω «τί είδους ομοφωνία, δηλαδή, Κε Υπουργέ; Είναι μια ομερτά; Όπου έχουμε συμφωνήσει όλοι;» Κι εν πάσει περιπτώσει, ποια είναι τα διακυβεύματα εδώ; Δηλαδή, είναι δυνατόν να νομίζουν κάποιοι ότι θα μπορούν να γκριζάρουν σταδιακά όλη την ανατολική Ελλάδα; Ο Σοϊλού προχθές έλεγε «η Τουρκική Δυτική Θράκη μας» και δεν θα βγάζει κανείς τσιμουδιά στην Ελλάδα;

Δ.Κ.: Μα, αγαπητέ μου, εδώ ήρθε ο Πρόεδρος της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, του ανώτατου πολιτικού οργάνου, στη Θράκη και κανένας δεν μίλησε, δεν είπε τίποτα! Και οι δικοί μας δεν πήγαν να πουν Χριστός Ανέστη στη Χίο!

Π.Π.: Έτσι. Για να μην πάμε παραπέρα, και να πούμε ότι επιτέλους η Ελλάδα πρέπει να θέσει ζήτημα ισοκυρίας και αμοιβαιότητας μεταξύ των Προξενικών Αρχών σε Ελλάδα και Τουρκία. Δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να έχει τέσσερα Προξενεία στην Ελλάδα, σε Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη, Νέο Ψυχικό και Ρόδο, εμείς να έχουμε τρία, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Ανδριανούπολη, το ένα διακοσμητικό σχεδόν, κι εδώ η Ελλάδα να μην θέτει ζήτημα και να ζητάει καταγραφή και ενημέρωση απόλυτη από την Τουρκία του τί παράγουν αυτά τα Προξενεία! Και να αξιολογήσει και να διαπραγματευτεί ενδεχομένως το κλείσιμο του ενός. Αυτά είναι εγκλήματα, ξέρετε, κ. Κολιέ, που γίνονται.

Δ.Κ.: Θα ξαναβρεθούμε και πάρα πολύ σύντομα με αυτό το Συνυποσχετικό λοιπόν, που ένας Θεός ξέρει τί συνυποσχέθηκαν. Αλλά θα το δούμε πάρα πολύ σύντομα.

Π.Π.: Κοιτάξτε, πρέπει πριν τις εκλογές, οι οποίες είναι σε λιγότερο πλέον από 30 ημέρες, ο Έλληνας ψηφοφόρος,ανεξαρτήτως – εγώ δεν απευθύνομαι αυτή τη στιγμή σε ψηφοφόρο χ, ψ κόμματος ή χρώματος – απευθύνομαι σε έναν Έλληνα πολίτη ο οποίος έχει έγνοια για την πατρίδα του και τον τόπο του, άρα έχει το χρέος, να απαιτήσει πρωτίστως από τον εαυτό του και από το σύστημα δευτερευόντως, ποιες είναι, τί προτίθεται να πράξει – που είναι, αν θέλετε, κι ένα εύλογο ερώτημα: δηλαδή, σου ζητάει ο άλλος την ψήφο σου για να κυβερνήσει. Τί πιο φυσιολογικό να τον ρωτήσεις: Ωραία, πες μου τί έχεις στο μυαλό σου!

Άρα, λοιπόν, ο Έλληνας έχει το απόλυτο δικαίωμα, και το υποψήφιο σύστημα προς διακυβέρνηση έχει την απόλυτη υποχρέωση να τον ενημερώσει και να του ανοίξει τα χαρτιά του.

Και το δεύτερο σημείο που θέλω να πω, και κλείνω με αυτό, είναι ότι θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό σε αυτές τις εκλογές, ήδη από τον πρώτο γύρο, να υπάρχει πολύ μεγάλη συμμετοχή.

Δ.Κ.: ​Πρέπει να υπάρχει. Ναι.

Π.Π.: Διότι όσο μικρότερη είναι η συμμετοχή στις εκλογές, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός ολοκληρωτισμούτου πρώτου. Διότι όσο μικρότερη η συμμετοχή, τόσο μικρότερη η έκφραση της δημοκρατίας.

Δ.Κ.: Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς, να είστε γερός, να είστε δυνατός, και να υποσχεθώ πολύ σύντομα «εις το επανιδείν»!

Π.Π.: Κι εγώ να σας ευχαριστήσω θερμά κύριε Κολιέ. Να είστε καλά, καλή εβδομάδα.

Δ.Κ.: Να είστε γερός, να είστε καλά, καλή εβδομάδα.

Πηγή: https://radiomax.gr/παναγιώτης-παύλος-η-προσπάθεια-κατευ/

Απομαγνητοφώνηση: Παναγιώτης Παύλος, Τρίτη 25 Απριλίου 2023, Όσλο.

Όσλο, Πάσχα 2023: Τί ακριβώς εννοείτε με τις «θαλάσσιες ζώνες», κύριε Πρωθυπουργέ;

Στιγμιότυπο από τη συνάντηση των κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν στο «ανάκτορο του Βαχντετίν», στην Κωνσταντινούπολη, την Κυριακή 13 Μαρτίου 2022.

Άγιο και Μέγα Σάββατο χθες. Η Ημέρα που κάθε ανθρώπινο στόμα οφείλει να σιγά και κάθε ανθρώπινη σάρκα να στέκεται με φόβο και τρόμο μπρός στο ασύλληπτο Μυστήριο της Καθόδου του Θεανθρώπου Χριστού στον Άδη, υπέρ της ημών σωτηρίας.

Ας μου συγχωρεθεί όμως το σπάσιμο αυτό της σιωπής χάριν των αδελφών Ελλήνων, των οποίων η ευλογημένη πατρίδα σέρνεται από επικίνδυνη ανευθυνότητα σε ολισθηρές, δίχως επιστροφή, ατραπούς.

Κατά τη προχθεσινή συνέντευξή του, τη Μεγάλη Παρασκευή, στην εφημερίδα Παραπολιτικά και τον δημοσιογράφο Κώστα Παπαχλιμίντζο, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας προέβη στην ακόλουθη δήλωση. Είπε αυτολεξεί ο κ. Μητσοτάκης ότι επεδίωξε κατά την Πρωθυπουργία του ένα «ειλικρινές πλαίσιο ουσιαστικού διαλόγου με σκοπό να αντιμετωπίσουμε το βασικό ζήτημα, το οποίο αποτέλεσε και την εστία των διαφορών μας με την Τουρκία εδώ και πολλές δεκαετίες, που δεν είναι άλλο από την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο» (https://www.primeminister.gr/2023/04/14/31687).

1. Ας φωτίσουμε καταρχήν, για όσους δεν γνωρίζουν τί σημαίνει αυτή η δήλωση του Πρωθυπουργού, και προτού τη συνδέσουμε με ορισμένες διόλου ευχάριστες διαπιστώσεις, τα εξής. Παραπέμπω πρωτίστως στην Αμερικανική Εθνική Ωκεανική και Ατμοσφαιρική Διοίκηση (National Oceanic and Atmospheric Administration: https://www.noaa.gov/maritime-zones-and-boundaries), όπου επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι «Οι θαλάσσιες ζώνες που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο περιλαμβάνουν τα Χωρικά Ύδατα, την Συνορεύουσα Ζώνη, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) […]». Αυτός ο ορισμός, και οι συνεπαγωγές του είναι αλφαβητάρι κάθε στοιχειώδους κατάρτισης περί του Διεθνούς Δικαίου, του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και φυσικά και των ζητημάτων που άπτονται των τουρκικών αξιώσεων εις βάρος της Ελλάδος, αυτό που συμπεριληπτικά εννοούμε με τον όρο «ελληνοτουρκικά» όπως εξάλλου διατρανώνει σύσσωμο το ελληνικό σύστημα πολιτικών ελίτ.

2. Ας επισημανθεί, συμπληρωματικά για όσους δεν γνωρίζουν, ότι τα Χωρικά Ύδατα είναι εθνικό έδαφος, δηλαδή εθνική κυριαρχία κατά τον ίδιο τρόπο που εθνική κυριαρχία είναι οι εγκαταστάσεις της Πρωθυπουργικής κατοικίας στο Κολωνάκι. Εκτείνονται δε αυτή τη στιγμή στα 6 ναυτικά μίλια στο κεντρικό, ανατολικό, νότιο και νοτιοανατολικό Αιγαίο, ενώ η Ελλάδα διατηρεί, και πάλι βάσει του Διεθνούς Δικαίου, το δικαίωμα μονομερούς επέκτασής τους στα 12 ναυτικά μίλια, όπως ήδη πραγματοποίησε προ καιρού η παρούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο Ιόνιο.

3. Αυτό, λοιπόν, που είπε ο Πρωθυπουργός εχθές, Μεγάλη Παρασκευή του έτους 2023, είναι ότι, αυτό το μονομερές ζήτημα εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, και το δικαίωμα αύξησης του ελληνικού εθνικού εδάφους, το έχει ενταγμένο στο πακέτο των ζητημάτων για τα οποία αναγνωρίζει και αποδέχεται ο ίδιος, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ότι έχει λόγο η Τουρκία.

Δεν είμαι άνθρωπος εμπαθής, ούτε έχω κάτι προσωπικό με τον Πρωθυπουργό της πατρίδας μου, όπως ο προσεκτικός ακροατής και αναγνώστης των δημόσιων παρεμβάσεών μου μπορεί έξυπνα να διαπιστώσει.

Επιπλέον, αν κάποιος αντέτεινε ότι, για την εν λόγω διατύπωση του Πρωθυπουργού ευθύνεται το αντίστοιχο ερώτημα του δημοσιογράφου, ο οποίος ρώτησε τον Κο Μητσοτάκη: «θα αναλάβετε κάποια πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της επίλυσης του Κυπριακού και της διευθέτησης του ζητήματος των θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία;», θα λάμβανε την απάντηση ότι καμία ερώτηση σε προεκλογική συνέντευξη Πρωθυπουργού χώρας δεν διατυπώνεται χωρίς προηγουμένως να έχει εγκριθεί από το επιτελείο του Πρωθυπουργού. Στην περίπτωση δε που, κάλλιστα, ένας όψιμος, και συχνά τυφλός, υποστηρικτής και λάτρης του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και Πρωθυπουργού, από την πληθώρα προσωπολατρών που ευδοκιμεί στην πατρίδα μας, αντέτεινε: «πού βλέπεις το πρόβλημα; ο Πρωθυπουργός απήντησε απλώς μια ερώτηση με τον ίδιο τρόπο που αυτή τέθηκε…», η απάντηση προς αυτόν βρίσκεται στο ανωτέρω σημείο 2. Οπότε προχωρώ στα υπόλοιπα κρίσιμα σημεία που συνθέτουν το διόλου ευχάριστα αποκαλυπτόμενο παζλ στα ελληνοτουρκικά.

4. Θυμίζω στους αναγνώστες ότι την ίδια διατύπωση είχε επιλέξει ο Πρωθυπουργός και πριν από 2 χρόνια, την 25η Ιανουαρίου 2021, ενώπιον της τότε Υπουργού Άμυνας της Γαλλίας Florence Parly: «(…) Γιατί η ειλικρίνεια και η ισορροπία είναι προϋποθέσεις που ευνοούν τον διάλογο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που είναι και το αντικείμενο των διερευνητικών» (https://www.primeminister.gr/2021/01/25/25705). Αξίζει να σημειωθεί ότι τότε είχα επισημάνει το πρόβλημα, μιλώντας σε σχετικό άρθρο μου για «δημιουργική ασάφεια της κυβέρνησης» στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών (https://twitter.com/PGPavlos/status/1646530589447835655?s=20), καθώς τότε το Μέγαρο Μαξίμου μιλούσε για διαπραγμάτευση θαλασσίων ζωνών, ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών αναφερόταν δια του Υπουργού Δένδια στη μοναδική διαφορά με την Τουρκία, αυτήν της οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Είναι δε πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Αλβανίδα ομόλογος του Έλληνα ΥΠΕΞ, οι σχέσεις της χώρας της οποίας με την Τουρκία είναι γνωστές, στις διμερείς συναντήσεις τους μιλούσε για διευθέτηση του ζητήματος «οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών» (https://www.parapolitika.gr/politiki/article/1238932/dendias-ti-suzitise-me-tin-alvanida-omologo-tou-i-lusi-gia-tis-thalassies-zones-tha-vrethei-sti-hagi/).

Δεν είναι δυνατόν να υπεισέλθω στο παρόν σε όλες τις κρίσιμες λεπτομέρειες. Θέλω, ωστόσο εμφατικά να επισημάνω τα εξής σχετικά με το ερώτημα: ποιος υποδεικνύει στον Έλληνα Πρωθυπουργό την αναφορά σε θαλάσσιες ζώνες εν συνόλω;

5. Το 2021 Διπλωματική Διευθύντρια του Πρωθυπουργού ήταν η Πρέσβης Σουρανή, νύν Πρέσβης της Ελλάδας στη Ρώμη, ενώ σήμερα Διπλωματική Διευθύντριά του είναι η Πρέσβης Μπούρα. Το ότι παρά την αλλαγή διπλωματικών διευθυντών η θέση του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη για διαπραγμάτευση εν συνόλω των θαλασσίων ζωνών παραμένει ίδια, συνεπάγεται λογικά, αν και όχι εξαντλητικά, τα εξής:

a. Είτε η συμπερίληψη στο τραπέζι διαλόγου με την Τουρκία του μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας για επέκταση των Χωρικών Υδάτων στα ανατολικά και νότια του Αιγαίου, συνιστά πάγια θέση του Υπουργείου Εξωτερικών την οποία προωθούν ομόφωνα οι διπλωματικοί σύμβουλοι του Πρωθυπουργού. Η πιθανότητα αυτή είναι μικρή, όχι μόνον διότι τουλάχιστον μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2022 ο Υπουργός των Εξωτερικών Δένδιας διατράνωνε παντού ως μοναδική διαφορά μας με την Τουρκία την οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, αλλά και διότι τυχαίνει να γνωρίζω τις απόψεις πολλών εξαίρετων εν ενεργεία Ελλήνων διπλωματών του Υπουργείου Εξωτερικών αλλά και Πρέσβεων επί τιμή.

b. Είτε η συμπερίληψη αυτή δεν προέρχεται από διπλωμάτες του Υπουργείου Εξωτερικών, γι᾽ αυτό και παραμένει σταθερή παρά την αλλαγή διπλωματικών διευθυντών του Πρωθυπουργού. Η πιθανότητα αυτή είναι αυξημένη, όπως δείχνουν και φωνές που φθάνουν στην Αθήνα έξωθεν και ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ζήτημα με την αναφορά σε θαλάσσιες ζώνες, διότι έστω κι έτσι «Η Χάγη θα δώσει στην Ελλάδα αυτό που νόμιμα δικαιούται». Απορίας άξιον βεβαίως, παραμένει το γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να συζητήσει με την Τουρκία για επέκταση Χωρικών Υδάτων, πολλώ δε μάλλον για σημεία όπου η απόσταση από τις τουρκικές ακτές δεν απαιτεί επιστράτευση μέσων γραμμών, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία έχει ασκήσει μονομερώς επέκταση των ΧΥ της στα 12 ναυτικά μίλια σε Μαύρη Θάλασσα και Ανατολική Μεσόγειο!

c. Είτε η συμπερίληψη αυτή είναι στρατηγική επιλογή του Πρωθυπουργού, που εντάσσεται στο πλαίσιο τεχνασμάτων από ελληνικής πλευράς για τον κατευνασμό της Τουρκίας, κάθε φορά που αυτό είναι απαραίτητο κατά τα τελευταία τρία τουλάχιστον χρόνια, πολλώ δε μάλλον τώρα εν όψει εκλογών. Το ενδεχόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό, εάν λάβει κανείς υπόψιν τα εξής:

i. Τις θέσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Ντόκου, ο οποίος προέρχεται από περιβάλλον γνωστό για τις κατευναστικές θέσεις του, όπως και τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών συνομιλητών του Πρωθυπουργού προερχόμενων από το ίδιο περιβάλλον.

ii. Την πρόσφατη μερική επέκταση εθνικών Χωρικών Υδάτων, μόνο στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, και την εξαίρεση των τμημάτων της θαλάσσιας συνοριογραμμής Σαμοθράκης – Συμπλέγματος Μεγίστης και Ρόδου – Κρήτης από αντίστοιχη επέκταση.

iii. Τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο.

iv. Την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και της απαίτησης αποστρατικοποίησής των, δια στόματος Τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου.

v. Την πρόσφατη επέκταση του casus belli ακόμη και για το ενδεχόμενο επέκτασης των ΧΥ στην Κρήτη, δια στόματος του συμβούλου του Τούρκου Προέδρου, Καλίν.

vi. Την απολύτως συνειδητή επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να παρέχει κάθε μέσο προς επίτευξη κλίματος ειρήνης και φιλίας με το τουρκικό καθεστώς, επιλογή που εκφράζεται από την πρόσφατη «εμφάνιση ικέτου» του Υπουργού Άμυνας Παναγιωτόπουλου με τον Τούρκο ομόλογό του στις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας. Εμφάνιση ικέτου, ακόμη και όταν ο Ακάρ ευχόταν μπροστά του ευθέως «να γίνει το Αιγαίο μια θάλασσα φιλίας δημιουργώντας ένα μόνιμο περιβάλλον συνεργασίας». Ωσάν δηλαδή το Αιγαίο να μην είναι ελληνικό έδαφος, αλλά TurkAegean οικόπεδο εξ αδιαιρέτου!

vii. Τις θέσεις του μπλοκ κατευνασμού, συμπεριλαμβανομένων φωνών κορυφαίων πρωτοκλασάτων στελεχών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην Ποταμιού, κλπ, αλλά και του Τύπου κατευνασμού, όπως η άλλοτε ιστορική εφημερίδα της Ελένης Βλάχου και μια σειρά Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της λίστας Πέτσα. Χαρακτηριστικά προς αυτό, θυμίζω την πρόσφατη συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, η πρώην Υπουργός των Εξωτερικών έδειξε ότι το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος είναι προτιμότερο, και πιο μοντέρνο, να διευθετηθούν up to bottom ως τμήματα ενός ενιαίου Χώρου, παρά να αγωνίζεται παλαιομοδίτικα η Ελλάδα να προασπίζεται τα δίκαια της εθνικής κυριαρχίας της ως Χώρα με κεκτημένα εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων υπογεγραμμένα πρωτίστως με αίμα και εν συνεχεία με διεθνείς Συνθήκες, κι έτσι να διασφαλίζει την ειρήνη και ευημερία στην περιοχή, bottom up.

d. Είτε, τέλος, ο Πρωθυπουργός χρησιμοποιεί τους όρους εν αγνοία του, κάτι που θα ήταν ασφαλώς και το πλέον επικίνδυνο, καθώς αυτό συμβάλλει στη διαμόρφωση νέου status quo άνευ συνειδήσεως και εξουσιοδοτήσεως. Το γεγονός βέβαια, ότι κατά το φετινό Πάσχα το Σύμπλεγμα Μεγίστης και το Καστελλόριζο αφέθηκε μέχρι στιγμής δίχως επίσκεψη ανώτατων αξιωματούχων της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας, αλλά και το ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ επισκέφθηκε μόνον ηπειρωτικές ακριτικές περιοχές της Θράκης και όχι νησιωτικά –προσέξτε – νησιωτικά ακριτικά φυλάκια, αφήνει μικρά περιθώρια γι᾽ αυτό το ενδεχόμενο…

Επομένως, ο κύριος Μητσοτάκης έχει ως σοβαρός ηγέτης την υποχρέωση: είτε να εξηγήσει τί εννοεί αναφερόμενος σε θαλάσσιες ζώνες, δεδομένου ότι με τη δήλωσή του αυτή συμπεριλαμβάνει και τα εθνικά Χωρικά Ύδατα στο τραπέζι διαλόγου με την Τουρκία.

Είτε να διευκρινίσει ρητά ότι δεν έχει στο μυαλό του κάποια συζήτηση περί εθνικής κυριαρχίας, όπως δυστυχώς προκύπτει λογικά από τα ανωτέρω αν φυσικά μιλάμε όλοι τα ίδια ελληνικά, αλλά αποκλειστικά και μόνον το ζήτημα οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

Ή, μήπως, εν τέλει, έχουμε πλέον επιστρέψει στο δόγμα του από βορρά κινδύνου, κάτι που δικαιολογεί απολύτως τη φύση των υπερεξοπλισμών μας και των στρατιωτικών διευκολύνσεων, και άρα, μικρή σημασία πια έχει το αν μιλάμε για θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ;

Χριστός Ανέστη!

Το κείμενο αυτό το έγραφα Μέγα Σάββατο του 2023, στον άμεσο απόηχο της συνέντευξης του Πρωθυπουργού σε αθηναϊκή εφημερίδα. Δημοσιεύθηκε και αναδημοσιεύεται σε σειρά μέσων, όπως το Hellas Journal, το Newsbreak, η Νέα Κρήτη, το Olympia.gr κλπ.

Συνέντευξη με τον Ανδρέα Παπακυριακόπουλο στο Alert TV, για τις πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά – Μέρος Α’: Δευτέρα 4/4/2023

Συνέντευξη με τον Ανδρέα Παπακυριακόπουλο στο Alert TV, για τις πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά – Μέρος Β’: Μ. Δευτέρα 11/4/2023

Η «επίθεση» συνεννόησης της Τουρκίας και οι εγχώριοι επισπεύδοντες: Συνέντευξη με τον Γιώργο Σαχίνη στο ραδιόφωνο 98.4, Πέμπτη 6/4/2023.

Ο ερευνητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία, Παναγιώτης Παύλος, μιλάει στον ραδιοφωνικό σταθμό 98.4 και τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, για το επίπλαστο επικοινωνιακά κλίμα ηρεμίας και συνεννόησης Ελλάδας και Τουρκίας, την αναθεωρητική ατζέντα βάθους έναντι του Ελληνισμού από την Άγκυρα, αλλά και το πώς αντιλαμβάνονται τις σχέσεις αυτές οι Ευρωπαίοι και οι μεγάλοι παίχτες ισχύος. Υποστηρίζει ότι είναι ανεξήγητο να εμφανίζεται η ελληνική πολιτική σκηνή ως επισπεύδουσα σε μια υπόθεση που η Τουρκία δεν έχει αλλάξει τίποτα από το διεκδικητικό της πλαίσιο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ αναφέρεται με παραδείγματα στο πώς κινείται η τουρκική διπλωματία σε όλα τα επίπεδα στο εξωτερικό. Αίσθηση η Νορβηγία προκαλούν τέλος τα όσα λέει για το πώς αξιοποίησε τον υποθαλάσσιο πλούτο της οικονομικά και κοινωνικά σε αντίστιξη με την Ελλάδα, η οποία πελαγοδρομεί στην αξιοποίηση των δικών της πλούσιων υδρογονανθράκων, χωρίς να έχει καν κάνει αυτό που θεωρείται το Α και το Ω, την επέκταση των Χωρικών Υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια και την οριοθέτηση ΑΟΖ ξεκινώντας από τις θέσεις βάσης, την αιγιαλίτιδα και το κλείσιμο κόλπων με συντεταγμένες.

Ακούστε τη συνέντευξη στο αρχείο που ακολουθεί:

Πηγή: https://www.neakriti.gr/article/editors-blogs/1710107/panagiotis-paulos-i-epithesi-sunennoisis-tis-tourkias-kai-oi-eghorioi-epispeudodes/

“Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί”: Τί πρέπει να πει στο Κογκρέσο ο Πρωθυπουργός…*

Από την υποδοχή του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, στη διπλή Συνεδρίαση του Κογκρέσου των ΗΠΑ, Ουάσινγκτον, 17 Μαΐου 2022. (φωτογραφία via @Primeminister)

Σε μια αποστροφή της κατακλείδας παρέμβασής του στο πρόσφατο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε ότι μεταβαίνει στις ΗΠΑ, όπου θα απευθύνει ιστορική ομιλία στο Κογκρέσο ως Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων.

Κι αν αυτή είναι μια επισήμανση που ο κάθε Έλληνας επιθυμεί να ακούσει, κρύβει μέσα της ωστόσο, μια βαριά υποχρέωση, που προϋποθέτει πολλή ανδρεία για να διεκπεραιωθεί. Διότι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων δεν σημαίνει, μόνον των ζωντανών, αλλά και των τεθνεώτων, εκείνων μάλιστα των αναρίθμητων που θυσίασαν τη ζωή τους για τις πανανθρώπινες αλήθειες και τις αξίες αυτές που πρώτος γνώρισε ο Ελληνισμός και τις υπηρετεί, εδώ και 4 χιλιετίες, μεταδίδοντάς τες σε όλη την ανθρωπότητα, και που και η Αμερική (ανα)γνωρίζει στους τελευταίους λίγους αιώνες ύπαρξής της.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο κύριος Μητσοτάκης έχει μια δύσκολη αποστολή, για την εκτέλεση της οποίας απαιτείται μαεστρία, τέχνη, αλλά κυρίως μνήμη. Εύλογα, φαντάζεται κανείς ότι μια τέτοια ομιλία θα ξεκινήσει με αναφορά στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού ως του τρόπου εκείνου πρωτίστως, και εν συνεχεία του τόπου, ο οποίος γέννησε τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία, την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τον πολιτισμό εν γένει. Αλλά και που επί χιλιετίες διδάσκει τον άνθρωπο πώς να σχετίζεται σωστά με τον κόσμο χωρίς να τον φθείρει και να τον διαστρέφει αλλά να τον υπηρετεί και να τον τιμά αναδεικνύοντας το μυστήριό του.

Εύλογα, επίσης, αναμένει κανείς η ομιλία του Πρωθυπουργού να συμπεριλάβει το μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία υπερχιλιετές γεωπολιτικό κατόρθωμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το λεγόμενο Βυζάντιο, που μέχρι το 1453 έκρυβε εντός του όχι μόνον την πολιτική τελειότητα που αποζητούσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι την πτώση της, αλλά και την κοινωνιοπολιτική λειτουργική πραγμάτωση της πολυπολιτισμικότητας και της διαφορετικότητας που τόσο πολύ επιζητούν να επιτύχουν τις τελευταίες δεκαετίες οι Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο στο εσωτερικό τους όσο και παγκοσμίως.

Η αναφορά αυτή είναι επιβεβλημένη, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη του σφάλματος ότι η Ελλάδα δεν είναι παρά «μια γωνιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας», όπως ατυχώς είχε διατυπωθεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό κατά τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία.

Το λέω αυτό, διότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα υπάρξει εκτενής αναφορά στην Επανάσταση του 1821, όχι μόνον διότι αυτός είναι και ο κυρίως λόγος της πρόσκλησης που απηύθυνε στον Κυριάκο Μητσοτάκη η Νάνσυ Πελόζι, αλλά και διότι στο έμπειρο μάτι που παρακολουθεί προσεκτικά τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις ιδίως των τελευταίων δυόμιση ετών, η αναθεωρητική στρατηγική νοηματοδότησης του ξεσηκωμού των Ελλήνων με βάση την προηγηθείσα Αμερικανική Επανάσταση ήταν περισσότερο από εμφανής.

Από την ομιλία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Κυριάκου Μητσοτάκη, στη διπλή Συνεδρίαση του Κογκρέσου των ΗΠΑ, Ουάσινγκτον, 17 Μαΐου 2022. (φωτογραφία via @Primeminister)

Δεν λογίζεται Έλληνας Πρωθυπουργός ομιλών στο Αμερικανικό Κογκρέσο που να μην έχει μπροστά στα μάτια της ψυχής του εκείνη τη στιγμή της ομιλίας, τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχών Ελλήνων που εκδιώχθηκαν, βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν, στη Γενοκτονία του Πόντου, στην καταστροφή της Μικρασίας και το λαμπάδιασμα της Σμύρνης.

Είναι αδύνατον να φανταστούμε τον Έλληνα Πρωθυπουργό να μην αναφέρεται στην εξαΰλωση της Ελληνικής Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, και την καταστροφική διάλυση 3000 ετών συνεχούς παρουσίας του Ελληνισμού στην Βασιλίδα Πόλιν.

Ένα έγκλημα που συντελέστηκε μεθοδικά από το βαθύ κράτος της Τουρκίας κατά εξόφθαλμη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης, για την οποία σήμερα έχει η Τουρκία το θράσος να εγκαλεί την Ελλάδα στο ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (βλ. και εφημερίδα Εστία, 22 Μαρτίου 2022).

Δεν νοείται Έλληνας Πρωθυπουργός που δεν θα διαλαλήσει στον αμερικανικό λαό, με φωνή στεντόρεια και παρρησία, την επί 50 σχεδόν χρόνια αιματηρή τουρκική κατοχή του 40% της Κύπρου, τους χιλιάδες ακόμη και σήμερα αγνοουμένους Κυπρίους, τις βιαιοπραγίες εις βάρος του Κυπριακού λαού, την καταλήστευσή του, και τον διωγμό του στα νότια της Μεγαλονήσου.

Είναι αδύνατον ο Έλληνας Πρωθυπουργός να στέκεται αύριο στο βήμα του Κογκρέσου και να μην θεωρεί μπροστά του τις ηρωικές μορφές του Νικόλαου Σιαλμά, του Κωνσταντίνου Ηλιάκη, του Έκτορα Γιαλοψού, του Παναγιώτη Βλαχάκου και του Χριστόδουλου Καραθανάση, οι οποίοι απέδειξαν με τη ζωή τους ότι τα εθνικά χωρικά ύδατα του ελληνικού Αιγαίου είναι εξίσου πατρίδα όσο και η στεριά, και προσδοκούν από τον Έλληνα Πρωθυπουργό να σταθεί και αυτός στο ύψος του, όπως έπραξαν εκείνοι, και να επιτελέσει το δικό του χρέος.

Ένα χρέος που δεν είναι άλλο από το να καταστήσει γνωστά στην ανώτατη πολιτική και πολιτειακή ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τα δίκαια, τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού. Χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς έπαρση, χωρίς αλαζονεία, αλλά με την ισχύ του δικαίου, την αφοβιά του ανδρείου, τη νηφαλιότητα του συνετού, την σεμνότητα του άρχοντα, και τη σιγουριά του αληθούς.

Διότι, Χρωστᾶμε «καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ‘ρθοῦνε, θὰ περάσουν. Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί».

* Δημοσιεύθηκε την Δευτέρα 16 Μαΐου 2022, από τον Μιχάλη Ιγνατίου, στο Hellas Journal. (https://hellasjournal.com/2022/05/krites-thὰ-mᾶs-dikasoun-oἱ-ἀgenniti-oἱ-nekri-ti-prepi-na-pi-sto-kogkreso-o-prothipourgos/)

Ευχαριστώ θερμά τους εξαίρετους Θεόδωρο Νικολοβγένη και Κοσμά Καραΐσκο, για την αναδημοσίευση του κειμένου στους ιστοτόπους: «Άμυνα και Γεωστρατηγική» (https://amynageostratigiki.com/2022/05/16/κριτές-θὰ-μᾶς-δικάσουν-οἱ-ἀγέννητ/), και «Τουρκικά Νέα» (https://tourkikanea.gr/ellinotourkikes-sheseis/mitso-20/amp/), αντίστοιχα.

Εόρτιος Χαιρετισμός για την 25η Μαρτίου 1821*

https://amynageostratigiki.eu

Πηγή: https://amynageostratigiki.eu/2022/03/26/δείτε-το-βίντεο-ευχές-παναγιώτη-I παύλο/

Καλησπέρα, αγαπητοί Θεόδωροι,

Χρόνια πολλά στην Κύπρο,

Χρόνια πολλά στην Ελλάδα,

Χρόνια πολλά στον Ελληνισμό!

Ευχαριστώ πολύ για την τιμή να είμαι μαζί σας και θερμά συγχαρητήρια για την εκπομπή σας. Εξαιρετικοί ομιλητές, πολύ όμορφα πράγματα ακούστηκαν, και μαθαίνει κανείς διαρκώς. Νομίζω ότι τέτοιες πρωτοβουλίες είναι πάρα πολύ χρήσιμες σε εποχές κρίσιμες όπως αυτή που ζούμε τώρα.

Τί να πει κανείς για το 1821; Τί να πεί κανείς για την 25η Μαρτίου; Διπλή Εορτή, όπου η μία τρέφει την άλλη, και η μία πάντοτε έτρεφε την άλλη. Σκεπτόμουν νωρίτερα, ακούγοντας τα όσα ωραία ειπώθηκαν, ότι αν σήμερα ο Έλληνας έχει ανάγκη να συνειδητοποιήσει ένα πράγμα, αυτό είναι ο τρόπος -τον οποίον όπως ανέφερε και ο Θόδωρος, προσπαθώ να περιγράψω και στο κείμενό μου- με τον οποίον εορτάζουμε ένα τέτοιο γεγονός, όπως το 1821. Νομίζω ότι το βασικότερο στοιχείο είναι ότι κανείς πρέπει να ζει τα γεγονότα τα οποία καλείται να τιμήσει, για να μην τα υποβαθμίζει απλώς σε μια εκδήλωση φολκλόρ ή απλώς ένα πανηγύρι. Επιπλέον, μια τέτοια διαδικασία κατά την οποία κανείς μετέχει στα γεγονότα που εορτάζει, έχει το τεράστιο όφελος ότι δίνει στον εορτάζοντα, στον μετέχοντα λοιπόν, την δυνατότητα να αντιληφθεί όλην αυτήν την συνέχεια του Ελληνισμού με τρόπο που αυτόματα απωθεί κάθε απόπειρα ερμηνείας νεωτερικής ή μετανεωτερικής, η οποία επιδιώκει να μιλήσει για γέννηση ενός έθνους την δεκαετία του 1820. Ωσάν, δηλαδή, οι Έλληνες οι οποίοι επαναστάτησαν να μην είχαν κάποια εθνική ταυτότητα προηγουμένως, να μην ήτανε Βυζαντινοί, να μην ήτανε Ρωμιοί, να μην ήτανε Έλληνες της ύστερης αρχαιότητας, να μην ήταν αρχαίοι. Ωσάν, δηλαδή, όλος αυτός ο πλούτος ο οποίος έρχεται μέσα από τις χιλιετίες αυτής της ζωντανής παράδοσης να μην ήταν ενεργός και ενεργών, στα γεγονότα της Επανάστασης.

Και φυσικά, όταν κανείς ζει μ’ έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μετέχει και να μυείται διαρκώς σ᾽ αυτήν την αλήθεια των αγωνιστών του ᾽21, όχι μόνον αυτών που είχαν το καραούλι και το όπλο, και έδιναν την ζωή τους, αλλά και όλων όσοι αγωνίστηκαν να στηρίξουν την Επανάσταση -και μολονότι εγώ διαφωνώ πάρα πολύ με πολλά πράγματα που έκανε ο Κοραής, θέλω να είμαι δίκαιος, και μπορώ να δεχθώ ότι κι αυτός ο άνθρωπος εμφορείτο από έναν καημό, ας πούμε να απελευθερωθεί η Ελλάδα, με όποιον τρόπο το εκδήλωνε αυτό, και με όποιες προδιαγραφές διέθετε ζώντας στο Παρίσι· δεν μπορώ βέβαια να τον συγκρίνω με τον Καποδίστρια, για τον οποίον έτρεφε θανάσιμο μίσος και δυστυχώς αυτή ήταν από τις χειρότερες πτυχές του Κοραή, ότι δεν κατόρθωσε ακόμη και ο θάνατος, η δολοφονία του Καποδίστρια, να τον μαλακώσει ως άνθρωπο και έφτασε μέχρι τα όρια της κακίας, με αυτά που γνωρίζουμε ότι έγραψε και ένιωθε – επομένως, νομίζω ότι αυτός ο τρόπος, του να μετέχουμε στα γεγονότα του 1821 είναι ο κατεξοχήν ενδεικτικός και ενδεικνυόμενος, αν θέλουμε σήμερα να αντλήσουμε το μέγιστο όφελος από τούτον τον εορτασμό.

https://amynageostratigiki.eu/2022/03/26/δείτε-το-βίντεο-ευχές-παναγιώτη-I παύλο/

Από ᾽κει και πέρα, ειπώθηκαν πάρα πολλά, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι τεράστιες για όλον τον Ελληνισμό, τόσο εντός Ελλάδος όσο και εκτός. Διότι η Ελλάδα ζει κυρίως εκτός των ορίων της, και δεν το εννοώ με κάποια έννοια ιμπεριαλιστικής ή επεκτατικής διάθεσης. Το εννοώ με την καθαρά πραγματική διάσταση ότι υπάρχει ένας τεράστιος Ελληνισμός εκτός των ορίων του ελλαδικού κράτους. Η Μαριούπολη είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση, που τώρα είναι και τόσο άσχημα και τραγικά στην επικαιρότητα, αλλά και όλος ο υπόλοιπος Ελληνισμός.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω πολύ, απλώς σκέφτομαι ότι, όπως οι προκλήσεις αυτές είναι τεράστιες – και σήμερα σαφώς πρέπει αν θέλει κανείς να έχει ειρήνη, να ετοιμάζεται για πόλεμο – υπάρχουν και κάποια πράγματα που πρέπει να δουλέψουμε οι Έλληνες, ανεξάρτητα από το τί οι εξελίξεις φέρουν και θα φέρουν.

Aυτό έχει να κάνει κυρίως με μια αδήριτη ανάγκη και επιτακτική, νομίζω σήμερα, να υπερβούμε τα κόμματα, να υπερβούμε την κομματική αντίληψη, διότι αυτή καταστρέφει τη δυνατότητα της ενότητας στην ελληνική κοινωνία, και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, και να αναχθούμε στην κατανόηση του ότι ανήκουμε σε ένα όλον και αυτό το όλον έχουμε το χρέος να υπηρετούμε.

Ταυτόχρονα, πρέπει να μάθουμε και να συνηθίσουμε στις γεωπολιτικές αλήθειες και όχι στα πολιτικά ψεύδη. Αν δεν το κάνουμε αυτό, ήδη μόνοι μας αυτοκτονούμε, και δεν μας φταίει κανένας Τούρκος. Δεν μας φταίνε ούτε οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι είναι μείζον πρόβλημα, που σε συνδυασμό με το τεράστιο δημογραφικό που αυτή τη στιγμή βιώνουμε, δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες. Ακόμη και σε μια εμπλοκή Ελλάδας – Τουρκίας δεν θέλει κανείς να σκέφτεται τί ρόλο θα έπαιζαν όλοι αυτοί οι πληθυσμοί αλλοδαπών που σε κάποιο βαθμό ελέγχονται και από την Τουρκία και από ξένα κέντρα.

Επομένως, πρέπει να υπάρξει μια τέτοια συνειδητοποίηση, και νομίζω ότι ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι κανείς να έχει μιαν καλώς εννοούμενη εσωστρέφεια και μίαν καλώς εννοούμενη εξωστρέφεια. Εσωστρέφεια, με την έννοια ότι πρέπει να κοιτάζει μέσα του και να δει τί είναι αυτό που λέμε Ελληνισμός και Έλληνας· ποιό είναι το είναι του Ελληνισμού το οποίο έχει μια υπερτρισχιλιετή συνέχεια και ταυτότητα. Και η καλώς εννοούμενη εξωστρέφεια είναι ότι, αυτήν την συνειδητοποίηση, αυτό το βίωμα που αντλεί κανείς απ’ αυτήν την εσωστρέφεια, να μπορεί να το βγάζει σε μια πράξη με διεθνή και παγκόσμιο απόηχο και αντίκτυπο.

Να είναι, δηλαδή, κανείς ρεαλιστής και όχι ιδεαλιστής. Να μπορεί να βλέπει όπως έβλεπαν μεγάλοι Έλληνες, και σύγχρονοί μας – αναφέρθηκε προηγουμένως ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, εμένα με ενθουσιάζει ο Κωστής Μοσκώφ, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, και πολλοί άλλοι άνθρωποι. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ζητήματα.

Ξέρετε, ήταν εδώ πριν ένα μήνα περίπου ο Υπουργός Εξωτερικών, ο Νίκος Δένδιας, ως προσκεκλημένος της νορβηγικής κυβέρνησης, όταν και έγινε και το γνωστό επεισόδιο με τον Τούρκο πρέσβη, στο πλαίσιο μιας διάλεξης που έδωσε για το Δίκαιο της Θάλασσας στην Ανατολική Μεσόγειο. Και εκεί, θα σας πω κάτι που δεν το έχω πει βέβαια σε κανέναν, το λέω, το χαρίζω σε εσάς, έδωσα ένα σημείωμα κατ᾽ ιδίαν στον Υπουργό, το οποίο το ξέρω ότι το διάβασε, όπου μεταξύ άλλων πραγμάτων του είπα ότι προσβλέπουμε και έχουμε την ελπίδα, ότι η κυβέρνηση αυτή, και εν πάσει περιπτώσει και ο ίδιος, θα φροντίσουν για κάποια πράγματα που η Ελλάδα πρέπει να κάνει.

Όπως, ότι πρέπει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια παντού. Πρέπει, κατ᾽ εμέ, να κάνει σύνδεση ΑΟΖ με την Κύπρο. Κι εν πάσει περιπτώσει, οποιαδήποτε συζήτηση για τα εναπομένοντα ζητήματα που αφορούν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ με την Τουρκία, θα πρέπει να γίνει εφόσον η Ελλάδα έχει πράξει αυτά που το Διεθνές Δίκαιο της παρέχει να πράξει. Δεν μπορείς να πας σε μια οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή συζήτηση, αν δεν έχεις κλείσει 12 μίλια παντού. Αυτό θα ήταν έγκλημα και ολέθριο σφάλμα.

Κι επίσης, να πω και τον καημό μου κλείνοντας, ότι νομίζω, είναι τιμή στο 1821 και είναι τιμή στην ταυτότητα της Ελλάδας, ο Έλληνας σήμερα να μην ξεχνάει τις εσχατιές του Ελληνισμού. Εγώ προέρχομαι από την Θράκη, ήμουν στο Καστελλόριζο το φθινόπωρο και δεν βλέπω την ώρα να μπορέσω να ξαναπάω. Θα έλεγα λοιπόν, όλοι οι Έλληνες να φροντίσουν να ταξιδέψουν στις εσχατιές, να πάνε στο Καστελλόριζο, γιατί εκεί θα τους μιλήσει ο τόπος ο ίδιος, και θα τους πεί τί πρέπει να κάνουν.

Όπως και στον ίδιον τον Πρωθυπουργό: ξέρετε, ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις τί υπηρετείς και τί χώρας ηγείσαι, είναι να ταξιδεύεις όπως κάνουν οι πιλότοι μας με τα F16 και τώρα εσχάτως, και ευτυχώς, θα κάνουν και με τα Rafale, να πετάει κανείς πάνω από την Ελλάδα.

Όταν πετάς πάνω από το Αιγαίο, τότε δεν χρειάζεται ούτε πολλή φιλοσοφία, ούτε, πώς να πω, έτσι, να είσαι καλλιτέχνης της γεωπολιτικής και της διπλωματίας. Σου μιλάει ο τόπος και σου λέει τί πρέπει να κάνεις. Σου μιλάν τα βράχια, σου μιλάει το καθρέφτισμα, το χρυσάφισμα της θάλασσας που έχει υμνήσει ο Ελύτης τόσο μοναδικά. Και όλα αυτά σου δείχνουν τί πρέπει να κάνεις, είτε είσαι Πρωθυπουργός, είτε είσαι Υπουργός των Εξωτερικών, είτε είσαι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είτε είσαι ο τελευταίος Έλληνας πολίτης, στον οποίο στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για την αυριανή μεγάλη ημέρα, την διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την 25η Μαρτίου της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας.

Αγαπημένος ήρωας του 1821; Δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα, τα τρία Κ είναι σημαντικά, Κολοκοτρώνης, Καποδίστριας, Καραϊσκάκης. Αλλά δεν μπορείς να αφήσεις έξω τον Ρήγα Φεραίο, δεν μπορείς να αφήσεις έξω τον Μακρυγιάννη. Όπως και δεν μπορείς να αφήσεις έξω και όλους αυτούς τους χιλιάδες ανώνυμους Έλληνες, φτωχούς, καταφρονεμένους, που όμως είχαν ένα μεγαλείο. Δηλαδή τί; Πίστεψαν και έγιναν υπήκοοι αυτού του Αγώνα. Δηλαδή, ο Κολοκοτρώνης δεν θα᾽ταν Κολοκοτρώνης, αν δεν είχε τα παλληκάρια αυτά που ᾽διναν το αίμα τους, πεινασμένοι, αδύνατοι, αδύναμοι, επειδή τους ενέπνεε αυτή η γιγάντια μορφή του Κολοκοτρώνη μία τέτοια πίστη και μία τέτοια πεποίθηση. Και, φυσικά, η πίστη τους και η αγάπη τους στον Θεό και στην Ελλάδα τους μεταμόρφωνε σε αυτό που έγιναν.

Αυτά. Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι χρόνια πολλά σε όλους! Καλό βράδυ από το Όσλο.

*Απομαγνητοφώνηση εόρτιου χαιρετισμού στον διαδικτυακό επετειακό Μαραθώνιο που διοργάνωσε η Άμυνα και Γεωστρατηγική στις 24 Μαρτίου 2022, για την διπλή Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της 25ης Μαρτίου, ημέρας Εθνικής Παλιγγενεσίας, του 1821, με την επιμέλεια των Θεόδωρου Νικολοβγένη και Θεόδωρου Γιαννακόπουλου.

«Ἡ Τουρκία πάντοτε τήρησε τήν ὑπογραφή της!»

Η Οδός του Πέραν, κατά το Πογκρόμ, τη λεηλασία, καταστροφή και τον αφανισμό της Ελληνικής Μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, 1955.

Τή στιγμή πού ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἔχει στραμμένη τήν προσοχή της στά τραγικά τεκταινόμενα στήν Οὐκρανία, πληθαίνουν οἱ σοβαρές ἐνδείξεις λίαν ἀνησυχητικῶν ἐξελίξεων στά ἑλληνοτουρκικά, ἐνῶ ἡ ἔννοια «συνεκμετάλλευση» εἰσβάλλει μέ νέα ὁρμή στή δημόσια σφαῖρα.

Τό πάζλ τῶν ἐνδείξεων συμπληρώνεται ὄχι μόνον ἀπό διατυπώσεις τρίτων, ὅπως ἡ σύσταση τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβη Πάιατ, στή δημοσιογράφο Ἀλεξία Τασούλη στίς 20/9/2020, ὅτι ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη θά πρέπει νά προβεῖ σέ «συμβιβασμούς» μέ τήν Τουρκία, ἀλλά καί ἀπό τοποθετήσεις καί τῆς ἴδιας τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης· εἴτε διά στόματος ΣΕΑ Ντόκου πού μάλιστα συναντήθηκε πρό ἡμερῶν μέ τόν Ἀμερικανό ὁμόλογό του Σάλλιβαν ὁ ὁποῖος εἶναι αὐτός πού εἶχε σχεδόν προεξαγγείλει τό θερμό ἐπεισόδιο τοῦ καλοκαιριοῦ 2020· εἴτε διά τῆς ἀναφορᾶς τοῦ Πρωθυπουργοῦ σέ «διαφορές» –σέ πληθυντικό ἀριθμό– μέ τή γείτονα, κατά τή συνάντησή του μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μετά τό πέρας τοῦ γεύματός του μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο· ἤ ἀκόμη καί διά τῆς ἐν γένει ἀναφορᾶς σέ «θετική ἀτζέντα», ἡ ὁποία ἀσφαλῶς περιλαμβάνει καί ζήτημα προσδιορισμοῦ «θαλασσίων ζωνῶν» (ἔχω ἤδη ἀναφερθεῖ στήν ἐξακολουθούμενη, δυστυχῶς, διγλωσσία τῆς κυβέρνησης, μέ τό Μέγαρο Μαξίμου νά μιλᾶ γιά θαλάσσιες ζῶνες ἐν γένει ἐνῶ τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν γιά ὁριοθέτηση ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπίδας μόνον, βλ. «Ἐστία», 8/2/2021, σελ. 3).

Ἐπί πλέον, μόλις τό περασμένο Σάββατο, ἡ «Ἐστία» ἔδειξε συγκεκριμένα πώς ὁ κίνδυνος συνεκμετάλλευσης προκαλεῖται πρωτίστως –καί δυστυχῶς– ἀπό τήν ἑλληνική πλευρά! («Εστία», 19/3/2022, σελ. 1). Ἐνῶ σέ ἐξαιρετικῆς βαρύτητας ὑπαινιγμό στή δημόσια τηλεόραση, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὑπονόησε ἐνδεχόμενο ἐξελίξεων τέτοιας ἔκτασης πού θά ἀπαιτοῦσαν συνταγματικά ἀνανέωση λαϊκῆς ἐντολῆς, αὐξάνοντας τήν ἀδρεναλίνη πού τό ἔκτακτο ταξίδι–ἀστραπή στή Νέα Ὑόρκη καί ἡ συνάντησή του μέ τόν ΓΓ τοῦ ΟΗΕ στό τέλος τῆς περασμένης ἐβδομάδας, ἔχει ἤδη τροφοδοτήσει (βλ. «Ἐστία», 21/3/2022, σελ. 1).

Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀστάθεια καί ἡ μεταβλητότητα πού διέπει πλέον τή διεθνῆ ἐνεργειακή σκηνή, ὠθεῖ τούς μεγάλους παίκτες νά πιέζουν ἀκόμη ἐντονότερα τήν Ἑλλάδα γιά διευθέτηση–πακέτο ὅλων τῶν ζητημάτων πού ἀξιώνει ἡ Τουρκία, μέ σκοπό τήν «παγίωση τῆς ἀσφάλειας καί τῆς εὐημερίας» στή στρατηγική περιοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Προκρίνεται δέ πρός τοῦτο ἀπό κάποιους ὡς εὔλογο καί λυσιτελές –ὅσο κι ἄν τραγικό συνάμα καί καταστροφικό γιά κάποιους ἄλλους– ἡ κυβέρνηση τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη νά συρθεῖ σέ νέες Πρέσπες, αὐτή τή φορά, Πρέσπες Αἰγαίου.

Στιγμιότυπο από την διάλεξη του Υπουργού Εξωτερικών για το Δίκαιο της Θάλασσας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Νορβηγικό Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής, Όσλο, 16/2/2022.

Σχεδόν ἕνα μῆνα πρίν, στίς 16 Φεβρουαρίου 2022, κατά τήν ἐπίσκεψή του στή Νορβηγία, ὁ Ἕλληνας ΥΠΕΞ ἔδωσε διάλεξη γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, προσκεκλημένος τοῦ Νορβηγικοῦ Ἰνστιτούτου Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς (NUPI). Λίγα μόλις λεπτά ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ ἡ κατά παραγγελία τῆς Ἄγκυρας προκλητική παρέμβαση τοῦ Τούρκου Πρέσβη στό Ὄσλο, μέ τή γνωστή συνέχεια τῆς ἀποστομωτικῆς ἀπάντησης τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικών, καί διαισθανόμενος τήν κατεύθυνση λίαν ἐπώδυνων, ἱστορικοῦ χαρακτῆρα, συμβιβασμῶν στήν ὁποία σύρεται ἀπό κάποιους ἡ Ἑλλάδα, ὑπέβαλα στόν Νίκο Δένδια τό ἀκόλουθο ἐρώτημα μέ τό ἐξῆς περιεχόμενο:

«Ὑποθέστε, κύριε Ὑπουργέ, ὅτι συμφωνοῦμε μέ τήν Τουρκία στόν προσδιορισμό θαλασσίων ζωνῶν ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπίδας, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, εἴτε μέσῳ Διεθνοῦς Δικαστηρίου, εἴτε μέ ἀπευθείας συμφωνία. Θά αἰσθανόσασταν ἄνετα μετά ἀπό μιά τέτοια συμφωνία ἤ θά ἀνησυχούσατε, δεδομένου ὅτι τά προβλήματα μεταξύ τῶν δύο χωρῶν ὀφείλονται στόν τουρκικό ἀναθεωρητισμό, ὁ ὁποῖος ὑπερέχει καί ἀκυρώνει κάθε ἔννοια ἐνυπόγραφης συμφωνίας; Μετά τό 1922 εἴχαμε, παραδείγματος χάριν, τή Λωζάννη καί μετά τή Συνθήκη τῆς Λωζάννης εἴχαμε τήν καταστροφή τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας στήν Κωνσταντινούπολη, τῆς ὁποίας ἡ προστασία ὑποτίθεται ὅτι προβλεπόταν ἀπό τή Συνθήκη. Ἄρα, σέ τί βαθμό μιά ἔστω καί ἔγγραφη συμφωνία μέ τήν Τουρκία θά διασφάλιζε γιά τήν Ἑλλάδα ὅτι ἡ γείτων χώρα θά τηρήσει τά συμφωνηθέντα, τήν ἑπομένη τῆς ὑπογραφῆς της;»

Στιγμιότυπο από την ερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκο Δένδια, στο Νορβηγικό Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής, στο Όσλο (16/2/2022).

Μολονότι ὁ Ὑπουργός ἀντιλήφθηκε πλήρως τήν οὐσία τοῦ ἐρωτήματος, ἀπήντησε μέ τόν τρόπο πού μποροῦσε νά ἀπαντήσει στή συγκεκριμένη περίσταση, ἀφ᾽ ἑνός τονίζοντας κατηγορηματικά ὅτι ἡ διαφορά τῆς Ἑλλάδας μέ τήν Τουρκία εἶναι μιά καί μόνον, καί ἀφορᾶ στόν προσδιορισμό ὑφαλοκρηπίδας καί ΑΟΖ, κι ἀφ᾽ ἑτέρου ἐκφράζοντας τήν αἰσιόδοξη πεποίθηση ὅτι τυχόν ἐπίλυση αὐτῆς τῆς διαφορᾶς θά παρεῖχε νέα δυναμική στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις.

Κι ἐδῶ τίθεται πλέον τό ἐρώτημα στό ὁποῖο τόσο ὁ Πρωθυπουργός, ὅσο καί ὁ Σύμβουλος τῆς Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν καλοῦνται νά ἀπαντήσουν, ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ:

Ἀκόμη κι ἄν, ἐμφορούμενος ἀπό τίς καλύτερες δυνατές προθέσεις ἔναντι τῆς Τουρκίας, προσβλέπει κανείς σέ μιά «συμφωνία κυρίων» –ὅπως ἀποκαλοῦν κάποιοι τήν ἀπώλεια ἐθνικῆς κυριαρχίας καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων– ἐπί ποιᾶς λογικῆς, ἀντικειμενικῶν δεδομένων καί ἱστορικῶν βάσεων ἐδράζεται ἡ πεποίθηση ὅτι τυχόν ὀλέθρια θυσία τῆς Ἑλλάδας θά ἀποβεῖ πρός ὄφελός της καί θά εἶναι ὑπέρ τῆς ἀσφάλειας καί τῆς εὐημερίας στήν περιοχή, ὅταν τά τελευταῖα 100 χρόνια ἡ Τουρκία: 1) ἔχει πυρπολήσει καί ἐξολοθρεύσει ἐκατομμύρια ψυχές τρισχιλιετοῦς Ἑλληνισμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, 2) ἔχει ἐξαφανίσει τόν δισχιλιετῆ Ἑλληνισμό τῆς Κωνσταντινούπολης, 3) ἔχει εἰσβάλει καί κατέχει παράνομα τό 40% σχεδόν τῆς Κύπρου, 4) μεθοδεύει τήν αὐτονόμηση τῆς Θράκης μέ τόν ἐκτουρκισμό τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας, 5) ἐπιδιώκει συστηματικά τή συρρίκνωση τῆς Ἑλλάδας στόν 25^ο Μεσημβρινό καί τόν ποταμό Νέστο, 6) ἐποφθαλμιᾶ καί ὑποσκάπτει τήν ἐθνική ἀσφάλεια τῆς Ἑλλάδας ἐργαλειοποιώντας τούς λαθρομετανάστες, καί, τέλος, 7) ἀντιμετωπίζει κατ᾽ οὐσίαν τήν Ἑλλάδα ὄχι ὡς χώρα, ἀλλά ὡς νεο–οθωμανικό χῶρο;

Εἰλικρινά ἀναρωτιόμαστε, καί ἀπευθύνουμε τό ἐρώτημα, πρωτίστως πρός τήν κυβέρνηση, καί δευτερευόντως καί ρητορικῶς πρός τούς συμμάχους ἑταίρους τῆς Ἑλλάδας διά τῶν ἐκπροσώπων Πρέσβεων: τί εἴδους παντοδύναμη συμφωνία εἶναι αὐτή πού θά μποροῦσε νά θεραπεύσει ὅλα τά ἀνωτέρω, καί πῶς μιά τέτοια συμφωνία θά περιόριζε τίς ἀναθεωρητικές νεο–οθωμανικές ὀρέξεις τῆς γείτονος;

Ἐκτός, βέβαια, κι ἄν ἐμφοροῦνται καί οἱ ἴδιοι ἀπό τήν πεποίθηση τήν ὁποία μοῦ ἐκμυστηρευόταν πρό ἐβδομάδων διπλωμάτης ἰσχυρῆς χώρας, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί Πρέσβης στήν Ἀθήνα: «Ἡ Τουρκία πάντοτε τήρησε τήν ὑπογραφή της»!

Δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα «Ἐστία», στό φύλλο τῆς Τρίτης 22 Μαρτίου 2022.

Πρωτοσέλιδο «Ἐστία», 22 Μαρτίου 2022

Ἐφημερίδα «Ἐστία», φύλλο Τρίτης 22 Μαρτίου 2022, σελίδα 3.

Σύμπλεγμα Μεγίστης: Ἡ καρδιά τῆς Ἑλλάδος στό νοτιοανατολικό Αἰγαῖο

Καστελλόριζο, Σύμπλεγμα Μεγίστης.

ΑΝ ∆ΕΝ ἦταν μαργαριτάρι, θά ἦταν ἄλλος ἕνας βράχος στή νοτιοανατολική ἐσχατιά τοῦ Αἰγαίου μας. Πλανήτης αὐτόφωτος πού μέ τούς δύο δορυφόρους του, τήν Ρῶ καί τήν Στρογγυλή ἤ Στρογγύλη, συναπαρτίζουν ὅ,τι πολυτιμότερο διαθέτουν οἱ θάλασσες τῆς Ἑλλάδας καί τῶν Ἑλλήνων. Σύμπλεγμα Μεγίστης – Καστελλορίζου.

Άποψη του λιμένος του Καστελλορίζου με τον Πύργο και το λιμάνι του Μανδρακίου. Στο βάθος η Αρχαία Αντίφελλος.

Ἤδη, καθώς τό πλοῖο τῆς γραμμῆς εἰσέρχεται νά δέσει στόν λιμένα, νιώθεις ὄχι ὅτι πηγαίνεις σέ κοσμικές διακοπές, ἀλλά ὅτι ξεκινᾶς προσκύνημα. Αὐτή σου τήν αἴσθηση ἑδραιώνουν ἡ εὐλογημένη γῆ τοῦ Καστελλο- ρίζου καί οἱ ἀγωνιστές κάτοικοί του, μόλις πατήσεις τό πόδι σου στή στεριά. Κάνεις τόν Σταυρό σου καί εὐχαριστεῖς πού ἀξιώθηκες νά βρεθεῖς στά ἄκρα, ἐδῶ ὅπου τό χτυποκάρδι τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔχει τούς ὑψηλότερους παλμούς. Ἡ ἄμεση αἴσθηση πού ἀποκομίζεις καθώς βαδίζεις πρός τήν «περαντζάδα» πού ὁδηγεῖ στό κατάλυμά σου, εἶναι ὅτι ἔχεις ἔρθει σέ ἕνα νησί ἀστακό. Τό αἴσθημα ἀσφάλειας πού σοῦ μεταδίδουν ἄμεσα ὄχι τόσο ὅλα ὅσα βλέπεις, ἀλλά κυρίως ἐκεῖνα πού δέν βλέπεις, εἶναι ἀπερίγραπτο, μοναδικό. Δέν εἶναι τῆς παρούσης, ἀλλά ἀξίζει νά εἰπωθεῖ ὅτι ἡ παρουσία τῆς Πολιτείας καί τῶν ΕΔ στήν Μεγίστη εἶναι state of the art γιά πολλούς λόγους καί μέ πολλούς τρόπους. Ὅσοι ἐργάζονται καί ὑπηρετοῦν ἐδῶ, διαθέτουν μία ξεχωριστή εὐσυνειδησία, αἴσθημα εὐθύνης, ἀποφασιστικότητα καί σοβαρότητα τέτοια πού σέ ἀναγκάζουν νά κλίνεις γόνυ σεβασμοῦ καί τιμῆς στούς σύγχρονους φύλα- κες τῶν Θερμοπυλῶν τοῦ νοτιοανατολικοῦ Αἰγαίου μας.

Ο χαρακτηριστικός πύργος με την ελληνική σημαία στην αριστερή πλευρά της εισόδου στον λιμένα του Καστελλορίζου.

Τό νά χαρακτηρίσεις τή σύμπραξη καί συνέργεια μεταξύ τῆς πολιτειακῆς καί πολιτικῆς ἡγεσίας, τῆς στρατιωτικῆς διοίκησης τῆς Ἐθνοφρουρᾶς, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου, τῶν σωμάτων Ἀσφαλείας καί τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ ἁπλῶς ἀγαστή, εἶναι understatement: ἐδῶ ὅλοι θεωροῦν φυ- σικό νά ἀποδίδουν στό 110% τῆς λει- τουργικότητάς τους στό πεδίο εὐθύνης τους. Σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον, τό νά χαρακτηρίσεις τόν ἑαυτό σου ἐπισκέπτη καί τουρίστα εἶναι ἀναληθές καί ἀνακριβές. Καί τοῦτο γιατί ἐδῶ κανείς δέν σοῦ ἐπιτρέπει νά νιώσεις ξένος. Κάτι παράξενο συμβαίνει, καί στήν Μεγίστη τό πρῶτο συνθετικό τῆς λέ- ξης «φιλοξενία» ὑπερτερεῖ συντριπτικά τοῦ δευτέρου. Ἀκούγεται περίεργο, ἀλλά στό Καστελλόριζο δέν ἔρχεσαι, ἐπιστρέφεις. Καί πῶς νά μήν εἶναι ἔτσι, ὅταν, ἐνῶ φθάνεις γιά ἀνάπαυση καί ἀπομόνωση, ἡ ἀγάπη τοῦ νεα- νίζοντος ἱερέα παπα-Γιώργη, πού στά 76 του χρόνια δέν γνωρίζει τί θά πεῖ συνταξιοῦχος καί ἡ στοργή τοῦ Διοικητῆ τῆς Ἐθνοφρουρᾶς πού ἀποκαλεῖ τούς πάντες ὑπ ̓ αὐτόν «γιέ μου», σοῦ φτιάχνουν πρόγραμμα καθημερινό τόσο γεμᾶτο, πού δέν μπορεῖς παρά νά ἀνταποκριθεῖς.

Στην Στρογγύλη, ή Στρογγυλή του Συμπλέγματος Μεγίστης, το νοτιοανατολικότερο ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος.

Βγαίνεις γιά πρωινό τρέξιμο καί καταλήγεις χωρίς νά τό καταλάβεις νά μεταφέρεσαι μέ ταχύτητες πολλῶν κόμβων καί σέ dt νά ψέλνεις στόν Ἁγιασμό γιά τά παλληκάρια πού διακονοῦν τό Κοιμητῆρι ὅπου ἀναπαύεται ἡλιόλουστη ἡ Κυρά τῆς Ρῶ. Τό ἄλλο πρωί εἶσαι στό καΐκι μέ τόν Χωρικό Περιφερειάρχη Δωδεκανήσων σέ ἀποστολή αὐτοψίας κατασκευαστικῶν ἔργων στό σκαλοπάτι πού ἑνώνει τίς ΑΟΖ Ἑλλάδας καί Κύπρου, τήν Στρογγυλή, ἤ Στρογγύλη (ἀκόμη δέν εἶμαι βέβαιος ποιός εἶναι ὁ ὀρθότερος τονισμός της…). Τήν ἄλλη ἡμέρα, εἶσαι μέ τά παλληκάρια ἐκεῖνα πού προστατεύει ἡ Ἁγία Βαρβάρα, ἡ ὁποία ἦταν καί ὁ δικός σου προστάτης Ἅγιος τόν καιρό τῆς στρατιωτικῆς θητείας σου, καί λαμβάνεις κι ἐσύ ἀπό τήν εὐλογία τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πού ἔχει φέρει μαζί του ὁ πατήρ Χρῆστος ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Ἐνῶ τό σούρουπο σέ βρίσκει στά ψηλά, στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, νά εἰσέρχεσαι στήν κρύπτη τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους. Κι ὅλα αὐτά ἐνῶ ὁ Ὀκτώβρης ἔχει μπεῖ γιά τά καλά καί ἡ θερμοκρασία δέν λέει νά ξεκολλήσει ἀπό τούς 30 βαθμούς Κελσίου, ὅπως τό ἐπιβάλλει τό εὐρέως γνωστό ἰδιαίτερο κλῖμα τοῦ νησιοῦ.

Ο Τάφος εντός του οποίου αναπαύεται από το 1982 η Κυρά της Ρω, κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτου, στη μικρονησίδα Ρώ του Συμπλέγματος Μεγίστης (Καστελλόριζο).

Στό Μουσεῖο Γρίφων σέ περιμένουν ἄλλες ἐκπλήξεις. Ἐκεῖ ὁ ἱδρυτής του, ὁ εὐφυέστατος Πανταζῆς Χούλης, σοῦ δείχνει δεκάδες γρίφους μέ κορυφαῖο τόν ἀντίστροφο Κύβο τοῦ Ρούμπικ μέ τήν ἑλληνική σημαία, ἡ ὁποία, ὅσο καί νά παίξεις μέ τόν κύβο, δέν ἀλλοιώνεται καί δέν ἐξαφανίζεται. Καί σοῦ ἐπισημαίνει ὁ Πανταζῆς ὅτι αὐτός ὁ κύβος συμβολίζει τό Καστελλόριζο: «Ὅ,τι καί νά συμβεῖ εἶναι πάντοτε ἑλληνικό». Καί πῶς νά μήν εἶναι ἄλλωστε, ὅταν στό χαρακτηριστικό κτήριο τοῦ ἀνακαινισμένου Ὀθωμανικοῦ Τεμένους ἡ Ἔκθεση τῆς Ἱστορικῆς Συλλογῆς τοῦ Καστελλορίζου σέ πληροφορεῖ γιά τόν διαρκῆ, ἀέναο, ἀκατάβλητο πόθο τῶν Καστελλοριζίων γιά τήν Ἑλλάδα. Πού ἐνῶ ἡ Συνθήκη τοῦ Λονδίνου τό 1830 τούς ἄφησε ἐκτός ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, αὐτοί ἀντέδρασαν μέ κάθε τρόπο, ἔστω κι ἄν τό ποθού- μενο ἦλθε 118 χρόνια ἀργότερα, ὕστερα ἀπό πολλούς αἰῶνες Ὀδύσσειας, ξενιτιᾶς στή Μέση Ἀνατολή καί τήν Αἴγυπτο, λαμπαδιάσματος τῶν περιουσιῶν τους ἀπό τούς Ἄγγλους, τούς τότε καλούς συμμάχους τῆς Ἑλλάδος, καί τούς Γάλλους πού τούς πούλησαν στούς Ἰταλούς.

Εντυπωσιακά εξωτερικά ψηφιδωτά στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου και η Κρύπτη του Αγίου Χαραλάμπους.

Εἶναι πολύ μικρός ὁ χῶρος μιᾶς ἐπι- φυλλίδας γιά νά χωρέσει τόν τρισμέγιστο πλοῦτο τοῦ πολύτιμου Συμπλέγματος Μεγίστης τοῦ νοτιοανατολικοῦ Αἰγαίου μας. Ἀλλά εἶναι μεγάλη ἡ καρδιά τῶν Καστελλοριζίων, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν νά τιμοῦν δεόντως ὅποιον ἔρχεται νά προσκυνήσει μέ εὐλάβεια τά ἅγια χώματά τους, καί –γιατί ὄχι– νά ριζώσει ἐδῶ. Ἄς εὐχηθοῦμε, τό λίαν εὐχάριστο γεγονός τῆς ἀναπτυξιακῆς δυναμικῆς τήν ὁποία διαπιστώνει ὁ προσκυνητής τῆς Μεγίστης κατά τά τελευταῖα χρόνια (στήν ὁποία συμβάλ- λουν μεταξύ ἄλλων καί ἐπώνυμοι καί ἀνώνυμοι συμπατριῶτες μας) νά ἐνι- σχυθεῖ, καί ἡ Πολιτεία καί ἡ κυβέρνηση νά παρέχουν τήν δυνατότητα σέ ὅσους τό λέει ἡ καρδιά τους –μέ στοχευμένες πολιτικές παροχῆς γῆς– νά ἔρθουν καί νά χτίσουν τό βιός τους ἐδῶ, ἐπαναφέροντας ἔτσι τό Καστελλόριζό μας στήν αἴγλη τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνα.

Βραδινή γαλήνη στο λιμάνι της Μεγίστης.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε στο Καστελλόριζο, του Συμπλέγματος Μεγίστης, την Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2021, για λογαριασμό της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ, όπου και δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021.

ΕΣΤΙΑ, πρωτοσέλιδο 6ης Οκτωβρίου 2021.

ΕΣΤΙΑ, 6 Οκτωβρίου 2021, σελίδα 5.

Επέκταση ΚΥΤ Φυλακίου: Κερκόπορτα αυτονόμησης της Θράκης και τετελεσμένο ίδρυσης Ισλαμουπόλεων σε όλη την Ελλάδα

Σημείωση: Κάποιοι αναγνώστες μπερδεύτηκαν. Η φωτογραφία αυτή είναι συμβολικά τοποθετημένη. Το ΚΥΤ Φυλακίου δεν έχει ακόμη μετατραπεί σε Ισλαμούπολη· τώρα ξεκινά, με την νεώτερη απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2021 που αναρτήθηκε από τον κ. Μηταράκη στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ, και εκμισθώνει 33,5 στρέμματα γης πέριξ ΚΥΤ έναντι 27.000€. Λίγη υπομονή…

Δημοσιεύθηκε στο infognomonpolitics.gr, την Πέμπτη 25/2/2021

Ήταν πριν ένα χρόνο, τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2020, όταν επιχειρήθηκε η πρώτη στην σύγχρονη ελληνική ιστορία απόπειρα μαζικής εισβολής δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα χερσαία βορειοανατολικά σύνορα της χώρας, στην Θράκη, και τον ποταμό Έβρο. Αυτή η μεγάλη ασύμμετρη απειλή κι επιθετική ενέργεια μεθοδεύθηκε, οργανώθηκε, υποκινήθηκε και συντονίστηκε από την Τουρκία, την οποία η Ελλάδα απέκρουσε χάρη τόσο στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης όσο και στα εκπληκτικά επιχειρησιακά αντανακλαστικά άμυνας και αποτροπής που επέδειξαν χερσαίες δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, τα σώματα ασφαλείας, αλλά και σύσσωμος ο πληθυσμός του Έβρου και όλης της Θράκης.

Ένα μόλις χρόνο μετά, ωστόσο, εν μέσω μιας άκρως επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας και διαρκούς αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος είναι προ των πυλών: πρόκειται για την δεδηλωμένη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να προβεί σε ‘‘αναβάθμιση και ενίσχυση της υφιστάμενης Δομής’’ στο Φυλάκιο Έβρου -στην βάση της περιοχής του τριεθνούς- και στις ανάλογες ενέργειες οι οποίες προωθούνται δια του Υπουργού Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη.

Στις τραγικές παραμέτρους ενός τέτοιου άκρως επικίνδυνου εγχειρήματος περιλαμβάνεται όχι μόνον η διευκόλυνση της τουρκικής στρατηγικής αυτονόμησης της Θράκης -την οποία προωθεί συστηματικά η Τουρκία (ενδεικτικά: αποσχιστική λειτουργία Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, αυξανόμενη επιρροή του Μειονοτικού κόμματος, κλπ), αλλά και η δημιουργία τετελεσμένου για την ίδρυση Ισλαμουπόλεων σε όλη την ελλαδική επικράτεια και, ιδίως, σε οικονομικά εγκαταλελειμμένες, κοινωνικά αποψιλωμένες και δημογραφικά κατεστραμμένες περιοχές της χώρας.

Αν η κυβέρνηση δεν υπαναχωρήσει και εγκαταλείψει άμεσα την δημιουργία Υπερδομής στο Φυλάκιο, θα σημάνει το άνοιγμα της Κερκόπορτας που οδηγεί στην απώλεια (επιτάχυνση τουρκοποίησης -> αυτονόμηση -> απόσχιση) της Θράκης και στην εδραίωση της Ισλαμοποίησης όλου του ανατολικού ελλαδικού τόξου του άλλοτε πυρήνα του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας – Κύπρου.

Με άλλα λόγια, ό,τι κατόρθωσε να αποκρούσει επιτυχώς η ελληνική δύναμη αποτροπής τον Μάρτιο του 2020, σήμερα η συντεταγμένη Πολιτεία και η ίδια κυβέρνηση που μεγαλούργησε τον περασμένο Μάρτιο, επιδιώκει να το ακυρώσει, ιδρύοντας την πρώτη πιλοτική μουσουλμανική πόλη στην βορειοανατολική εσχατιά της Ελλάδας.

Λόγω του πλήθους των δεδομένων και της ανάγκης ο αναγνώστης αλλά και κάθε Έλληνας -μιας και πρόκειται για οξύ ζήτημα που αφορά όλο τον Ελληνισμό- να ενημερωθεί σωστά για το πρόβλημα, το διακύβευμα και τις τραγικές συνέπειες που αυτή η κυβερνητική πολιτική θα χρεωθεί εφόσον προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου της, η παρούσα ανάλυση διακρίνεται στα εξής τμήματα:

1. Αποτύπωση της επίμαχης περιοχής και της ισχύουσας κατάστασης αναφορικά με τα υπό επέκταση Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) και Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ) Φυλακίου Έβρου.
2. Σύνοψη των κυβερνητικών σχεδιασμών, όπως αυτές έχουν δημοσιοποιηθεί από τον ίδιο τον Υπουργό Μετανάστευσης, αλλά και όπως προκύπτει από αντίστοιχα κρατικά έγγραφα και δηλώσεις αξιωματούχων, σχεδιασμοί οι οποίοι επιδιώκεται να τεθούν σε άμεση εφαρμογή και υλοποίηση.
3. Ανάλυση των παραμέτρων εκείνων που, ως άμεσες συνέπειες της επέκτασης της Δομής ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου, οδηγούν σε:

α. δημιουργία της πρώτης Ισλαμούπολης στην ηπειρωτική χώρα, και δη στην Θράκη, την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας, με πιλοτική προοπτική εφαρμογής στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και όλη την ηπειρωτική χώρα,

β. εκ των έσω άλωση του Έβρου και της Θράκης,

γ. διευκόλυνση της μακρόχρονης στρατηγικής της Τουρκίας για επιβολή συνδιοίκησης στη Θράκη με απώτερο στόχο την αυτονόμηση και εν συνεχεία πλήρη τουρκοποίησή της με την αποκοπή της από την Ελλάδα, και

δ. αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης της ελληνικής επικράτειας.

1α. Το Φυλάκιο του Έβρου

Η περιοχή του Φυλακίου στον Νομό Έβρου της Θράκης.

Το Φυλάκιο Έβρου βρίσκεται σε απόσταση περίπου 150 χλμ βόρεια της Αλεξανδρούπολης, στο ύψος της Ανδριανούπολης από την οποία απέχει περίπου 20 χλμ, απόσταση ικανή ώστε οι 300 κάτοικοί του να ακούνε με ευκολία τους μουεζίνηδες των τζαμιών απέναντι από τον ποταμό Έβρο. Ο Νομός Έβρου και ιδίως το βόρειο τμήμα του είναι μια κρίσιμη περιοχή που όχι μόνον μαστίζεται από την πολυετή οικονομική κρίση, αλλά που σε διάστημα 20 ετών -από το 1991 ως την απογραφή του 2011- είχε απωλέσει περίπου το 50% του πληθυσμού της. Υπολογίζεται ότι το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 25.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων είτε μετανάστευσαν προς αστικά κέντρα και το εξωτερικό, είτε απεβίωσαν. 

Εκτιμάται δε, ότι με την φετινή απογραφή το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 60-65%, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του υπάρχοντος πληθυσμού γηράσκει με τον μέσο όρο ηλικίας να κυμαίνεται στα 70 έτη. Η δημογραφική αυτή παρακμή συνεπάγεται από μόνη της τεράστια κοινωνική αποψίλωση και εγκατάλειψη ολόκληρου του Έβρου, και ιδιαίτερα του επίμαχου βόρειου άκρου του. Ενδεικτικά, σύμφωνα με ενημέρωση που μας παρείχε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Φυλακίου, κ. Χρήστος Τυρμπάκης, σε ένα σύνολο 17 χωριών του πρώην Δήμου Τριγώνου της περιοχής υπάρχει μόλις ΕΝΑ Δημοτικό Σχολείο. Ενώ και πολλές από τις κρατικές υπηρεσίες, όπως οι υπηρεσίες Υγείας, είναι ελλιπέστατες, με αποτέλεσμα συχνά ιατρικά περιστατικά να πρέπει να ταξιδέψουν 150 χλμ μέχρι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Όπως επεσήμανε ο κ. Τυρμπάκης, είναι αναρίθμητα πλέον τα σπίτια που σε πολλά χωριά είναι πια ακατοίκητα.

Δεδομένης, επιπλέον, της γεωστρατηγικής θέσης του Έβρου, το ελληνικό κράτος έχει σοφά προνοήσει εδώ και πολλές δεκαετίες, από το 1950 περίπου, να μην υπάρχει μεγάλη παρουσία μουσουλμανικού πληθυσμού, προκειμένου να μην είναι δυνατή η εργαλειοποίησή του από την Τουρκία. Πράγματι, όσοι γνωρίζουν έστω και λίγα πράγματα για την Θράκη, ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού των Ελλήνων της μουσουλμανικής μειονότητας ζει στους Νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, με τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες σε ολόκληρο τον Νομό Έβρου να μην ξεπερνούν τις λίγες χιλιάδες.

1β. ΚΥΤ και ΠΡΟΚΕΚΑ

Το υπάρχον ΚΥΤ Φυλακίου στον Έβρο.

Το ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) και ΠΡΟΚΕΚΑ (Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης) Φυλακίου ιδρύθηκε το 2013. Βρίσκεται σε τοποθεσία νευραλγική για την εθνική ασφάλεια, σε μικρή απόσταση από σημαντικές στρατιωτικές μονάδες και άλλες επιχειρησιακές υποδομές. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί ότι πρόκειται για το μοναδικό ΚΥΤ που υπάρχει στην ηπειρωτική χώρα: τα άλλα 5 ΚΥΤ βρίσκονται στα νησιά Λέσβο, Σάμο, Χίο, Λέρο και Κώ. Λόγω ακριβώς του ότι πρόκειται για το μοναδικό ΚΥΤ σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, χρησιμοποιείται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου προκειμένου να μεταφέρονται στον Έβρο με λεωφορεία λαθρομετανάστες από όλη την χώρα ώστε να ταυτοποιηθούν εκεί, καθώς η μετακίνησή τους πίσω στα νησιά θα ήταν ανεπίτρεπτη.

Το υπάρχον ΚΥΤ Φυλακίου έχει δυναμικότητα 300 ατόμων και το 2020 πραγματοποιούσε κατά μέσο όρο 23 ταυτοποιήσεις αλλοδαπών ημερησίως, ενώ το ΠΡΟΚΕΚΑ το οποίο διαχειρίζεται τις περιπτώσεις αλλοδαπών με ποινικό μητρώο, έχει επίσης ικανότητα κράτησης 250 ατόμων. Εξαίρεση αποτέλεσε το έτος 2015, όταν το ΚΥΤ Φυλακίου είχε φθάσει σε υπερπληρότητα διπλασίων και τριπλασίων ατόμων.

Μέχρι σήμερα, οι αλλοδαποί που εισέρχονται παράνομα από τον Έβρο και οδηγούνται στο ΚΥΤ Φυλακίου αποφεύγουν στην πλειοψηφία τους να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, και θα δούμε αμέσως γιατί. Είναι ενδεικτικό ότι από όσους εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα τον Γενάρη του 2020 μόνον 187 υπέβαλαν αίτηση ασύλου στο εν λόγω ΚΥΤ. Αυτό συμβαίνει διότι όσοι λαθρομετανάστες επιλέγουν να εισέλθουν στην Ελλάδα από τον Έβρο και όχι από τα νησιά, το κάνουν για ένα και μόνο λόγο: να αποφύγουν την εκεί καταγραφή και δακτυλοσκόπησή τους, η οποία, λόγω της Συμφωνίας του Δουβλίνου, θα τους εγκλώβιζε στην Ελλάδα στερώντας τους τη δυνατότητα να προωθηθούν στην κεντρική Ευρώπη και την Σκανδιναβία.

Γι᾽ αυτό και μετά την είσοδό τους, ακολουθούν τον λεγόμενο ῾῾σκοπιανό διάδρομο᾽᾽ και ῾῾αλβανικό διάδρομο᾽᾽ (αυτός είναι και ο λόγος της προ ημερών επίσκεψης της Επιτρόπου Ύλβας Γιοχάνσον στην Αλβανία, όταν και επιχείρησε να ενισχύσει το έργο της Frontex να εμποδίζει τους λαθρομετανάστες να φύγουν από την Ελλάδα προς την υπόλοιπη Ευρώπη), δηλαδή τις διαδρομές που μέσω των κρατών αυτών τους οδηγούν στην κεντρική Ευρώπη. Οι συγκεκριμένοι διάδρομοι είναι αδύνατον να ελεγχθούν αποτελεσματικά από τις χώρες αυτές λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Γι᾽ αυτό και παρατηρείται το φαινόμενο να έχουν συγκεντρωθεί περίπου 30.000 λαθρομετανάστες στις χώρες Βοσνία, Σερβία και Κροατία, οι οποίοι ούτε καταγεγραμμένοι στην Ελλάδα είναι, ούτε έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου.

2. Κυβερνητικές εξαγγελίες

Αποσπάσματα του ΦΕΚ για την «δημιουργία νέας ενιαίας δομής στο Δ.Δ. Φυλακίου του Ν. Έβρου

Με δεδομένα αυτά, όσον αφορά στην υπάρχουσα κατάσταση του ΚΥΤ Φυλακίου, προκύπτουν από τις εξαγγελίες του Υπουργού Μετανάστευσης τα ακόλουθα κρίσιμα ζητήματα και εν συνεχεία οι κίνδυνοι που γεννά ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την αναβάθμιση και επέκταση του εν λόγω ΚΥΤ.

Το 1ο ζήτημα σχετίζεται με τον σκοπό της επέκτασης αυτής.

Σύμφωνα με ενημέρωση που παρείχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο slpress.gr, ῾῾ο σκοπός του ΚΥΤ είναι να ελέγξει και να καταγράψει νέες αφίξεις και τις αιτήσεις ασύλου των αφικνουμένων, εφόσον επιθυμούν να υποβάλουν άσυλο, ενώ όσοι δεν επιθυμούν πρέπει να μεταφέρονται σε κάποιο προαναχωρησιακό κέντρο᾽᾽. Το ΚΥΤ Φυλακίου ῾῾δεν είναι μια εγκατάσταση διαμονής, αλλά ένα Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, και όσοι εισέρχονται σε αυτό δεν παραμένουν εφόσον έχουν καταθέσει αίτηση ασύλου, αλλά είτε μεταφέρονται στην ενδοχώρα, είτε αποχωρούν με δικά τους έξοδα᾽᾽. Επιπλέον, διευκρινίστηκε ότι το ΚΥΤ δεν είναι Κέντρο κράτησης (σε αντίθεση με το ΠΡΟΚΕΚΑ) και άρα πρέπει να είναι ανοιχτή και όχι κλειστή δομή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι εισάγονται σε αυτό έχουν την δυνατότητα εισόδου και εξόδου κατά την διάρκεια της ημέρας. 

Το σημαντικότερο όμως ίσως που προκύπτει από την ενημέρωση της Επιτροπής, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση την δημιουργία μιας τέτοιας Υπερδομής. Η ΕΕ τονίζει χαρακτηριστικά ότι: ῾῾εναπόκειται στις εθνικές αρχές της Ελλάδας να εκτιμήσουν εάν το ΚΥΤ Φυλακίου επαρκεί για τις αφίξεις᾽᾽. Η συγκεκριμένη πληροφορία έχει σημασία όχι τόσο διότι εκθέτει ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση και την επιμονή του Υπουργού Μετανάστευσης να χτίσει Υπερδομή στο ακριτικό Φυλάκιο χωρίς να έχει αυτό ζητηθεί από την ΕΕ, αλλά διότι δείχνει σαφώς ότι η επέκταση αυτής της δομής υπονομεύει και σαμποτάρει ευνοήτως το έργο των ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας που νυχθημερόν υπερβάλλουν εαυτόν για την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, τόσο στην συνοριογραμμή του Έβρου όσο και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και τα λοιπά σύνορα της βόρειας Ελλάδας.

Το 2^ο ζήτημα σχετίζεται με την φύση της επέκτασης για την οποία η κυβέρνηση δια του Υπουργού επιδιώκει να αποκτήσει περίπου 72,5 στρέμματα γης επιπλέον, πέριξ του υπάρχοντος ΚΥΤ.

Το ζήτημα αυτό έχει συναντήσει τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι αρνούνται με κάθε τρόπο να παραχωρήσουν ή να πουλήσουν την γη τους για ένα τέτοιο σκοπό. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους της παλλαϊκής αντίδρασης που συνάντησε ο Υπουργός Μετανάστευσης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ορεστιάδα, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με πανστρατιά εκπροσώπων τοπικών φορέων, οργανώσεων, συλλόγων, πολιτευτών από όλα τα κόμματα, και μεγάλο πλήθος αποφασισμένων κατοίκων από όλη τη Θράκη. Το γεγονός ότι στο πλευρό των κατοίκων στέκονται όλοι οι Βουλευτές του Έβρου ανεξαρτήτως κόμματος, τεκμαίρεται άλλωστε και από πρόσφατο δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών. Ήταν αυτή η παλλαϊκή συστράτευση και αντίδραση που, μεταξύ άλλων, εξόργισε τον Υπουργό Μηταράκη ο οποίος απείλησε τους κατοίκους του Φυλακίου ότι ῾῾μπορεί να φέρει και 10.000 αλλοδαπούς και θα τους φέρει᾽᾽. Απειλή που απηύθυνε στον Πρόεδρο της Κοινότητας Φυλακίου, παρόντος του Βουλευτή Έβρου της Νέας Δημοκρατίας, Σταύρου Κελέτση, ο οποίος μάλιστα –άθελά του- επιβεβαίωσε αργότερα το συμβάν.

Το 3^ο ζήτημα αφορά αυτή καθ᾽ αυτή την μορφή του υπό επέκταση ΚΥΤ.

Όπως δείχνουμε ακολούθως το σχετικό ΦΕΚ δρομολογεί την ίδρυση Ισλαμούπολης στην καρδιά της Θράκης, και στο κέντρο της πλέον σημαντικής γραμμής χερσαίας άμυνας της χώρας απέναντι στην Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, στο ΦΕΚ της 29^ης Δεκεμβρίου 2020 διαβάζουμε ότι: ῾῾Η δομή θα χωροθετηθεί στο Δ.Δ. Φυλακίου, Δήμου Κυπρίνου στο Ν. Έβρο, θα αναπτυχθεί σε έκταση επιφάνειας περίπου 72.500 τ.μ. και θα γειτνιάζει με το υφιστάμενο ΚΥΤ στο Φυλάκιο Έβρου. Η συνολική δυναμικότητα της δομής θα είναι 1.500 φιλοξενούμενοι. Ειδικότερα, προβλέπονται η αναβάθμιση και δημιουργία 750 θέσεων γενικού πληθυσμού και 750 θέσεων σε ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. (περιλαμβανομένων 250 θέσεων του υφιστάμενου ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.). Κατά την ολοκλήρωση του έργου, η δομή θα ενοποιηθεί με την υφιστάμενη και θα αποτελούν μια ενιαία.᾽᾽

Κάτοψη του παραθαλάσσιου μουσουλμανικού χωριού στο Μαυροβούνι Λέσβου, στις ανατολικές ακτές του ακριτικού νησιού.

Το 4^ο ζήτημα αφορά στην λειτουργία και τα λειτουργικά κόστη του αναβαθμισμένου ΚΥΤ.

Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του κ. Μηταράκη -οι οποίες, ωστόσο, έρχονται σε αντίφαση με το σχετικό ΦΕΚ, όπου αναφέρεται αθροιστική δυναμικότητα 1.500 ατόμων για το ΚΥΤ και το ΠΡΟΚΕΚΑ, δηλαδή 5 ΦΟΡΕΣ μεγαλύτερη από τον εντόπιο πληθυσμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Φυλακίου-, η Δομή αυτή θα είναι όμοια με τη Δομή της Σάμου που αυτή τη στιγμή έχει χωρητικότητα 5.000 ανθρώπων. Αυτό δεν μας εκπλήσσει καθώς η τιμή στόχος που σημειώνεται στον σχετικό πίνακα στο ΦΕΚ της ενίσχυσης του ΚΥΤ Φυλακίου είναι 3.000 ωφελούμενοι. Θα πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό, ότι και στα 5 υπόλοιπα ΚΥΤ που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα (Λέσβος, Σάμος, Χίος, Λέρος, Κως) μόνον κατά την περίοδο διακυβέρνησης της παρούσας κυβέρνησης (από τα μέσα του 2019) παρατηρείται πληρότητα η οποία είναι σταθερά τουλάχιστον τριπλάσια της δυναμικότητας των ΚΥΤ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι όχι μόνον ο Υπουργός δεν ξεστόμισε λόγια που δεν εννοούσε, όταν απείλησε την τοπική κοινωνία ότι θα φέρει και 10.000 λαθρομετανάστες στον Έβρο, αλλά ότι αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της κυβέρνησης.

Επιπλέον, από επίσημη ενημέρωση της αρμόδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκύπτει ότι πρόκειται για έργο συνολικού κόστους 30 εκ. ευρώ, συγχρηματοδοτούμενου κατά 75% από την ΕΕ. Αυτό σημαίνει, ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες θα χρηματοδοτήσουν την δημιουργία της πρώτης Ισλαμούπολης στην Θράκη με 7,5 εκ. ευρώ.

Από την ίδια ενημέρωση, προκύπτει επιπλέον, ότι μέχρι σήμερα το ετήσιο λειτουργικό κόστος του ΚΥΤ Φυλακίου στην υπάρχουσα δυναμικότητα των 300 ατόμων (συν τα 250 του ΠΡΟΚΕΚΑ) ανέρχεται στο πόσο των 2 εκ. ευρώ, ποσό που καλυπτόταν την τελευταία πενταετία και μέχρι και τον Απρίλιο του 2020 από διαφορετικές πηγές της ΕΕ (European Economic Area Grants, Εuropean Commision Emergency Assistance, κλπ). Λαμβανομένων, ωστόσο υπόψιν των ότι:

α. όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από την ΕΕ, ῾῾τα λειτουργικά κόστη του ΚΥΤ Φυλακίου καλύπτονται από τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό᾽᾽,

β. στον Προϋπολογισμό του 2021 η κυβέρνηση έχει προβλέψει περισσότερα από 440 εκ. € για δαπάνες στο λαθρομεταναστευτικό, και

γ. για την περίπτωση της επιχειρούμενης Υπερδομής του ΚΥΤ Φυλακίου το ημερήσιο κόστος διατροφής ενός ενοίκου ανέρχεται στα 27 ευρώ,

αντιλαμβάνεται κανείς σε τί μεγέθους επιβάρυνση θα υποχρεωθεί ο Έλληνας πολίτης για ένα σύνολο τριών, πέντε, ή -πιθανότατα- 10.000 λαθρομεταναστών στην εν λόγω Υπερδομή.

3. Tραγικές προεκτάσεις της επέκτασης του ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου

i. Κοινωνικές συνέπειες

Η μέχρι τώρα πραγματικότητα όσον αφορά στην διαχείριση των ΚΥΤ στα νησιά με αποκορύφωμα τα επεισόδια στην Μόρια και την Χίο, αλλά και τα χθεσινά επεισόδια στην Βοιωτία, μόνον ευοίωνο μέλλον δεν προδιαγράφουν για το ΚΥΤ Έβρου. Μια τέτοια Υπερδομή στο Φυλάκιο, δυναμικότητας πολλών χιλιάδων λαθρομεταναστών, σε κάθε περίπτωση πενταπλάσιων του τοπικού πληθυσμού, που μάλιστα -αν λάβουμε σοβαρά υπόψιν τις απειλές του Υπουργού Μηταράκη- θα πρόκειται για εισαγωγή και μονιμοποίηση αλλοδαπού μουσουλμανικού πληθυσμού συνολικά υπερτριπλάσιου και από το σύνολο των Ελλήνων μουσουλμάνων που ζούν ειρηνικά και συνυπάρχουν αρμονικά με το χριστιανικό στοιχείο στον Έβρο, είναι από μόνη της βόμβα μεγατόνων, η οποία θα τινάξει στον αέρα όλα τα κεκτημένα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, τοπικών αυτοδιοικήσεων, αλλά και κυρίως των ίδιων των Θρακιωτών που έχουν κατορθώσει η Θράκη να είναι παγκόσμιο υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης και δημιουργικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων.

Ήδη, οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν ανυπεράσπιστοι σοβαρά περιστατικά παραβίασης των κατοικιών τους, από ανθρώπους ξένους, κατ᾽ ουσίαν εισβολείς. Είναι δε τόσο αδιανόητο που δεν το χωρά ο ανθρώπινος νούς ότι η κυβέρνηση αυτή θέτει τον αποδυναμωμένο πληθυσμό του Έβρου σε τέτοια δοκιμασία, όταν διαρκώς ακούμε για περιστατικά βιασμών Ελλήνων και επιθετικές ενέργειες σε ηλικιωμένους από αλλοδαπούς, πανελλαδικά. Και όταν, μάλιστα, ούτε καν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αποτολμήσει ένα τέτοιο έγκλημα το 2015, όταν είχε το αριθμητικό άλλοθι που σήμερα στερείται ο Υπουργός Μηταράκης.

ii. Προσβολή της εικόνας της Ελλάδας διεθνώς

Είναι γνωστές οι συστηματικές προσπάθειες τόσο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων όσο και ΜΜΕ τουρκικών, ευρωπαϊκών αλλά και αμερικανικών (New York Times) να συκοφαντούν διαρκώς και επικίνδυνα την Ελλάδα για τα δήθεν εγκλήματα που επιτελεί στο ζήτημα της διαχείρισης της λαθρομετανάστευσης. Εξίσου νωπές είναι οι μνήμες από τον πολλαπλασιασμό της αρνητικής έκθεσης της χώρας διεθνώς με αφορμή τις στασιαστικές εξεγέρσεις στην Μόρια της Λέσβου και στην Χίο πρόσφατα.

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι τυχόν επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου θα τροφοδοτήσει πολλαπλά την άκρως επιζήμια δημόσια αρνητική προβολή και τον επικίνδυνο διεθνή στιγματισμό της Θράκης και όλης της Ελλάδας. Αν κανείς λάβει υπόψιν του την εμπειρία από τα νησιά, και τον ρόλο των δραστηριοποιούμενων στα ΚΥΤ Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, η ήδη παρουσία περίπου 50 ΜΚΟ στον Έβρο, οι οποίες αναμιγνύονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην διαχείριση λίγων εκατοντάδων λαθρομεταναστών που περνούν από το υπάρχον ΚΥΤ, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί γεωμετρικά, και θα φέρει την περιοχή μονίμως στο επίκεντρο προπαγανδιστικών τουρκικών, γερμανικών και λοιπών δημοσιευμάτων και καταγγελιών με πολύ επιβλαβείς συνέπειες για την Ελλάδα, δεδομένης και της ανυπαρξίας στιβαρής Δημόσιας Διπλωματίας, κάτι που ελπίζουμε σύντομα να διορθωθεί με την επικείμενη αναδιάρθρωση του ΥΠΕΞ.

iii. Εθνική Ασφάλεια

Ας πάμε όμως λίγο παραπέρα. Όσο οργανωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου κι αν εφαρμόσει κανείς, είναι αδύνατο να ελεγχθούν εντός μιας τέτοιας Υπερδομής πυλώνες κοινωνικής αποσταθεροποίησης, φορείς μετάδοσης πληροφοριών στην Τουρκία, αλλά και παρακολούθησης και υποκλοπής πολύτιμων επιχειρησιακών πληροφοριών του Δ´ Σώματος Στρατού, μεγάλο τμήμα του οποίου βρίσκεται στον Έβρο.

Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση ανώτατου επιτελικού στελέχους του Υπουργείου Άμυνας ο οποίος -θέλοντας να διατηρήσει την ανωνυμία του- μας μετέφερε ότι, σε περίπτωση που συμβεί το οποιαδήποτε επεισόδιο με την Τουρκία, μια τέτοια Υπερδομή είναι καταστροφική για την επιχειρησιακή ικανότητα του ελληνικού στρατού.

Δεν χρειάζεται να σκεφθεί κανείς πολύπλοκα και σύνθετα, ούτε καν να πάει ο νούς του σε οργανωμένη έξωθεν υποκινούμενη εξέγερση εντός του Κέντρου – που και αυτή ασφαλώς είναι μεγάλος κίνδυνος, καθώς θα απαιτούσε χρήση μεγάλης δύναμης για την επαναφορά της τάξης, κι έτσι ένας τουρκικός αντιπερισπασμός θα ήταν απολύτως διευκολυμένος. Θα αρκούσε μόνον, εν προκειμένω, μια ομάδα λαθρομεταναστών να πανικοβληθεί, γυναίκες και παιδιά, τα οποία σε κατάσταση πανικού θα μπλοκάρουν δρόμους / περάσματα πεζοπόρων τμημάτων ή αρμάτων κατά την μετακίνησή τους σε επιχειρησιακές θέσεις διασποράς. Και είναι προφανές ακόμη και σε ένα κατώτατο αξιωματικό, για να μην πω και σε εμένα τον ίδιο, που υπηρέτησα στο Πυροβολικό στην Θράκη, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και λίγα λεπτά καθυστέρησης και παρεμπόδισης είναι μοιραία και ολέθρια.

iv. Η πρώτη Ισλαμούπολη στην Ελλάδα ως Κερκόπορτα άλωσης της Θράκης

Προκειμένου ο αναγνώστης να αντιληφθεί ότι ο όρος ῾῾Ισλαμούπολη᾽᾽ για την επιχειρούμενη από την κυβέρνηση Υπερδομή στον Έβρο δεν συνιστά υπερβολή αλλά κυριολεξία, πρέπει να επισημανθεί ότι, όπως προκύπτει από το σχετικό ΦΕΚ, στις υποδομές που έχουν εξαγγελθεί περιλαμβάνονται πέραν των οικίσκων διαμονής 1.500 ανθρώπων, και μεταξύ διαφόρων άλλων, η ίδρυση σχολείων, καταστημάτων, ιατρείων, η δημιουργία χώρων εστίασης – ψυχαγωγίας, εγκαταστάσεων πλυντηρίων – στεγνωτηρίων, γραφείων διοίκησης και φρουράς, υπηρεσιών συντήρησης, πυροσβεστικής υπηρεσίας, η διαμόρφωση χώρων άθλησης, ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, καθώς και η δημιουργία πολυχώρων. Οι τελευταίοι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προορίζονται για την κάλυψη και των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων ενοίκων, κάτι το οποίο, επίσης μαθηματικά, θα οδηγήσει και στην απαίτηση για τοποθέτηση ιμάμη. Καθίσταται λοιπόν, περισσότερο από προφανές, μολονότι δύσκολα μπορεί να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ότι η κυβέρνηση σκοπεύει στην ίδρυση μιας νέας μουσουλμανικής πολιτείας στην καρδιά της αχίλλειου πτέρνας της Θράκης, στο κέντρο του βορείου Έβρου. 

Επιπλέον, το γεγονός ότι, όπως μας επιβεβαίωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ῾῾οι συγκεκριμένες Δομές ΚΥΤ δεν έχουν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα λειτουργίας᾽᾽, φανερώνει την δεδομένη μονιμότητα της Υπερδομής Φυλακίου, κάτι που τεκμαίρει έτι πλέον το γεγονός ότι πρόκειται για την ίδρυση μιας νέας πόλης. Δεν είναι δε καθόλου απίθανο να υποθέσει κανείς ότι με την ίδρυση μιας τέτοιας νέας πόλης σε ένα τόπο ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο, η κυβέρνηση βάζει τα θεμέλια για την συγκέντρωση μεγάλου όγκου αλλοδαπού εργατικού δυναμικού, που θα απασχοληθεί σε μια μελλοντική Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) στην περιοχή.

Άφησα τελευταία την κρισιμότερη παράμετρο:

v. Αυτονόμηση της Θράκης και απόσχισή της από την Ελλάδα

Ενδεχομένως, και πιθανότατα, ο Υπουργός Μετανάστευσης αγνοεί ότι αυτή η εγκληματική πολιτική ίδρυσης Ισλαμούπολης στον Έβρο θα έρθει να διευκολύνει τα μάλα το ήδη ισχυρό έρεισμα τουρκικής επιρροής στην Θράκη και θα επιταχύνει την επιχειρούμενη διαδικασία τουρκοποίησής της και εν τέλει αυτονόμησης και απόσχισής της από την Ελλάδα. Ίσως ο κ. Μηταράκης δεν γνωρίζει, καθώς δεν είναι της αρμοδιότητάς του, την υψηλή στρατηγική της Τουρκίας για τον εκτουρκισμό της Θράκης, στρατηγική που είναι σε πλήρη εξέλιξη με:

α. την άμεση αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης από την Τουρκίας

β. την προσπάθεια αναγνώρισης της θρησκευτικής (μουσουλμανικής) μειονότητας της Θράκης ως εθνικής (Τουρκικής) , [ενδεικτική προς τούτο είναι η πρόσφατη επιστολή του Ερντογάν στον ΟΗΕ με αίτημα αναγνώρισης τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης]

γ. την αποσχιστική λειτουργία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και των εκατοντάδων πρακτόρων της Άγκυρας που δραστηριοποιούνται επί ελληνικού εδάφους  (οι πλείστοι εξ αυτών άλλωστε είναι Έλληνες πολίτες), οι οποίοι και επιδίδονται στον δια φόβου, λογοτρομοκρατίας αλλά και χρηματισμού εκτουρκισμό των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών, στην Ξάνθη και την Ροδόπη,

δ. την λειτουργία και ενίσχυση του Τουρκικού κόμματος  (Κόμμα Ειρήνης και Φιλίας) στην Θράκη, χρηματοδοτούμενου τόσο από την Τουρκία όσο και από τους Τούρκους της Γερμανίας, που στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσε 40.000 ψήφους, και

ε. την επιδίωξη της Τουρκίας οι μουφτήδες στην Θράκη να εκλέγονται από την μειονότητα, και άρα να ελέγχει η Τουρκία μέσω των θρησκευτικών λειτουργών όλους τους μουσουλμάνους της περιοχής , ζήτημα το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξετάζει με την Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την Θράκη, και την Πρόεδρό της Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία αντιλαμβάνεται, ελπίζουμε, αυτούς τους κινδύνους.

Όλα τα ανωτέρω συνθέτουν μια πραγματικότητα η οποία μετατρέπει αυτομάτως, εξ αρχής και εκ των πραγμάτων, το επιχειρούμενο ΚΥΤ Φυλακίου σε δηλητηριώδες βέλος που καρφώνεται στην καρδιά της Ελλάδας. Διότι η Θράκη είναι καρδιά της Ελλάδας.

Είναι περισσότερο από βέβαιο το γεγονός ότι η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί στο έπακρο αυτό το απροσδόκητο δώρο της ελληνικής κυβέρνησης, την ίδρυση, δηλαδή, Ισλαμούπολης μόλις 12 χιλιόμετρα από τα σύνορα του Έβρου, και όχι μόνον θα φροντίσει να διοχετεύσει σε αυτήν πράκτορές της, αλλά και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της προκειμένου να εργαλειοποιήσει με μαεστρία αυτή την Υπερδομή του Υπουργείου Μετανάστευσης σε ένα πανίσχυρο μοχλό εδραίωσης της τουρκικής στρατηγικής αυτονόμησης της Θράκης με ποικίλους τρόπους (προπαγανδιστικά δημοσιεύματα για τις συνθήκες διαβίωσης, κατασκοπεία ζωτικών θέσεων και επιχειρησιακών πληροφοριών του Ελληνικού Στρατού, εργαλειοποίηση λαθρομεταναστών και χρήση τους σε μελλοντικές ενέργειες αποσταθεροποίησης, κλπ.).

Επιπλέον, είναι περισσότερο από σαφές, ότι ο σχεδιασμός για δημιουργία Ισλαμούπολης στην Θράκη είναι απαίτηση έξωθεν προερχόμενη, και τίθεται διαχρονικά στις ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ευοδωθεί.  Διότι αλλιώς δεν εξηγείται πώς το ΚΥΣΕΑ είχε ήδη εν έτει 2015 -μόλις δυό χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΥΤ Φυλακίου το 2013- αρνηθεί και απορρίψει επέκτασή του. Και είναι προς τιμήν του ΣΥΡΙΖΑ το ότι επέδειξε τότε αποτελεσματικά αντανακλαστικά.

Η νέα Ισλαμούπολη που σήμερα η κυβέρνηση προωθεί στο βόρειο άκρο του Έβρου δεν είναι μόνον η πλέον ανεκδιήγητη, ακραία, εγκληματικά αυτοκτονική, και εις βάρος της εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας της χώρας, ενέργεια της ελληνικής πολιτείας. Αλλά είναι και η πλέον απαξιωτική, προσβλητική, υβριστική, απόπειρα εις βάρος σύνολης της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος, καθώς και η πλέον ακραία πράξη υπονόμευσης όλων εκείνων των Ελλήνων συμπολιτών μας που μέσα από τις χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, τις Ειδικές Δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας, την Εθνοφυλακή, τις γραμμές υποστήριξης, έως και τον τελευταίο πολίτη-κρίκο στην αλυσίδα τροφοδοσίας, άοκνα, ακάματα, με αυτοθυσία, ηρωισμό και ανεξάντλητη ανδρεία και επιμονή, αμύνονται ανέκαθεν-και ιδίως από τον περασμένο Μάρτιο και μέχρι σήμερα- τα σύνορα της χώρας, τόσο στον Έβρο, όσο και στα νησιά αλλά και στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας.

Ο Πρωθυπουργός έχει χρέος να ενεργήσει άμεσα ώστε να εγκαταλειφθεί όχι μόνον το επιχειρούμενο άνοιγμα Κερκόπορτας στην Θράκη, αλλά και κάθε ανάλογη κυβερνητική απόπειρα ίδρυσης Ισλαμουπόλεων στην ελληνική επικράτεια και το ανατολικό νησιωτικό τόξο του Αιγαίου. Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιδράσει άμεσα, θα χρεωθεί μεταξύ όλων των δεινών και την δικαίωση του Τουργκούτ Οζάλ, πολύ νωρίτερα από όσο και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί…