«Καποδίστριας, Ο Θεμελιωτής της Ελληνικής Ανεξαρτησίας»
Υπάρχουν προσωπικότητες των οποίων το έργο όχι μόνον είναι συνυφασμένο με μερικές από τις πιο κρίσιμες σελίδες της ελληνικής ιστορίας αλλά και παρέχει τεκμήρια πολύτιμα για την αυτοσυνειδησία ημών των Ελλήνων και την ορθή θέαση του μέγιστου ιστορικού γεγονότος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 που εορτάζει σήμερα όλος ο Ελληνισμός.
Τέτοια ήταν και η προσωπικότητα του Christopher Montague ‘Monty’ Woodhouse, Βαρώνου του Terrington, Βρετανού πολιτικού, στρατιωτικού, αγωνιστή της Αντίστασης κατά του Ναζισμού, μέλους των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, διπλωμάτη και ιστορικού, ο οποίος πέθανε το 2001 σε ηλικία 83 ετών.
Christopher Montague (Monty) Woodhouse
Όσον αφορά στα ελληνικά πράγματα, η συνεισφορά του Woodhouse είναι εκπληκτικά ευρεία. Σε επιχειρησιακό επίπεδο σχετίζεται με σειρά γεγονότων κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Το 1941 ήταν εκ των Εκτελεστικών αξιωματούχων των Βρετανικών Αποστολών (Special Operations Executive) που στάλθηκαν στην Κρήτη προκειμένου να οργανώσουν τις δυνάμεις Αντίστασης. Τον Σεπτέμβριο του 1942 τον συναντούμε ως αλεξιπτωτιστή στην ηπειρωτική Ελλάδα, υποδιοικητή της Δύναμης Harling όταν μαζί με τον Διοικητή Eddie Myers, είχαν ως αποστολή την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Μετά την επιτυχή έκβασή της, ο Woodhouse παρέμεινε στην Ελλάδα, καθώς ήταν από τους λίγους Βρετανούς αξιωματικούς που μιλούσαν ελληνικά και συχνά συνομιλούσε με ελληνικούς πολιτικούς παράγοντες στην Αθήνα, ενώ τον Ιούλιο του 1943 το Foreign Office τον όρισε επικεφαλής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελλάδα.
Christopher Woodhouse και Eddie Myers
Το ενδιαφέρον, ωστόσο του Woodhouse για την Ελλάδα, δεν περιορίζεται στην στρατιωτική συνδρομή του. Έχοντας μετά τον πόλεμο ήδη διατελέσει Βουλευτής των Συντηρητικών (1959-1966), όταν παράλληλα υπήρξε και Fellow στο Nuffield College στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου άλλωστε είχε πραγματοποιήσει Κλασσικές Σπουδές, υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφέας πληθώρας έργων που περιστρέφονται γύρω από τον Ελληνισμό και την Ελλάδα.
Ο Christopher Woodhouse κατά την Αντίσταση, στην Ελλάδα
Από την εκτενή βιβλιογραφία του, σταθμός είναι το έργο του, Καποδίστριας: Ο Θεμελιωτής της Ελληνικής Ανεξαρτησίας (Capodistria, The Founder of Greek Independence), που εκδόθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1973, δηλαδή ένα έτος πριν o Woodhouse ολοκληρώσει την δεύτερη Κοινοβουλευτική θητεία του ως Βουλευτής Οξφόρδης (1970-1974). Πρόκειται για μια ογκωδέστατη μελέτη, αποτελούμενη από 21 Κεφάλαια που κατανέμονται σε 6 τμήματα μιας έκδοσης άνω των 500 σελίδων, με εκτενέστατη βιβλιογραφία πρωτογενών και δευτερογενών πηγών, υποστηριζόμενη από πίνακες και χάρτες.
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Woodhouse για τον Καποδίστρια
Αυτό που έχει εκπληκτικό ενδιαφέρον είναι η αναφορά του ιδίου του Woodhouse στο πώς αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικά με τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας. Γράφει χαρακτηριστικά (σελ. vii / μετάφραση Π.Γ.Π.):
‘‘Tο ενδιαφέρον μου για τον Καποδίστρια ξεκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Βαδίζοντας στα βουνά της Πίνδου τον Νοέμβριο του 1942, συνοδευόμενος από αντιστασιακό σώμα υπό την διοίκηση του Ναπολέοντα Ζέρβα, τον επάξιο απόγονο των Σουλιωτών ηρώων του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, σμίξαμε με ένα άλλο επαναστατικό σώμα στο χωριό Βίνιανη. Επικεφαλής του ήταν ένας κομμουνιστής ονόματι Αθανάσιος Κλάρας, ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης: ῾ο θεός του πολέμου από το Βελούχι᾽, άλλως γνωστό και ως Τυμφρηστός, το υψηλότερο βουνό της κεντρικής Πίνδου (σσ.: η συνάντηση Γούντχαουζ – Βελουχιώτη έλαβε χώρα την 14η Νοεμβρίου). Η συνδυασμένη δύναμή μας, συνέχισε τον δρόμο προς την αποστολή της, που ήταν η καταστροφή της σιδηροδρομικής οδογέφυρας στον ποταμό Γοργοπόταμο. Αισθανόμασταν ήδη την επιτυχία, και δεν κωλυσιεργήσαμε στην διάβασή μας από τα ελληνικά όρη. Μετά από κάθε χωριό, σταματούσαμε λιγάκι και δίναμε εμπνευσμένες ομιλίες σε ενθουσιώδη ακροατήρια, διακηρύσσοντας το καθήκον της αντίστασης και το επικείμενον της απελευθέρωσης. Ήταν μια συναρπαστική αλλά παροδική εμπειρία.
Ναπολέων Ζέρβας
Ο Ζέρβας κι εγώ περιορίσαμε τις ομιλίες μας κυρίως σε πατριωτικές κοινοτοπίες, αλλά οι ομιλίες του Άρη ήταν διαφορετικές. Ειπωμένες με μια σκληρή μονοτονία, με μεγάλη ταχύτητα αλλά ωσάν να σκεφτόταν φωναχτά, ήταν περισσότερο διαλέξεις στην Ιστορία της Φιλοσοφίας παρά πατριωτικές ομιλίες. Σχεδόν το μόνο που θυμάμαι λεπτομερώς από αυτές σήμερα είναι η επιμονή με την οποίαν επιτίθετο στους προηγούμενους κυβερνήτες της σύγχρονης Ελλάδας. Δύο ονόματα ήταν ανάθεμα για αυτόν: Γλύξμπουργκ (το όνομα που χρησιμοποιούσε για την βασιλική οικογένεια, σκόπιμα επιλεγμένο για να δίνει έμφαση στις Γερμανικές διασυνδέσεις της), και Καποδίστριας. Τον τελευταίο τον καταδίκαζε ως έναν αδίστακτο αλλοδαπό τύραννο ο οποίος είχε διαφθείρει την Ελλάδα και αποστερήσει τον ελληνικό λαό από την ανεξαρτησία για την οποία είχε πολεμήσει.Καθώς γνώριζα τον Άρη Βελουχιώτη καλύτερα, πειθόμουν ολοένα και περισσότερο ότι, οποιονδήποτε κι εάν μισούσε με τόση ένταση περισσότερο από έναν αιώνα μετά τον θάνατό του, θα είχε περισσό ενδιαφέρον να τον μελετήσω περαιτέρω’’.
Ο Woodhouse με τον Βελουχιώτη
Ο λόγος που τα γράφουμε αυτά, είναι διότι σε αυτή την πολύτιμη επιστημονική συνεισφορά του Woodhouse συναντιόμαστε με μια συγκλονιστική αναφορά στην αντίδραση που προκάλεσε η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια στον Αδαμάντιο Κοραή. Μια αναφορά, την οποία αξίζει να παραθέσουμε αυτοτελώς όχι μόνον διότι είναι πολλοί οι Έλληνες που την αγνοούν, αλλά και διότι θεωρούμε ότι σε αυτήν εντοπίζονται ορισμένα πολύ χρήσιμα εξαγόμενα που έχουν άμεση σχέση τόσο με τον εορτασμό του Ιωβηλαίου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, με την απόπειρα πλήρους αποδόμησης της προσωπικότητας του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, τον οποίο οι σημερινοί τυφλοί οπαδοί του Κοραή διακηρύττουν διαπρυσίως ως δικτάτορα, αλλά και με την συνολική και πολύχρονη προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορικής αλήθειας για την Επανάσταση του 1821.
Ας δούμε τί ακριβώς γράφει ο Woodhouse, αναφερόμενος στην αντίδραση του Κοραή κατά το άκουσμα της δολοφονίας του Καποδίστρια (σελ. 502-503):
Το απόσπασμα της περιγραφής του Woodhouse του φυλλαδίου του Κοραή για τον Καποδίστρια (υπογράμμιση Π.Γ.Π.)
‘‘Δεν προξενεί εντύπωση το γεγονότος ότι υπάρχει καταγραφή στα Ελληνικά Αρχεία των εγκάρδιων συλλυπητηρίων του Μακρυγιάννη. Μόνον ο Κοραής ήταν αδυσώπητος. Είχε ήδη στο τυπογραφείο προς εκτύπωση -με ημερομηνία 17 Οκτωβρίου 1831- ένα φυλλάδιο με το οποίο επιτίθετο στον Καποδίστρια, όταν έμαθε στο Παρίσι τα νέα της δολοφονίας. Αντί να το περιορίσει κόσμια και ευπρεπώς, ο Κοραής προσέθεσε ένα πρόλογο κι έναν επίλογο, όπου διακήρυττε ότι, ο Καποδίστριας, ως ῾παραβάτης των νόμων της Ελλάδας᾽, άξιζε μια ακόμη χειρότερη μοίρα -να εξοριστεί από την ίδια την χώρα του- και ότι, οι δολοφόνοι του ήταν άξιοι μομφής διότι φταίνε που τον προφύλαξαν από αυτήν την μοίρα. Το φυλλάδιο αυτό, το οποίο ήταν γραμμένο στη συνήθη μορφή διαλόγου, έβριθε ακόμη περισσότερου δηλητηρίου κατά του Καποδίστρια, από ότι περιείχε στην αρχική μορφή του. Μιλούσε για την ῾Ιησουιτική διακυβέρνησή᾽ του, την άθλια τυραννία του, και τον κίνδυνο που διέτρεχε η Ελλάδα, ῾της Φαναριώτικης λέπρας ή της πλημμύρας των Κοζάκων᾽. Επαναλάμβανε επίσης, τις γνωστές παραποιήσεις και νοθεύσεις σχετικά με την άρνηση του Καποδίστρια να επιτρέψει την διδασκαλία των Αρχαίων Κλασσικών, και τις απόπειρές του να πείσει τις Δυνάμεις ότι η Ελλάδα ήταν γεμάτη ταραχοποιούς, κλέφτες και πειρατές. Τέτοιες ποταπές ανοησίες δεν θα είχαν καμία αξία να αναφερθούν, εάν δεν επρόκειτο για το γεγονός ότι, καθώς προέρχονται από έναν από τους μεγαλύτερους μελετητές και δημοσιογράφους (δημοσιολόγους) της Ελλάδας, μαρτυρούν το βάρος και τα φαρμάκια της αντιπολίτευσης την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Καποδίστριας. Ακόμη και σε μεταγενέστερα γράμματά του σε φίλους, ο Κοραής έδειξε ότι δεν μετάνιωσε ποτέ για αυτήν την φριχτή συμπεριφορά του’’.
Η πρώτη σελίδα του φυλλαδίου του Κοραή με την προσθήκη στο άκουσμα της δολοφονίας του Καποδίστρια (υπογράμμιση Π.Γ.Π.)
Διαβάζοντας κανείς αυτές τις γραμμές, τούτες μάλιστα τις ημέρες που η Ελλάδα τελεί υπό μια πολύ ιδιάζουσα κατάσταση εορτασμού του Ιωβηλαίου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, με εγκλεισμό των Ελλήνων δια της επιβολής μεροληπτικά περιοριστικών μέτρων με το πρόσχημα του κορωνοϊού, και κυρίως έχοντας υποστεί μια συστηματική απόπειρα πλύσης εγκεφάλου από την αρμόδια Κυβερνητική Επιτροπή ῾Ελλάδα 2021᾽ και τους περί αυτήν δορυφόρους αλλοιωτές της ιστορικής αλήθειας, γεννιώνται αβίαστα ορισμένα συμπεράσματα που έχουν, θεωρώ, αξία να αναφερθούν.
Η δεύτερη σελίδα του φυλλαδίου του Κοραή για τον Καποδίστρια, που επικαλείται ο Woodhouse (υπογράμμιση Π.Γ.Π.)
Το αβυσσαλέο μίσος με το οποίο ο Αδαμάντιος Κοραής, εκ των πλέον προβεβλημένων σήμερα δήθεν πρωτεργατών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην πραγματικότητα όμως προσβολέας των βαθύτερων πτυχών της ελληνικής ταυτότητας και του Έλληνα τρόπου, καταφέρεται κατά του νεκρού Ιωάννη Καποδίστρια, δείχνει ότι οι αξίες του Διαφωτισμού, στις οποίες είχε ο ίδιος υπερεκτεθεί, πόρρω απέχουν από την πρωταρχική αξία του ελληνικού ήθους. Της απόδοσης δηλαδή, τιμών στον νεκρό, για τις οποίες η Αντιγόνη γίνεται ο αριστουργηματικός ύμνος του Σοφοκλή. Το γεγονός αυτό από μόνο του δείχνει τις τεράστιες εσωτερικές εντάσεις με τις οποίες αντιπάλευε ο Ελληνισμός τις κρίσιμες ώρες του Αγώνα, πλέον των καθημερινών διακυβευμάτων ζωής και θανάτου.
Το γεγονός ότι ο Κοραής ουδέποτε επέδειξε ένδειξη μεταμέλειας για την υβριστική και απεχθή στάση του έναντι του νεκρού Καποδίστρια, μας υποψιάζει απολύτως δικαιολογημένα για το μένος κατά του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, όπως πολλαπλά εκφράζεται και σήμερα από θιασώτες του Κοραϊσμού και του Διαφωτισμού, που στο πρόσωπο του Καποδίστρια είδαν τον μεγαλύτερο δικτάτορα που γνώρισε ποτέ το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Άραγε, υπήρξε ποτέ άλλος δικτάτορας στην παγκόσμια πολιτική ιστορία ο οποίος δολοφονήθηκε, μη έχοντας παρά μόνον δύο φρουρούς -τον ένα μάλιστα ημιανάπηρο- αρνούμενος να δεχθεί τον πολυάριθμο στρατό που προόριζε ως φρουρά του το ελληνικό κράτος;
Το ότι ένας σύγχρονος Βρετανός ιστορικός, μια πολυσχιδής προσωπικότητα του 20ου αιώνα, με έμπρακτα κατατεθειμένα τα διαπιστευτήρια της φιλοπατρίας και του Φιλελληνισμού του, χαρακτηρίζει τις συνήθεις μέχρι σήμερα, και προερχόμενες από τον Κοραή, κατηγορίες εις βάρος του Καποδίστρια, ως ‘‘ποταπές ανοησίες άνευ αξίας’’, είναι άραγε λόγος ικανός να μας κάνει να σκεφθούμε έξυπνα για τους λόγους που από την Επιτροπή ‘Ελλάδα 2021’ εξέλιπαν ανάλογες προσωπικότητες;
Το εκπληκτικό γεγονός ότι, ο λόγος που ο Christopher Woodhouse παρακινήθηκε και αποφάσισε να αφιερωθεί στην μελέτη του φαινομένου Ιωάννης Καποδίστριας, ήταν -κατά την μαρτυρία του ίδιου του Γούντχαουζ- οι υβριστικές αναφορές του Άρη Βελουχιώτη προς το πρόσωπο του Καποδίστρια -τον οποίο ο Βελουχιώτης θεωρούσε ῾῾αδίστακτο ξένο τύραννο ο οποίος είχε διαφθείρει την Ελλάδα και αποστερήσει τον ελληνικό λαό από την ανεξαρτησία για την οποία πολέμησε᾽᾽- ενώ ταυτόχρονα ο Woodhouse καταγράφει τον Βελουχιώτη ως ένα κατά βάσιν μάλλον θεωρητικό του Μαρξισμού που στα κηρύγματά του δεν τον ενδιέφερε η πατριωτική αφύπνιση των κατακτημένων Ελλήνων, αλλά η προπαγάνδα της Εγελιανής και Μαρξιστικής θεώρησης της Ιστορίας και η μέσω αυτών επιβολή του απάτριδου Κομμουνισμού, τον οποίο βιώνουμε μέχρι τώρα, λέει κάτι σε εμάς σήμερα άραγε;
Και για να πάμε και λίγο παραπέρα, μήπως η έμμεση μεν, προφανής, δε ετερόκλητη συσχέτιση μεταξύ Κοραή και Βελουχιώτη, όπως εξάγεται από τα ανωτέρω βιογραφικά αποσπάσματα του Woodhouse, δεν απέχει καθόλου από την σημερινή ιδεολογική συνταύτιση των εθνομηδενιζόντων οπαδών του Διαφωτισμού και υπέρμαχων της φιλελεύθερης θεώρησης του Αγώνα του 1821 για την Λευτεριά, με τον ανεκδιήγητο όχλο των αριστεριζόντων μαρξιστών πολεμίων της ελληνικής ταυτότητας και της υπερτρισχιολιόχρονης εθνικής υπόστασης και παράδοσης του Ελληνισμού;
Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και ο διαφωτιστής Αδαμάντιος Κοραής
Ας είναι αυτές οι καταληκτήριες σκέψεις, την παραμονή της 25ης Μαρτίου 2021, τόσο ένα μικρό μνημόσυνο στην σπουδαία αυτή προσωπικότητα του Christopher Woodhouse για τα όσα προσέφερε στην Ελλάδα, τον Ελληνισμό και την ιστορία του, όσο κι ένα λυχνάρι εορταστικού φωτός και πρόσκλησης για επίγνωση και ομόνοια όλων των Ελλήνων, στο ξημέρωμα της μέγιστης Διπλής Εορτής του Ελληνισμού, της Λευτεριάς από την Οθωμανική σκλαβιά, και της Απαλλαγής από την Φθορά του Θανάτου, που Ευαγγελίζεται ο Αρχάγγελος στην Παναγία.
Η δολοφονία του Καποδίστρια, έξω από την εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο
Δημοσιεύθηκε στο infognomonpolitics.gr στις 26 Μαρτίου 2021.
Συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, της πρώτης επιτυχημένης, ύστερα από πολυάριθμες αποτυχημένες προσπάθειες στο διάβα πέντε αιώνων κατά του Οθωμανού κατακτητή και δυνάστη. Ένα γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας, κατά γενική ομολογία, που όχι μόνον συνιστά την νεκρανάσταση του Ελληνισμού από τα θανατηφόρα δεσμά που του επιβλήθηκαν με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, αλλά και που διατρανώνει την αδιάκοπη συνέχειά του από τα βάθη της αρχαιότητας μέχρι σήμερα. Κι αν υπάρχουν ποικίλοι τρόποι εορτασμού ενός τέτοιου σταθμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένας είναι αυτός που κατ᾽ εξοχήν αρμόζει στην σημερινή ημέρα: ο τρόπος της μεθέξεως. Της μετοχής, δηλαδή, στα συμβάντα προ μόλις δύο εκατονταετιών κατά τρόπο που καταργεί τους χωροχρονικούς περιορισμούς και αποδίδει στο εξυμνούμενο γεγονός όχι μόνον τα προσήκοντα αλλά και το ζωντανό αποτύπωμά του στο διηνεκές.
Στην αρχή του Πλατωνικού διαλόγου Τίμαιος υπάρχει ένα χωρίο, στο οποίο ο Πλάτωνας διηγείται, όπως του τα μετέφεραν Αιγύπτιοι σοφοί κατά το ταξίδι του στην Αίγυπτο, τα κατορθώματα της πόλεως των Αθηνών, έναντι ενός μεγάλου και ισχυρού εχθρού εκ δυσμών που επιχείρησε να καταδυναστεύσει όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. Και περιγράφει πώς η Αθήνα ῾῾ἔπαυσέν ποτε δύναμιν ὕβρει πορευομένην ἅμα ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν᾽᾽. Μολονότι μυθική, η περιγραφή αυτή του Πλάτωνα -εκ στόματος Κριτία- για την Ατλαντίδα περιέχει στοιχεία διήκοντα της ελληνικής ταυτότητας και της διαχρονικής παγκόσμιας λειτουργίας του Ελληνισμού ως αμύντορος της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Υπ᾽ αυτήν την έννοια, ήδη από την εποχή του Πλάτωνα, διαπιστώνουμε μιαν αυτοσυνειδησία του έθνους των Ελλήνων έναντι της ιστορίας, του ανθρώπου και του πολιτισμού του.
Αυτή η αυτοσυνειδησία εκφράζεται και επαληθεύεται πολλαχώς στο διάβα των αιώνων, από την αντίσταση του Ελληνισμού κατά τους Περσικούς Πολέμους -που μαρτυρείται στο μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες με το συγκλονιστικό ῾῾ὦ ξεῖν᾽, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι᾽᾽-, την Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και την μετεξέλιξή της στην υπερχιλιόχρονη ζωή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας -που σχεδόν παραπλανητικά καλείται Βυζάντιο- και μέχρι την πλέον πρόσφατη Αντίσταση του Ελληνισμού στην Ναζιστική θηριωδία, αντίσταση που συνιστά τρανή επαλήθευση στον 20ο αιώνα του προφητικού χαρακτήρα της μυθικής διήγησης του Πλάτωνα. Κορυφαίο, ωστόσο, δείγμα αυτής της πλήρους σεμνότητας αυτοσυνειδησίας συνιστούν οι ίδιοι οι λόγοι αναδρομής στην Επανάσταση του 1821, που εκφώνησε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα, τον Νοέμβριο του 1838: ῾῾…Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποῦ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγορούσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των…Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των᾽᾽.
Στην ελληνική παράδοση, η έννοια της ελευθερίας και της εξ αυτής πηγάζουσας δημοκρατίας δεν είναι αφηρημένη, ούτε προέρχεται από μια ανάγκη ενδοκοσμικής διευθέτησης του ατόμου, προκειμένου να διασφαλίσει μέσω της χρήσης ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων συνθήκες διαβίωσης τέτοιες που η μετανεωτερικότητα αναγνωρίζει ως ῾ποιότητα ζωής᾽.
Με τον Ελληνισμό συμβαίνει κάτι άλλο. Τόσο στην προ Χριστού, όσο και στην Χριστοποιημένη εκδοχή του, ο Έλληνας Λόγος και Τρόπος εμμένει στιβαρός στην διαγωγή του είναι όπως κανείς άλλος λαός ή άνθρωπος επί γης δεν έχει κατορθώσει: κινείται στα όρια της αναμέτρησης του όντος με το ίδιο το είναι, στο μεταίχμιο της πάλης της φθοράς με την αφθαρσία· του πεπερασμένου με το άπειρο· της χρονικότητας με το άχρονο· της ενθαδικότητας με το επέκεινα· του ψεύδους, της πλάνης και της αίρεσης με την αλήθεια· της δουλείας με την ελευθερία· του αυταρχισμού με την δημοκρατία· της ιδιοτέλειας με την ανιδιοτέλεια· της κακίας με το Αγαθό· του κτιστού με το άκτιστο· του Θανάτου με την Ζωή.
Είναι αυτό το τελευταίο ζεύγος που ο Έλληνας θεωρεί και βιώνει μοναδικά και ξεχωριστά από κάθε άλλον λαό, μολονότι είναι ίδιον σύνολης της ανθρωπότητας η με κάθε μέσο προσπάθεια να ξορκίσει τον πρώτο και να προσδεθεί όσο γίνεται στην δεύτερη. Διότι γνωρίζει ο Έλληνας ότι ο πραγματικός και πλέον επικίνδυνος θάνατος δεν είναι αυτός που επέρχεται με το βιολογικό τέλος του σώματος και τον χωρισμό του από την ψυχή, αλλά αυτός που νεκρώνει εκείνα τα αισθητήρια του ανθρώπου που του θυμίζουν ότι έχει δημιουργηθεί για πράγματα πολύ μεγάλα, που υπερέχουν κάθε έννοιας φυλής, γένους, ράτσας. Πράγματα που ανήκουν σε ένα Πολίτευμα που δεν υπηρετείται από κόμματα, φατριασμούς, διχασμούς, ιδεολογίες, ιδεοληψίες και ιδιοτέλειες. Γνωρίζει ο Έλληνας, ότι η μοίρα του είναι να μεταμορφώσει τον κόσμο και να τον ανακαινίσει, όχι με την δική του δύναμη αλλά με την δύναμη που εκείνη η θεϊκή νομή του όρισε, να γίνει κληρονόμος και δοχείο του Θεανθρώπου Χριστού. Αυτή η τολμηρή αλήθεια διαμορφώνει τόσο τις εκρηκτικές προϋποθέσεις εορτασμού των 200 ετών από το 1821 όσο και το ίδιο το γεγονός. Ένα γεγονός του οποίου το όνομα φέρει εντός του την πλέον ακατάβλητη τεκμηρίωση της άρρηκτης εξάρτησης του Αγώνα της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων από του Χριστού την Πίστη την Αγία: Επ-Ανάσταση.
Ως Επ-Ανάσταση, ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας δεν είναι μόνον ελληνικά εθνική υπόθεση. Αλλά είναι οικουμενικό έργο κατάφασης στη Ζωή που νικά τον Θάνατο. Ως τέτοιο αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όχι τόσο διότι δείχνει τον δρόμο της λευτεριάς σε κάθε σκλαβωμένο άνθρωπο επί γης. Αλλά, πρωτίστως και κυρίως, διότι θέτει εκ νέου ενώπιον της ανθρωπότητας το μείζον διακύβευμα της Ελευθερίας, ερμηνεύοντας επί αληθούς βάσεως σε τί συνίσταται η σκλαβιά. Στο πρόσωπο του Τούρκου δυνάστη κατακτητή ο Έλληνας αγωνιστής αναγνωρίζει την φυλακή της ανθρωπότητας στα δεσμά της τυραννικής κλειστότητας και της αφηρημένης αυτοθέωσης που ο θάνατος ενός απρόσωπου θεού συνεπάγεται. Και άρα η εξέγερση δεν είναι ζητούμενο αποκατάστασης μιας ενθαδικής ελευθερίας και επίτευξης αυτοδιάθεσης, μολονότι και τα δύο είναι αγαθά και ιερά. Αλλά είναι η ύψιστη πράξη αντίστασης στον θάνατο που προκαλείται από την κατάφαση του ανθρώπου στην ιδιοτελή χρήση του κόσμου η οποία στοχεύει στην επιβολή επ᾽ αυτού και επιδιώκει την νέκρωση της μη αντικειμενοποιήσιμης θεϊκότητάς του.
Ως τέτοια η Ελληνική Επανάσταση είναι ύψιστο μάθημα έγερσης του ανθρώπου και άρσης της ύβρεως κατά του Ζώντος Θεού και του κόσμου. Ως τέτοιος, ο Αγώνας για την Λευτεριά είναι εκρηκτική κραυγή άρνησης του θανάτου του κόσμου. Μπροστά σε τοιαύτη θεϊκή αποστολή η θυσία και ο εκούσιος θάνατος προβάλλουν όχι μόνον δίχως δεύτερη σκέψη, αλλά ως η κατεξοχήν Έξοδος από τα δεσμά του Θανάτου που υβρίζει την Ζωή της Αθανασίας. Μόνον ένα τέτοιου συντριπτικού μεγέθους διακύβευμα είναι ικανό να γεννήσει το πρόταγμα ῾Ελευθερία ή Θάνατος᾽.
Μόνον η βιωμένη εμπειρία της αιωνιότητας μέσα στο κτιστό είναι ικανή να εξηγήσει την ῾῾τρέλα᾽᾽ των κατοίκων του Μεσολογγίου που δείχνουν πώς ο Πολιορκημένος μπορεί, και πρέπει, να μένει Ελεύθερος. Μόνον μια βαθιά πίστη στο ότι ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για να γίνει κατά Χάριν Θεός και να ελκύσει όλη την κτίση και τον κόσμο στον Δημιουργό του, είναι ικανή να ερμηνεύσει σωστά και να δικαιώσει την πεποίθηση ότι ῾῾καλλιῶναι μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ, παρὰ σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή᾽᾽. Διότι αυτός που ζει μέσα στην αιωνιότητα είναι σε θέση να υπηρετεί το άπειρο ακόμη και σε μια στιγμή. Γι᾽ αυτόν, η μια ώρα ελεύθερης ζωής είναι ασύγκριτη μπρος σε μια αιωνιότητα σκλαβιάς, μια αιωνιότητα, δηλαδή, η οποία δεν έχει συνείδηση του εαυτού της.
Αν δεν επρόκειτο περί αυτού, κανείς Λόρδος Βύρων δεν θα είχε μεθύσει από το αθάνατο κρασί του ᾽21, ώστε να γίνει Έλληνας και αυτός, να μαρτυρήσει δηλαδή με το αίμα του τούτη την Αλήθεια. Εάν η Ελληνική Επανάσταση δεν πρόκειται περί κατάφασης στο ύψιστο Γεγονός, της νίκης της Ζωής, του Χριστού, κατά του Θανάτου, τότε αυτό που μοιραία απομένει είναι η αποψίλωσή της και η θεώρησή της με όρους κλειστούς, ενθαδικούς, διευθέτησης μερικών δεκαετιών επίγειου βίου προσήλωσης σε ιδεοληψίες που γεννιώνται από την ιδιοτελή συσχέτιση του ανθρώπου με τον κόσμο.
Τα ανωτέρω δείχνουν, νομίζω, γιατί ο Εορτασμός του 1821 είναι πρωτίστως γεγονός μεθέξεως που ορίζεται από την υπέρβαση της ιστορικότητας, ακριβώς διότι ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας δεν είναι απλώς ιστορικό γεγονός. Τιμά κανείς το 1821 όταν ζει στην οντολογική βαθμίδα των δημιουργών του. Όταν μετέχει δηλαδή της Αλήθειας στην οποίαν μετείχαν και οι Αγωνιστές του 1821 καθώς διατράνωναν: ῾῾για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία᾽᾽. Αυτή η μετοχή προϋποθέτει έναν εσωτερικό ανακαινισμό του ανθρώπου, μια οσιακή βιωτή όμοια με αυτή του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου Κυβερνήτη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Τότε μόνον μπορεί ο σύγχρονος Έλληνας να αναχθεί οντολογικά στο επίπεδο εκείνο που του επιτρέπει να διακρίνει το σημαινόμενο πίσω από τον τύπο του ιστορικού γεγονότος και να ουσιώσει εντός του το ήθος και τον τρόπο των προπατόρων του που έξι γενιές νωρίτερα έπεσε επάνω τους ῾῾ὡς μία βροχή ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας᾽᾽.
Όσο παράδοξη κι αν ακούγεται αυτή η πραγματικότητα, δεν είναι ξένη στον σύγχρονο Ελληνισμό, αλλά πολύ παλαιά και ταυτόχρονα απολύτως νέα, καθώς μιμείται το Μυστήριο των Μυστηρίων, την Θεία Ευχαριστία, που τελείται απαραλλάκτως από την Εκκλησία σήμερα και πάντοτε, για το οποίο ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας γράφει: ῾οὐ γὰρ τύπος θυσίας οὐδὲ αἴματος εἰκών, ἀλλὰ ἀληθῶς σφαγὴ καὶ θυσία᾽. Έτσι, η μετοχή μας στο γεγονός του 1821 μπορεί να μεταμορφώσει μια εκδήλωση σεβασμού και τιμής σε ῾μίμηση πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας᾽, με προεκτάσεις ευεργετικές στο δια ταύτα του σύγχρονου Ελληνισμού που αφορά στην ανάληψη της σκυτάλης στο σήμερα και την διεκπεραίωση της ῾ανολοκλήρωτης επανάστασης᾽. Διότι, όπως ο κόσμος εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπος με την φθορά του θανάτου, έτσι και ο Ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ίδια ζητήματα ζωής και θανάτου που γέννησαν το 1821, κατά τρόπο που δικαιώνει την Θουκυδίδεια σπειροειδή αντίληψη της ιστορίας.
Υπ᾽ αυτήν την έννοια, οι Έλληνες καλούνται πλέον να αναβαπτιστούν στα νάματα της παράδοσης που δεν είναι άλλο από την πλέον προοδευτική στάση ζωής· η οποία, καθώς αρθρώνεται στην ουσιώδη, οντολογική και όχι εν είδει φολκλόρ, μίμηση της σπουδαίας και τελείας πράξεως που άρχισε να συντελείται το 1821, εκτείνεται στο μέλλον επιδαψιλεύοντας στο παρόν τις προϋποθέσεις της ελπίδας ανόρθωσης όχι μόνον του Έλληνα αλλά και του ανθρώπου κάθε φυλής και όπου γης, του κόσμου ολόκληρου. Μιας ελπίδας που δεν συνιστά φενάκη, αλλά προϋπόθεση Εξόδου και Αναστάσεως από την σκλαβιά και την φθορά, όπως προσμαρτυρεί το συναμφότερον του Εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της 25ης Μαρτίου 1821.
Σημείωση: Κάποιοι αναγνώστες μπερδεύτηκαν. Η φωτογραφία αυτή είναι συμβολικά τοποθετημένη. Το ΚΥΤ Φυλακίου δεν έχει ακόμη μετατραπεί σε Ισλαμούπολη· τώρα ξεκινά, με την νεώτερη απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2021 που αναρτήθηκε από τον κ. Μηταράκη στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ, και εκμισθώνει 33,5 στρέμματα γης πέριξ ΚΥΤ έναντι 27.000€. Λίγη υπομονή…
Δημοσιεύθηκε στο infognomonpolitics.gr, την Πέμπτη 25/2/2021
Ήταν πριν ένα χρόνο, τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2020, όταν επιχειρήθηκε η πρώτη στην σύγχρονη ελληνική ιστορία απόπειρα μαζικής εισβολής δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα χερσαία βορειοανατολικά σύνορα της χώρας, στην Θράκη, και τον ποταμό Έβρο. Αυτή η μεγάλη ασύμμετρη απειλή κι επιθετική ενέργεια μεθοδεύθηκε, οργανώθηκε, υποκινήθηκε και συντονίστηκε από την Τουρκία, την οποία η Ελλάδα απέκρουσε χάρη τόσο στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης όσο και στα εκπληκτικά επιχειρησιακά αντανακλαστικά άμυνας και αποτροπής που επέδειξαν χερσαίες δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, τα σώματα ασφαλείας, αλλά και σύσσωμος ο πληθυσμός του Έβρου και όλης της Θράκης.
Ένα μόλις χρόνο μετά, ωστόσο, εν μέσω μιας άκρως επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας και διαρκούς αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος είναι προ των πυλών: πρόκειται για την δεδηλωμένη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να προβεί σε ‘‘αναβάθμιση και ενίσχυση της υφιστάμενης Δομής’’ στο Φυλάκιο Έβρου -στην βάση της περιοχής του τριεθνούς- και στις ανάλογες ενέργειες οι οποίες προωθούνται δια του Υπουργού Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη.
Στις τραγικές παραμέτρους ενός τέτοιου άκρως επικίνδυνου εγχειρήματος περιλαμβάνεται όχι μόνον η διευκόλυνση της τουρκικής στρατηγικής αυτονόμησης της Θράκης -την οποία προωθεί συστηματικά η Τουρκία (ενδεικτικά: αποσχιστική λειτουργία Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, αυξανόμενη επιρροή του Μειονοτικού κόμματος, κλπ), αλλά και η δημιουργία τετελεσμένου για την ίδρυση Ισλαμουπόλεων σε όλη την ελλαδική επικράτεια και, ιδίως, σε οικονομικά εγκαταλελειμμένες, κοινωνικά αποψιλωμένες και δημογραφικά κατεστραμμένες περιοχές της χώρας.
Αν η κυβέρνηση δεν υπαναχωρήσει και εγκαταλείψει άμεσα την δημιουργία Υπερδομής στο Φυλάκιο, θα σημάνει το άνοιγμα της Κερκόπορτας που οδηγεί στην απώλεια (επιτάχυνση τουρκοποίησης -> αυτονόμηση -> απόσχιση) της Θράκης και στην εδραίωση της Ισλαμοποίησης όλου του ανατολικού ελλαδικού τόξου του άλλοτε πυρήνα του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας – Κύπρου.
Με άλλα λόγια, ό,τι κατόρθωσε να αποκρούσει επιτυχώς η ελληνική δύναμη αποτροπής τον Μάρτιο του 2020, σήμερα η συντεταγμένη Πολιτεία και η ίδια κυβέρνηση που μεγαλούργησε τον περασμένο Μάρτιο, επιδιώκει να το ακυρώσει, ιδρύοντας την πρώτη πιλοτική μουσουλμανική πόλη στην βορειοανατολική εσχατιά της Ελλάδας.
Λόγω του πλήθους των δεδομένων και της ανάγκης ο αναγνώστης αλλά και κάθε Έλληνας -μιας και πρόκειται για οξύ ζήτημα που αφορά όλο τον Ελληνισμό- να ενημερωθεί σωστά για το πρόβλημα, το διακύβευμα και τις τραγικές συνέπειες που αυτή η κυβερνητική πολιτική θα χρεωθεί εφόσον προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου της, η παρούσα ανάλυση διακρίνεται στα εξής τμήματα:
Αποτύπωση της επίμαχης περιοχής και της ισχύουσας κατάστασης αναφορικά με τα υπό επέκταση Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) και Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ) Φυλακίου Έβρου.
Σύνοψη των κυβερνητικών σχεδιασμών, όπως αυτές έχουν δημοσιοποιηθεί από τον ίδιο τον Υπουργό Μετανάστευσης, αλλά και όπως προκύπτει από αντίστοιχα κρατικά έγγραφα και δηλώσεις αξιωματούχων, σχεδιασμοί οι οποίοι επιδιώκεται να τεθούν σε άμεση εφαρμογή και υλοποίηση.
Ανάλυση των παραμέτρων εκείνων που, ως άμεσες συνέπειες της επέκτασης της Δομής ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου, οδηγούν σε:
α. δημιουργία της πρώτης Ισλαμούπολης στην ηπειρωτική χώρα, και δη στην Θράκη, την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας, με πιλοτική προοπτική εφαρμογής στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και όλη την ηπειρωτική χώρα,
β. εκ των έσω άλωση του Έβρου και της Θράκης,
γ. διευκόλυνση της μακρόχρονης στρατηγικής της Τουρκίας για επιβολή συνδιοίκησης στη Θράκη με απώτερο στόχο την αυτονόμηση και εν συνεχεία πλήρη τουρκοποίησή της με την αποκοπή της από την Ελλάδα, και
δ. αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης της ελληνικής επικράτειας.
1α. Το Φυλάκιο του Έβρου
Η περιοχή του Φυλακίου στον Νομό Έβρου της Θράκης.
Το Φυλάκιο Έβρου βρίσκεται σε απόσταση περίπου 150 χλμ βόρεια της Αλεξανδρούπολης, στο ύψος της Ανδριανούπολης από την οποία απέχει περίπου 20 χλμ, απόσταση ικανή ώστε οι 300 κάτοικοί του να ακούνε με ευκολία τους μουεζίνηδες των τζαμιών απέναντι από τον ποταμό Έβρο. Ο Νομός Έβρου και ιδίως το βόρειο τμήμα του είναι μια κρίσιμη περιοχή που όχι μόνον μαστίζεται από την πολυετή οικονομική κρίση, αλλά που σε διάστημα 20 ετών -από το 1991 ως την απογραφή του 2011- είχε απωλέσει περίπου το 50% του πληθυσμού της. Υπολογίζεται ότι το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 25.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων είτε μετανάστευσαν προς αστικά κέντρα και το εξωτερικό, είτε απεβίωσαν.
Εκτιμάται δε, ότι με την φετινή απογραφή το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 60-65%, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του υπάρχοντος πληθυσμού γηράσκει με τον μέσο όρο ηλικίας να κυμαίνεται στα 70 έτη. Η δημογραφική αυτή παρακμή συνεπάγεται από μόνη της τεράστια κοινωνική αποψίλωση και εγκατάλειψη ολόκληρου του Έβρου, και ιδιαίτερα του επίμαχου βόρειου άκρου του. Ενδεικτικά, σύμφωνα με ενημέρωση που μας παρείχε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Φυλακίου, κ. Χρήστος Τυρμπάκης, σε ένα σύνολο 17 χωριών του πρώην Δήμου Τριγώνου της περιοχής υπάρχει μόλις ΕΝΑ Δημοτικό Σχολείο. Ενώ και πολλές από τις κρατικές υπηρεσίες, όπως οι υπηρεσίες Υγείας, είναι ελλιπέστατες, με αποτέλεσμα συχνά ιατρικά περιστατικά να πρέπει να ταξιδέψουν 150 χλμ μέχρι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Όπως επεσήμανε ο κ. Τυρμπάκης, είναι αναρίθμητα πλέον τα σπίτια που σε πολλά χωριά είναι πια ακατοίκητα.
Δεδομένης, επιπλέον, της γεωστρατηγικής θέσης του Έβρου, το ελληνικό κράτος έχει σοφά προνοήσει εδώ και πολλές δεκαετίες, από το 1950 περίπου, να μην υπάρχει μεγάλη παρουσία μουσουλμανικού πληθυσμού, προκειμένου να μην είναι δυνατή η εργαλειοποίησή του από την Τουρκία. Πράγματι, όσοι γνωρίζουν έστω και λίγα πράγματα για την Θράκη, ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού των Ελλήνων της μουσουλμανικής μειονότητας ζει στους Νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, με τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες σε ολόκληρο τον Νομό Έβρου να μην ξεπερνούν τις λίγες χιλιάδες.
1β. ΚΥΤ και ΠΡΟΚΕΚΑ
Το υπάρχον ΚΥΤ Φυλακίου στον Έβρο.
Το ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) και ΠΡΟΚΕΚΑ (Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης) Φυλακίου ιδρύθηκε το 2013. Βρίσκεται σε τοποθεσία νευραλγική για την εθνική ασφάλεια, σε μικρή απόσταση από σημαντικές στρατιωτικές μονάδες και άλλες επιχειρησιακές υποδομές. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί ότι πρόκειται για το μοναδικό ΚΥΤ που υπάρχει στην ηπειρωτική χώρα: τα άλλα 5 ΚΥΤ βρίσκονται στα νησιά Λέσβο, Σάμο, Χίο, Λέρο και Κώ. Λόγω ακριβώς του ότι πρόκειται για το μοναδικό ΚΥΤ σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, χρησιμοποιείται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου προκειμένου να μεταφέρονται στον Έβρο με λεωφορεία λαθρομετανάστες από όλη την χώρα ώστε να ταυτοποιηθούν εκεί, καθώς η μετακίνησή τους πίσω στα νησιά θα ήταν ανεπίτρεπτη.
Το υπάρχον ΚΥΤ Φυλακίου έχει δυναμικότητα 300 ατόμων και το 2020 πραγματοποιούσε κατά μέσο όρο 23 ταυτοποιήσεις αλλοδαπών ημερησίως, ενώ το ΠΡΟΚΕΚΑ το οποίο διαχειρίζεται τις περιπτώσεις αλλοδαπών με ποινικό μητρώο, έχει επίσης ικανότητα κράτησης 250 ατόμων. Εξαίρεση αποτέλεσε το έτος 2015, όταν το ΚΥΤ Φυλακίου είχε φθάσει σε υπερπληρότητα διπλασίων και τριπλασίων ατόμων.
Μέχρι σήμερα, οι αλλοδαποί που εισέρχονται παράνομα από τον Έβρο και οδηγούνται στο ΚΥΤ Φυλακίου αποφεύγουν στην πλειοψηφία τους να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, και θα δούμε αμέσως γιατί. Είναι ενδεικτικό ότι από όσους εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα τον Γενάρη του 2020 μόνον 187 υπέβαλαν αίτηση ασύλου στο εν λόγω ΚΥΤ. Αυτό συμβαίνει διότι όσοι λαθρομετανάστες επιλέγουν να εισέλθουν στην Ελλάδα από τον Έβρο και όχι από τα νησιά, το κάνουν για ένα και μόνο λόγο: να αποφύγουν την εκεί καταγραφή και δακτυλοσκόπησή τους, η οποία, λόγω της Συμφωνίας του Δουβλίνου, θα τους εγκλώβιζε στην Ελλάδα στερώντας τους τη δυνατότητα να προωθηθούν στην κεντρική Ευρώπη και την Σκανδιναβία.
Γι᾽ αυτό και μετά την είσοδό τους, ακολουθούν τον λεγόμενο ῾῾σκοπιανό διάδρομο᾽᾽ και ῾῾αλβανικό διάδρομο᾽᾽ (αυτός είναι και ο λόγος της προ ημερών επίσκεψης της Επιτρόπου Ύλβας Γιοχάνσον στην Αλβανία, όταν και επιχείρησε να ενισχύσει το έργο της Frontex να εμποδίζει τους λαθρομετανάστες να φύγουν από την Ελλάδα προς την υπόλοιπη Ευρώπη), δηλαδή τις διαδρομές που μέσω των κρατών αυτών τους οδηγούν στην κεντρική Ευρώπη. Οι συγκεκριμένοι διάδρομοι είναι αδύνατον να ελεγχθούν αποτελεσματικά από τις χώρες αυτές λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Γι᾽ αυτό και παρατηρείται το φαινόμενο να έχουν συγκεντρωθεί περίπου 30.000 λαθρομετανάστες στις χώρες Βοσνία, Σερβία και Κροατία, οι οποίοι ούτε καταγεγραμμένοι στην Ελλάδα είναι, ούτε έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου.
2. Κυβερνητικές εξαγγελίες
Αποσπάσματα του ΦΕΚ για την «δημιουργία νέας ενιαίας δομής στο Δ.Δ. Φυλακίου του Ν. Έβρου
Με δεδομένα αυτά, όσον αφορά στην υπάρχουσα κατάσταση του ΚΥΤ Φυλακίου, προκύπτουν από τις εξαγγελίες του Υπουργού Μετανάστευσης τα ακόλουθα κρίσιμα ζητήματα και εν συνεχεία οι κίνδυνοι που γεννά ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την αναβάθμιση και επέκταση του εν λόγω ΚΥΤ.
Το 1ο ζήτημα σχετίζεται με τον σκοπό της επέκτασης αυτής.
Σύμφωνα με ενημέρωση που παρείχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο slpress.gr, ῾῾ο σκοπός του ΚΥΤ είναι να ελέγξει και να καταγράψει νέες αφίξεις και τις αιτήσεις ασύλου των αφικνουμένων, εφόσον επιθυμούν να υποβάλουν άσυλο, ενώ όσοι δεν επιθυμούν πρέπει να μεταφέρονται σε κάποιο προαναχωρησιακό κέντρο᾽᾽. Το ΚΥΤ Φυλακίου ῾῾δεν είναι μια εγκατάσταση διαμονής, αλλά ένα Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, και όσοι εισέρχονται σε αυτό δεν παραμένουν εφόσον έχουν καταθέσει αίτηση ασύλου, αλλά είτε μεταφέρονται στην ενδοχώρα, είτε αποχωρούν με δικά τους έξοδα᾽᾽. Επιπλέον, διευκρινίστηκε ότι το ΚΥΤ δεν είναι Κέντρο κράτησης (σε αντίθεση με το ΠΡΟΚΕΚΑ) και άρα πρέπει να είναι ανοιχτή και όχι κλειστή δομή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι εισάγονται σε αυτό έχουν την δυνατότητα εισόδου και εξόδου κατά την διάρκεια της ημέρας.
Το σημαντικότερο όμως ίσως που προκύπτει από την ενημέρωση της Επιτροπής, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση την δημιουργία μιας τέτοιας Υπερδομής. Η ΕΕ τονίζει χαρακτηριστικά ότι: ῾῾εναπόκειται στις εθνικές αρχές της Ελλάδας να εκτιμήσουν εάν το ΚΥΤ Φυλακίου επαρκεί για τις αφίξεις᾽᾽. Η συγκεκριμένη πληροφορία έχει σημασία όχι τόσο διότι εκθέτει ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση και την επιμονή του Υπουργού Μετανάστευσης να χτίσει Υπερδομή στο ακριτικό Φυλάκιο χωρίς να έχει αυτό ζητηθεί από την ΕΕ, αλλά διότι δείχνει σαφώς ότι η επέκταση αυτής της δομής υπονομεύει και σαμποτάρει ευνοήτως το έργο των ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας που νυχθημερόν υπερβάλλουν εαυτόν για την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, τόσο στην συνοριογραμμή του Έβρου όσο και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και τα λοιπά σύνορα της βόρειας Ελλάδας.
Το 2ο ζήτημα σχετίζεται με την φύση της επέκτασης για την οποία η κυβέρνηση δια του Υπουργού επιδιώκει να αποκτήσει περίπου 72,5 στρέμματα γης επιπλέον, πέριξ του υπάρχοντος ΚΥΤ.
Το ζήτημα αυτό έχει συναντήσει τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι αρνούνται με κάθε τρόπο να παραχωρήσουν ή να πουλήσουν την γη τους για ένα τέτοιο σκοπό. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους της παλλαϊκής αντίδρασης που συνάντησε ο Υπουργός Μετανάστευσης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ορεστιάδα, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με πανστρατιά εκπροσώπων τοπικών φορέων, οργανώσεων, συλλόγων, πολιτευτών από όλα τα κόμματα, και μεγάλο πλήθος αποφασισμένων κατοίκων από όλη τη Θράκη. Το γεγονός ότι στο πλευρό των κατοίκων στέκονται όλοι οι Βουλευτές του Έβρου ανεξαρτήτως κόμματος, τεκμαίρεται άλλωστε και από πρόσφατο δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών. Ήταν αυτή η παλλαϊκή συστράτευση και αντίδραση που, μεταξύ άλλων, εξόργισε τον Υπουργό Μηταράκη ο οποίος απείλησε τους κατοίκους του Φυλακίου ότι ῾῾μπορεί να φέρει και 10.000 αλλοδαπούς και θα τους φέρει᾽᾽. Απειλή που απηύθυνε στον Πρόεδρο της Κοινότητας Φυλακίου, παρόντος του Βουλευτή Έβρου της Νέας Δημοκρατίας, Σταύρου Κελέτση, ο οποίος μάλιστα –άθελά του- επιβεβαίωσε αργότερα το συμβάν.
Το 3ο ζήτημα αφορά αυτή καθ᾽ αυτή την μορφή του υπό επέκταση ΚΥΤ.
Όπως δείχνουμε ακολούθως το σχετικό ΦΕΚ δρομολογεί την ίδρυση Ισλαμούπολης στην καρδιά της Θράκης, και στο κέντρο της πλέον σημαντικής γραμμής χερσαίας άμυνας της χώρας απέναντι στην Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, στο ΦΕΚ της 29ης Δεκεμβρίου 2020 διαβάζουμε ότι: ῾῾Η δομή θα χωροθετηθεί στο Δ.Δ. Φυλακίου, Δήμου Κυπρίνου στο Ν. Έβρο, θα αναπτυχθεί σε έκταση επιφάνειας περίπου 72.500 τ.μ. και θα γειτνιάζει με το υφιστάμενο ΚΥΤ στο Φυλάκιο Έβρου. Η συνολική δυναμικότητα της δομής θα είναι 1.500 φιλοξενούμενοι. Ειδικότερα, προβλέπονται η αναβάθμιση και δημιουργία 750 θέσεων γενικού πληθυσμού και 750 θέσεων σε ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. (περιλαμβανομένων 250 θέσεων του υφιστάμενου ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.). Κατά την ολοκλήρωση του έργου, η δομή θα ενοποιηθεί με την υφιστάμενη και θα αποτελούν μια ενιαία.᾽᾽
Κάτοψη του παραθαλάσσιου μουσουλμανικού χωριού στο Μαυροβούνι Λέσβου, στις ανατολικές ακτές του ακριτικού νησιού.
Το 4ο ζήτημα αφορά στην λειτουργία και τα λειτουργικά κόστη του αναβαθμισμένου ΚΥΤ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του κ. Μηταράκη -οι οποίες, ωστόσο, έρχονται σε αντίφαση με το σχετικό ΦΕΚ, όπου αναφέρεται αθροιστική δυναμικότητα 1.500 ατόμων για το ΚΥΤ και το ΠΡΟΚΕΚΑ, δηλαδή 5 ΦΟΡΕΣ μεγαλύτερη από τον εντόπιο πληθυσμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Φυλακίου-, η Δομή αυτή θα είναι όμοια με τη Δομή της Σάμου που αυτή τη στιγμή έχει χωρητικότητα 5.000 ανθρώπων. Αυτό δεν μας εκπλήσσει καθώς η τιμή στόχος που σημειώνεται στον σχετικό πίνακα στο ΦΕΚ της ενίσχυσης του ΚΥΤ Φυλακίου είναι 3.000 ωφελούμενοι. Θα πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό, ότι και στα 5 υπόλοιπα ΚΥΤ που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα (Λέσβος, Σάμος, Χίος, Λέρος, Κως) μόνον κατά την περίοδο διακυβέρνησης της παρούσας κυβέρνησης (από τα μέσα του 2019) παρατηρείται πληρότητα η οποία είναι σταθερά τουλάχιστον τριπλάσια της δυναμικότητας των ΚΥΤ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι όχι μόνον ο Υπουργός δεν ξεστόμισε λόγια που δεν εννοούσε, όταν απείλησε την τοπική κοινωνία ότι θα φέρει και 10.000 λαθρομετανάστες στον Έβρο, αλλά ότι αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της κυβέρνησης.
Επιπλέον, από επίσημη ενημέρωση της αρμόδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκύπτει ότι πρόκειται για έργο συνολικού κόστους 30 εκ. ευρώ, συγχρηματοδοτούμενου κατά 75% από την ΕΕ. Αυτό σημαίνει, ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες θα χρηματοδοτήσουν την δημιουργία της πρώτης Ισλαμούπολης στην Θράκη με 7,5 εκ. ευρώ.
Από την ίδια ενημέρωση, προκύπτει επιπλέον, ότι μέχρι σήμερα το ετήσιο λειτουργικό κόστος του ΚΥΤ Φυλακίου στην υπάρχουσα δυναμικότητα των 300 ατόμων (συν τα 250 του ΠΡΟΚΕΚΑ) ανέρχεται στο πόσο των 2 εκ. ευρώ, ποσό που καλυπτόταν την τελευταία πενταετία και μέχρι και τον Απρίλιο του 2020 από διαφορετικές πηγές της ΕΕ (European Economic Area Grants, Εuropean Commision Emergency Assistance, κλπ). Λαμβανομένων, ωστόσο υπόψιν των ότι:
α. όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από την ΕΕ, ῾῾τα λειτουργικά κόστη του ΚΥΤ Φυλακίου καλύπτονται από τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό᾽᾽,
β. στον Προϋπολογισμό του 2021 η κυβέρνηση έχει προβλέψει περισσότερα από 440 εκ. € για δαπάνες στο λαθρομεταναστευτικό, και
γ. για την περίπτωση της επιχειρούμενης Υπερδομής του ΚΥΤ Φυλακίου το ημερήσιο κόστος διατροφής ενός ενοίκου ανέρχεται στα 27 ευρώ,
αντιλαμβάνεται κανείς σε τί μεγέθους επιβάρυνση θα υποχρεωθεί ο Έλληνας πολίτης για ένα σύνολο τριών, πέντε, ή -πιθανότατα- 10.000 λαθρομεταναστών στην εν λόγω Υπερδομή.
3. Tραγικές προεκτάσεις της επέκτασης του ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου
i. Κοινωνικές συνέπειες
Η μέχρι τώρα πραγματικότητα όσον αφορά στην διαχείριση των ΚΥΤ στα νησιά με αποκορύφωμα τα επεισόδια στην Μόρια και την Χίο, αλλά και τα χθεσινά επεισόδια στην Βοιωτία, μόνον ευοίωνο μέλλον δεν προδιαγράφουν για το ΚΥΤ Έβρου. Μια τέτοια Υπερδομή στο Φυλάκιο, δυναμικότητας πολλών χιλιάδων λαθρομεταναστών, σε κάθε περίπτωση πενταπλάσιων του τοπικού πληθυσμού, που μάλιστα -αν λάβουμε σοβαρά υπόψιν τις απειλές του Υπουργού Μηταράκη- θα πρόκειται για εισαγωγή και μονιμοποίηση αλλοδαπού μουσουλμανικού πληθυσμού συνολικά υπερτριπλάσιου και από το σύνολο των Ελλήνων μουσουλμάνων που ζούν ειρηνικά και συνυπάρχουν αρμονικά με το χριστιανικό στοιχείο στον Έβρο, είναι από μόνη της βόμβα μεγατόνων, η οποία θα τινάξει στον αέρα όλα τα κεκτημένα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, τοπικών αυτοδιοικήσεων, αλλά και κυρίως των ίδιων των Θρακιωτών που έχουν κατορθώσει η Θράκη να είναι παγκόσμιο υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης και δημιουργικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων.
Ήδη, οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν ανυπεράσπιστοι σοβαρά περιστατικά παραβίασης των κατοικιών τους, από ανθρώπους ξένους, κατ᾽ ουσίαν εισβολείς. Είναι δε τόσο αδιανόητο που δεν το χωρά ο ανθρώπινος νούς ότι η κυβέρνηση αυτή θέτει τον αποδυναμωμένο πληθυσμό του Έβρου σε τέτοια δοκιμασία, όταν διαρκώς ακούμε για περιστατικά βιασμών Ελλήνων και επιθετικές ενέργειες σε ηλικιωμένους από αλλοδαπούς, πανελλαδικά. Και όταν, μάλιστα, ούτε καν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αποτολμήσει ένα τέτοιο έγκλημα το 2015, όταν είχε το αριθμητικό άλλοθι που σήμερα στερείται ο Υπουργός Μηταράκης.
ii. Προσβολή της εικόνας της Ελλάδας διεθνώς
Είναι γνωστές οι συστηματικές προσπάθειες τόσο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων όσο και ΜΜΕ τουρκικών, ευρωπαϊκών αλλά και αμερικανικών (New York Times) να συκοφαντούν διαρκώς και επικίνδυνα την Ελλάδα για τα δήθεν εγκλήματα που επιτελεί στο ζήτημα της διαχείρισης της λαθρομετανάστευσης. Εξίσου νωπές είναι οι μνήμες από τον πολλαπλασιασμό της αρνητικής έκθεσης της χώρας διεθνώς με αφορμή τις στασιαστικές εξεγέρσεις στην Μόρια της Λέσβου και στην Χίο πρόσφατα.
Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι τυχόν επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου θα τροφοδοτήσει πολλαπλά την άκρως επιζήμια δημόσια αρνητική προβολή και τον επικίνδυνο διεθνή στιγματισμό της Θράκης και όλης της Ελλάδας. Αν κανείς λάβει υπόψιν του την εμπειρία από τα νησιά, και τον ρόλο των δραστηριοποιούμενων στα ΚΥΤ Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, η ήδη παρουσία περίπου 50 ΜΚΟ στον Έβρο, οι οποίες αναμιγνύονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην διαχείριση λίγων εκατοντάδων λαθρομεταναστών που περνούν από το υπάρχον ΚΥΤ, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί γεωμετρικά, και θα φέρει την περιοχή μονίμως στο επίκεντρο προπαγανδιστικών τουρκικών, γερμανικών και λοιπών δημοσιευμάτων και καταγγελιών με πολύ επιβλαβείς συνέπειες για την Ελλάδα, δεδομένης και της ανυπαρξίας στιβαρής Δημόσιας Διπλωματίας, κάτι που ελπίζουμε σύντομα να διορθωθεί με την επικείμενη αναδιάρθρωση του ΥΠΕΞ.
iii. Εθνική Ασφάλεια
Ας πάμε όμως λίγο παραπέρα. Όσο οργανωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου κι αν εφαρμόσει κανείς, είναι αδύνατο να ελεγχθούν εντός μιας τέτοιας Υπερδομής πυλώνες κοινωνικής αποσταθεροποίησης, φορείς μετάδοσης πληροφοριών στην Τουρκία, αλλά και παρακολούθησης και υποκλοπής πολύτιμων επιχειρησιακών πληροφοριών του Δ´ Σώματος Στρατού, μεγάλο τμήμα του οποίου βρίσκεται στον Έβρο.
Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση ανώτατου επιτελικού στελέχους του Υπουργείου Άμυνας ο οποίος -θέλοντας να διατηρήσει την ανωνυμία του- μας μετέφερε ότι, σε περίπτωση που συμβεί το οποιαδήποτε επεισόδιο με την Τουρκία, μια τέτοια Υπερδομή είναι καταστροφική για την επιχειρησιακή ικανότητα του ελληνικού στρατού.
Δεν χρειάζεται να σκεφθεί κανείς πολύπλοκα και σύνθετα, ούτε καν να πάει ο νούς του σε οργανωμένη έξωθεν υποκινούμενη εξέγερση εντός του Κέντρου – που και αυτή ασφαλώς είναι μεγάλος κίνδυνος, καθώς θα απαιτούσε χρήση μεγάλης δύναμης για την επαναφορά της τάξης, κι έτσι ένας τουρκικός αντιπερισπασμός θα ήταν απολύτως διευκολυμένος. Θα αρκούσε μόνον, εν προκειμένω, μια ομάδα λαθρομεταναστών να πανικοβληθεί, γυναίκες και παιδιά, τα οποία σε κατάσταση πανικού θα μπλοκάρουν δρόμους / περάσματα πεζοπόρων τμημάτων ή αρμάτων κατά την μετακίνησή τους σε επιχειρησιακές θέσεις διασποράς. Και είναι προφανές ακόμη και σε ένα κατώτατο αξιωματικό, για να μην πω και σε εμένα τον ίδιο, που υπηρέτησα στο Πυροβολικό στην Θράκη, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και λίγα λεπτά καθυστέρησης και παρεμπόδισης είναι μοιραία και ολέθρια.
iv. Η πρώτη Ισλαμούπολη στην Ελλάδα ως Κερκόπορτα άλωσης της Θράκης
Προκειμένου ο αναγνώστης να αντιληφθεί ότι ο όρος ῾῾Ισλαμούπολη᾽᾽ για την επιχειρούμενη από την κυβέρνηση Υπερδομή στον Έβρο δεν συνιστά υπερβολή αλλά κυριολεξία, πρέπει να επισημανθεί ότι, όπως προκύπτει από το σχετικό ΦΕΚ, στις υποδομές που έχουν εξαγγελθεί περιλαμβάνονται πέραν των οικίσκων διαμονής 1.500 ανθρώπων, και μεταξύ διαφόρων άλλων, η ίδρυση σχολείων, καταστημάτων, ιατρείων, η δημιουργία χώρων εστίασης – ψυχαγωγίας, εγκαταστάσεων πλυντηρίων – στεγνωτηρίων, γραφείων διοίκησης και φρουράς, υπηρεσιών συντήρησης, πυροσβεστικής υπηρεσίας, η διαμόρφωση χώρων άθλησης, ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, καθώς και η δημιουργία πολυχώρων. Οι τελευταίοι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προορίζονται για την κάλυψη και των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων ενοίκων, κάτι το οποίο, επίσης μαθηματικά, θα οδηγήσει και στην απαίτηση για τοποθέτηση ιμάμη. Καθίσταται λοιπόν, περισσότερο από προφανές, μολονότι δύσκολα μπορεί να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ότι η κυβέρνηση σκοπεύει στην ίδρυση μιας νέας μουσουλμανικής πολιτείας στην καρδιά της αχίλλειου πτέρνας της Θράκης, στο κέντρο του βορείου Έβρου.
Επιπλέον, το γεγονός ότι, όπως μας επιβεβαίωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ῾῾οι συγκεκριμένες Δομές ΚΥΤ δεν έχουν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα λειτουργίας᾽᾽, φανερώνει την δεδομένη μονιμότητα της Υπερδομής Φυλακίου, κάτι που τεκμαίρει έτι πλέον το γεγονός ότι πρόκειται για την ίδρυση μιας νέας πόλης. Δεν είναι δε καθόλου απίθανο να υποθέσει κανείς ότι με την ίδρυση μιας τέτοιας νέας πόλης σε ένα τόπο ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο, η κυβέρνηση βάζει τα θεμέλια για την συγκέντρωση μεγάλου όγκου αλλοδαπού εργατικού δυναμικού, που θα απασχοληθεί σε μια μελλοντική Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) στην περιοχή.
Άφησα τελευταία την κρισιμότερη παράμετρο:
v. Αυτονόμηση της Θράκης και απόσχισή της από την Ελλάδα
Ενδεχομένως, και πιθανότατα, ο Υπουργός Μετανάστευσης αγνοεί ότι αυτή η εγκληματική πολιτική ίδρυσης Ισλαμούπολης στον Έβρο θα έρθει να διευκολύνει τα μάλα το ήδη ισχυρό έρεισμα τουρκικής επιρροής στην Θράκη και θα επιταχύνει την επιχειρούμενη διαδικασία τουρκοποίησής της και εν τέλει αυτονόμησης και απόσχισής της από την Ελλάδα. Ίσως ο κ. Μηταράκης δεν γνωρίζει, καθώς δεν είναι της αρμοδιότητάς του, την υψηλή στρατηγική της Τουρκίας για τον εκτουρκισμό της Θράκης, στρατηγική που είναι σε πλήρη εξέλιξη με:
α. την άμεση αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης από την Τουρκίας
β. την προσπάθεια αναγνώρισης της θρησκευτικής (μουσουλμανικής) μειονότητας της Θράκης ως εθνικής (Τουρκικής) , [ενδεικτική προς τούτο είναι η πρόσφατη επιστολή του Ερντογάν στον ΟΗΕ με αίτημα αναγνώρισης τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης]
γ. την αποσχιστική λειτουργία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και των εκατοντάδων πρακτόρων της Άγκυρας που δραστηριοποιούνται επί ελληνικού εδάφους (οι πλείστοι εξ αυτών άλλωστε είναι Έλληνες πολίτες), οι οποίοι και επιδίδονται στον δια φόβου, λογοτρομοκρατίας αλλά και χρηματισμού εκτουρκισμό των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών, στην Ξάνθη και την Ροδόπη,
δ. την λειτουργία και ενίσχυση του Τουρκικού κόμματος (Κόμμα Ειρήνης και Φιλίας) στην Θράκη, χρηματοδοτούμενου τόσο από την Τουρκία όσο και από τους Τούρκους της Γερμανίας, που στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσε 40.000 ψήφους, και
ε. την επιδίωξη της Τουρκίας οι μουφτήδες στην Θράκη να εκλέγονται από την μειονότητα, και άρα να ελέγχει η Τουρκία μέσω των θρησκευτικών λειτουργών όλους τους μουσουλμάνους της περιοχής , ζήτημα το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξετάζει με την Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την Θράκη, και την Πρόεδρό της Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία αντιλαμβάνεται, ελπίζουμε, αυτούς τους κινδύνους.
Όλα τα ανωτέρω συνθέτουν μια πραγματικότητα η οποία μετατρέπει αυτομάτως, εξ αρχής και εκ των πραγμάτων, το επιχειρούμενο ΚΥΤ Φυλακίου σε δηλητηριώδες βέλος που καρφώνεται στην καρδιά της Ελλάδας. Διότι η Θράκη είναι καρδιά της Ελλάδας.
Είναι περισσότερο από βέβαιο το γεγονός ότι η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί στο έπακρο αυτό το απροσδόκητο δώρο της ελληνικής κυβέρνησης, την ίδρυση, δηλαδή, Ισλαμούπολης μόλις 12 χιλιόμετρα από τα σύνορα του Έβρου, και όχι μόνον θα φροντίσει να διοχετεύσει σε αυτήν πράκτορές της, αλλά και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της προκειμένου να εργαλειοποιήσει με μαεστρία αυτή την Υπερδομή του Υπουργείου Μετανάστευσης σε ένα πανίσχυρο μοχλό εδραίωσης της τουρκικής στρατηγικής αυτονόμησης της Θράκης με ποικίλους τρόπους (προπαγανδιστικά δημοσιεύματα για τις συνθήκες διαβίωσης, κατασκοπεία ζωτικών θέσεων και επιχειρησιακών πληροφοριών του Ελληνικού Στρατού, εργαλειοποίηση λαθρομεταναστών και χρήση τους σε μελλοντικές ενέργειες αποσταθεροποίησης, κλπ.).
Επιπλέον, είναι περισσότερο από σαφές, ότι ο σχεδιασμός για δημιουργία Ισλαμούπολης στην Θράκη είναι απαίτηση έξωθεν προερχόμενη, και τίθεται διαχρονικά στις ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ευοδωθεί. Διότι αλλιώς δεν εξηγείται πώς το ΚΥΣΕΑ είχε ήδη εν έτει 2015 -μόλις δυό χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΥΤ Φυλακίου το 2013- αρνηθεί και απορρίψει επέκτασή του. Και είναι προς τιμήν του ΣΥΡΙΖΑ το ότι επέδειξε τότε αποτελεσματικά αντανακλαστικά.
Η νέα Ισλαμούπολη που σήμερα η κυβέρνηση προωθεί στο βόρειο άκρο του Έβρου δεν είναι μόνον η πλέον ανεκδιήγητη, ακραία, εγκληματικά αυτοκτονική, και εις βάρος της εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας της χώρας, ενέργεια της ελληνικής πολιτείας. Αλλά είναι και η πλέον απαξιωτική, προσβλητική, υβριστική, απόπειρα εις βάρος σύνολης της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος, καθώς και η πλέον ακραία πράξη υπονόμευσης όλων εκείνων των Ελλήνων συμπολιτών μας που μέσα από τις χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, τις Ειδικές Δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας, την Εθνοφυλακή, τις γραμμές υποστήριξης, έως και τον τελευταίο πολίτη-κρίκο στην αλυσίδα τροφοδοσίας, άοκνα, ακάματα, με αυτοθυσία, ηρωισμό και ανεξάντλητη ανδρεία και επιμονή, αμύνονται ανέκαθεν-και ιδίως από τον περασμένο Μάρτιο και μέχρι σήμερα- τα σύνορα της χώρας, τόσο στον Έβρο, όσο και στα νησιά αλλά και στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας.
Ο Πρωθυπουργός έχει χρέος να ενεργήσει άμεσα ώστε να εγκαταλειφθεί όχι μόνον το επιχειρούμενο άνοιγμα Κερκόπορτας στην Θράκη, αλλά και κάθε ανάλογη κυβερνητική απόπειρα ίδρυσης Ισλαμουπόλεων στην ελληνική επικράτεια και το ανατολικό νησιωτικό τόξο του Αιγαίου. Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιδράσει άμεσα, θα χρεωθεί μεταξύ όλων των δεινών και την δικαίωση του Τουργκούτ Οζάλ, πολύ νωρίτερα από όσο και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί…
Μέσα από εκτενές ρεπορτάζ και επαφή με την Κομισιόν, το SLpress.gr παρουσιάζει τις παραμέτρους ενός επικίνδυνου εγχειρήματος στον Έβρο: Την “αναβάθμιση και ενίσχυση της υφιστάμενης Δομής” στο Φυλάκιο Έβρου στη Θράκη. Ό,τι κατόρθωσε να διαφυλάξει η Ελλάδα τον Μάρτιο του 2020, σήμερα κινδυνεύει να ακυρωθεί με την ίδρυση της πρώτης “ισλαμούπολης” στη βορειοανατολική εσχατιά της Ελλάδας.
Το Φυλάκιο Έβρου βρίσκεται περίπου 150 χλμ βόρεια της Αλεξανδρούπολης, στο ύψος της Αδριανούπολης, από την οποία απέχει περίπου 20 χλμ. Πρόκειται για περιοχή που μαστίζεται από πολυετή οικονομική κρίση και που σε 20 έτη (1991-2011) έχει απωλέσει το 50% του πληθυσμού της. Υπολογίζεται ότι περίπου 25.000 μετανάστευσαν σε αστικά κέντρα και στο εξωτερικό ή απεβίωσαν. Εκτιμάται δε, ότι με την φετινή απογραφή η μείωση θα ανέλθει στο 60-65%. Το μεγαλύτερο τμήμα του υπάρχοντος πληθυσμού γηράσκει με μέσο όρο ηλικίας στα 70 έτη. Η δημογραφική παρακμή συνεπάγεται από μόνη της τεράστια κοινωνική αποψίλωση και εγκατάλειψη του επίμαχου βόρειου άκρου του Έβρου.
Η τοποθεσία του ΚΥΤ Φυλακίου, πολύ κοντά στα σύνορα με Βουλγαρία και Τουρκία.
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος Φυλακίου Χρήστο Τυρμπάκη, στα 17 χωριά του πρώην Δήμου Τριγώνου υπάρχει ένα Δημοτικό Σχολείο. Οι υπηρεσίες Υγείας είναι ελλιπέστατες, με αποτέλεσμα συχνά ιατρικά περιστατικά να πρέπει να ταξιδέψουν 150 χλμ μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Όπως επεσήμανε ο κ. Τυρμπάκης, πληθαίνουν τα ακατοίκητα σπίτια. Στον Έβρο δεν υπάρχει μεγάλη παρουσία μουσουλμανικού πληθυσμού. Οι μουσουλμάνοι στο νομό δεν ξεπερνούν τις 3.000.
Γιατί μέσω Έβρου
Το ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) και ΠΡΟΚΕΚΑ (Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης) Φυλακίου βρίσκεται σε τοποθεσία νευραλγική για την εθνική ασφάλεια, σε μικρή απόσταση από στρατιωτικές μονάδες και άλλες επιχειρησιακές υποδομές. Πρόκειται για το μοναδικό ΚΥΤ στην ηπειρωτική χώρα. Έτσι, χρησιμοποιείται για να μεταφέρονται στον Έβρο με λεωφορεία λαθρομετανάστες από όλη την χώρα, ώστε να ταυτοποιηθούν.
Το ΚΥΤ Φυλακίου έχει δυναμικότητα 300 ατόμων και το 2020 πραγματοποιούσε κατά μέσο όρο 23 ταυτοποιήσεις ημερησίως, ενώ το ΠΡΟΚΕΚΑ (διαχειρίζεται αλλοδαπούς με ποινικό μητρώο) έχει ικανότητα κράτησης 250 ατόμων. Εξαίρεση αποτέλεσε το 2015, όταν το ΚΥΤ Φυλακίου φιλοξενούσε διπλάσιους και τριπλάσιους. Μέχρι σήμερα, οι αλλοδαποί που εισέρχονται παράνομα από τον Έβρο και οδηγούνται στο ΚΥΤ Φυλακίου αποφεύγουν στην πλειονότητά τους να υποβάλλουν αίτηση ασύλου.
Ενδεικτικά, τον Ιανουάριο του 2020 μόνον 187 υπέβαλαν αίτηση ασύλου! Αυτό συμβαίνει διότι όσοι λαθρομετανάστες επιλέγουν να εισέλθουν στην Ελλάδα μέσω Έβρου και όχι μέσω νησιών, το κάνουν για να αποφύγουν την εκεί καταγραφή και δακτυλοσκόπησή τους. Κι αυτό, επειδή, λόγω της Συμφωνίας του Δουβλίνου, θα τους εγκλώβιζε στην Ελλάδα, στερώντας τους τη δυνατότητα να πάνε στην δυτική Ευρώπη.
Γι’ αυτό και μετά την είσοδό τους, ακολουθούν τον λεγόμενο “σκοπιανό διάδρομο” και “αλβανικό διάδρομο”. Γι’ αυτό και η επίτροπος Ύλβα Γιοχάνσον επισκέφθηκε πρόσφατα την Αλβανία. Οι διάδρομοι αυτοί είναι αδύνατον να ελεγχθούν αποτελεσματικά λόγω και του εδάφους. Έτσι έχουν συγκεντρωθεί περίπου 30.000 λαθρομετανάστες σε Βοσνία, Σερβία και Κροατία, οι οποίοι ούτε καταγεγραμμένοι στην Ελλάδα είναι, ούτε έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου.
Η Κομισιόν εκθέτει την κυβέρνηση
Όπως ανέφερε η Κομισιόν, απαντώντας σε ερωτήσεις του SLpress.gr «ο σκοπός του ΚΥΤ Φυλακίου είναι να ελέγξει και να καταγράψει νέες αφίξεις και τις αιτήσεις ασύλου των αφικνουμένων, εφόσον επιθυμούν να υποβάλουν άσυλο, ενώ όσοι δεν επιθυμούν πρέπει να μεταφέρονται σε κάποιο προαναχωρησιακό κέντρο». Διευκρινίζει ότι «δεν είναι μια εγκατάσταση διαμονής, αλλά ένα Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, και όσοι εισέρχονται σε αυτό δεν παραμένουν εφόσον έχουν καταθέσει αίτηση ασύλου, αλλά είτε μεταφέρονται στην ενδοχώρα, είτε αποχωρούν με δικά τους έξοδα».
Επιπλέον, μας διευκρινίστηκε ότι το ΚΥΤ δεν είναι κέντρο κράτησης (σε αντίθεση με το ΠΡΟΚΕΚΑ) και άρα πρέπει να είναι ανοιχτή και όχι κλειστή δομή! Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι μένουν σε αυτό έχουν την δυνατότητα εξόδου την ημέρα. Το σημαντικότερο, όμως, που προκύπτει από την ενημέρωση της Κομισιόν, είναι ότι δεν απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση τη δημιουργία τέτοιας υπερδομής. Όπως μας τονίστηκε, «εναπόκειται στις εθνικές αρχές της Ελλάδας να εκτιμήσουν εάν το ΚΥΤ Φυλακίου επαρκεί για τις αφίξεις».
Αυτό όχι μόνο εκθέτει την ελληνική κυβέρνηση, αλλά δείχνει ότι η επέκταση της δομής υπονομεύει το έργο των ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας στη φύλαξη των συνόρων. Κι αυτό όταν η Τουρκία, όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, αναρτά οδηγίες σε 6 γλώσσες με κατευθύνσεις σε περάσματα προς την Ελλάδα, στις δικές της όχθες του Έβρου.
Οι τουρκικές πινακίδες που διευκολύνουν τους μετανάστες να περάσουν μέσω του Έβρου στην Ελλάδα.
Η φύση της επέκτασης – Τι λέει το ΦΕΚ
Η κυβέρνηση επιδιώκει να αποκτήσει περίπου 72,5 στρέμματα επιπλέον, πέριξ του υπάρχοντος ΚΥΤ. Σε αυτό όμως αντιδρούν οι κάτοικοι, αρνούμενοι να πουλήσουν τη γη τους γι’ αυτό τον σκοπό. Έχουμε αποφάσεις πληθώρας φορέων της περιοχής που τάσσονται κατά της σχεδιαζόμενης επέκτασης. Γι’ αυτό αντιμετώπισε την οργή του κόσμου ο υπουργός Μετανάστευσης στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ορεστιάδα. Ο κ. Μηταράκης απείλησε τους κατοίκους του Φυλακίου ότι “μπορεί να τους φέρει και 10.000 αλλοδαπούς και θα τους φέρει”. Παρών ήταν ο πρόεδρος της Κοινότητας Φυλακίου και ο βουλευτής Έβρου της ΝΔ Σταύρος Κελέτσης, που επιβεβαίωσε αργότερα το συμβάν.
Το υπό επέκταση ΚΥΤ, όπως δείχνουμε με βάση το σχετικό ΦΕΚ (29-12-2020), σημαίνει ίδρυση “ισλαμούπολης” στο κέντρο της χερσαίας άμυνας απέναντι στην Τουρκία. «Η δομή θα χωροθετηθεί στο Δ.Δ. Φυλακίου, Δήμου Κυπρίνου στο Ν. Έβρο, θα αναπτυχθεί σε έκταση επιφάνειας περίπου 72.500 τ.μ. και θα γειτνιάζει με το υφιστάμενο ΚΥΤ στο Φυλάκιο Έβρου. Η συνολική δυναμικότητα της δομής θα είναι 1.500 φιλοξενούμενοι. Ειδικότερα, προβλέπονται η αναβάθμιση και δημιουργία 750 θέσεων γενικού πληθυσμού και 750 θέσεων σε ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. (περιλαμβανομένων 250 θέσεων του υφιστάμενου ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.). Κατά την ολοκλήρωση του έργου, η δομή θα ενοποιηθεί με την υφιστάμενη και θα αποτελούν μια ενιαία».
Το τέταρτο ζήτημα αφορά στη λειτουργία και στα κόστη του αναβαθμισμένου ΚΥΤ. Σύμφωνα με δηλώσεις του Μηταράκη, η δομή θα είναι όμοια με τη δομή της Σάμου που έχει χωρητικότητα 5.000 ανθρώπων. Ωστόσο, στο ΦΕΚ, αναφέρεται δυναμικότητα 1.500 ατόμων (ΚΥΤ και ΠΡΟΚΕΚΑ),πενταπλάσιοι από τον ντόπιο πληθυσμό του Φυλακίου. Αυτό δεν εκπλήσσει, καθώς η τιμή-στόχος που σημειώνεται στον σχετικό πίνακα στο ΦΕΚ της ενίσχυσης του ΚΥΤ Φυλακίου είναι 3.000 ωφελούμενοι.
Το οικονομικό κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο
Στα πέντε υπόλοιπα ΚΥΤ που λειτουργούν στην Ελλάδα (Λέσβος, Σάμος, Χίος, Λέρος, Κως) μόνον από τα μέσα του 2019 παρατηρείται πληρότητα, η οποία είναι τουλάχιστον τριπλάσια της δυναμικότητας των ΚΥΤ. Αυτό αποδεικνύει ότι η απειλή Μηταράκη για 10.000 λαθρομετανάστες στον Έβρο”, είναι σκοπός της κυβέρνησης. Όπως μας ενημέρωσε η Κομισιόν πρόκειται για έργο συνολικού κόστους 30 εκατ. ευρώ, συγχρηματοδοτούμενου κατά 75% από την ΕΕ.
Αυτό σημαίνει, ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες θα χρηματοδοτήσουν τη δημιουργία της “ισλαμούπολης” στην Θράκη με 7,5 εκατ. ευρώ. Από την ίδια ενημέρωση προκύπτει ότι μέχρι σήμερα το ετήσιο λειτουργικό κόστος του ΚΥΤ Φυλακίου στην τωρινή δυναμικότητα 300 ατόμων (συν τα 250 του ΠΡΟΚΕΚΑ) ανέρχεται στο πόσο των 2 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό καλυπτόταν την τελευταία πενταετία και μέχρι τον Απρίλιο 2020 από διαφορετικές πηγές της ΕΕ (European Economic Area Grants, Εuropean Commision Emergency Assistance, κλπ).
Όπως μας διευκρίνισε η ΕΕ, «επί του παρόντος, τα λειτουργικά κόστη του ΚΥΤ Φυλακίου καλύπτονται από τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό». Για τη περίπτωση, δε, της επιχειρούμενης Υπερδομής του ΚΥΤ Φυλακίου το ημερήσιο κόστος διατροφής ενός ενοίκου ανέρχεται στα 27 ευρώ. Συνεπώς, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Έλληνας πολίτης θα επιβαρυνθεί οικονομικά για τη συντήρηση 3.000, 5.000 ακόμα και 10.000 λαθρομεταναστών στην εν λόγω υπερδομή!
Η εικόνα της Ελλάδας διεθνώς
Μια τέτοια υπερδομή με μουσουλμανικό πληθυσμό μεταναστών πενταπλάσιο από τον τοπικό θα τινάξει στον αέρα το κεκτημένο η Θράκη να είναι υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων. Ήδη, οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν ανυπεράσπιστοι περιστατικά παραβίασης των κατοικιών τους από ξένους, κατ’ ουσίαν εισβολείς. Είναι δε αδιανόητο ότι η κυβέρνηση θέτει τον αποδυναμωμένο πληθυσμό του Έβρου σε τέτοια δοκιμασία, όταν διαρκώς σημειώνονται περιστατικά βιασμών και επιθετικές ενέργειες σε βάρος Ελλήνων από μετανάστες.
Εκτός αυτού, υπάρχει κίνδυνος ΜΚΟ και ξένα ΜΜΕ (περίπτωση New York Times) να συκοφαντήσουν την Ελλάδα για δήθεν “εγκλήματα” στη διαχείριση του μεταναστευτικού. Είναι νωπές οι μνήμες της αρνητικής έκθεσης της χώρας διεθνώς με αφορμή τις εξεγέρσεις στην Μόρια στη Λέσβο και στη Χίο πρόσφατα. Είναι βέβαιο ότι η επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου θα τροφοδοτήσει την αρνητική προβολή της Ελλάδας.
Μετά την εμπειρία της δραστηριοποίησης ΜΚΟ στα νησιά, η παρουσία περίπου 50 ΜΚΟ στον Έβρο, που αναμιγνύονται στη διαχείριση λίγων εκατοντάδων λαθρομεταναστών, είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί γεωμετρικά. Έτσι, η περιοχή θα προσφέρεται για υλικό σε προπαγανδιστικά δημοσιεύματα και καταγγελίες με επιβλαβείς συνέπειες για την Ελλάδα, δεδομένων των αδυναμιών της ελληνικής διπλωματίας.
Σε περίπτωση σύρραξης
Όσο οργανωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου κι αν εφαρμοστεί, είναι αδύνατο να ελεγχθούν εντός μιας τέτοιας υπερδομής φορείς μετάδοσης πληροφοριών στην Τουρκία, για το Δ’ Σώμα Στρατού, μεγάλο τμήμα του οποίου βρίσκεται στον Έβρο. Σύμφωνα με ανώτατο αξιωματικό, σε περίπτωση επεισοδίου με την Τουρκία, μια τέτοια υπερδομή θα είναι καταστροφική για την επιχειρησιακή ικανότητα του ελληνικού στρατού.
Μια έξωθεν υποκινούμενη εξέγερση εντός του Κέντρου θα απαιτούσε μεγάλη αστυνομική δύναμη για την επαναφορά της τάξης, διευκολύνοντας έτσι έναν τουρκικό αντιπερισπασμό. Θα αρκούσε μια ομάδα λαθρομεταναστών με γυναίκες και παιδιά σε κατάσταση πανικού να μπλοκάρουν περάσματα πεζοπόρων τμημάτων ή αρμάτων κατά την μετακίνησή τους σε επιχειρησιακές θέσεις. Είναι προφανές ότι λίγα λεπτά καθυστέρησης μπορεί να αποβούν μοιραία.
Ο όρος “ισλαμούπολη” δεν συνιστά υπερβολή. Ας δούμε τι περιλαμβάνει το ΦΕΚ πέραν των οικίσκων διαμονής 1.500 ανθρώπων: μεταξύ διαφόρων άλλων, περιλαμβάνει ίδρυση σχολείων, καταστημάτων, ιατρείων, χώρων εστίασης-ψυχαγωγίας, πλυντηρίων-στεγνωτηρίων, γραφείων διοίκησης και φρουράς, υπηρεσιών συντήρησης, πυροσβεστικής, χώρων άθλησης, ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων και πολυχώρων.
Οι τελευταίοι προορίζονται για την κάλυψη και των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων, κάτι το οποίο θα οδηγήσει και στην απαίτηση για τοποθέτηση ιμάμη. Καθίσταται λοιπόν, προφανές ότι η κυβέρνηση σκοπεύει στην ίδρυση μιας νέας μουσουλμανικής πολιτείας στην καρδιά της αχίλλειου πτέρνας της Θράκης, στο κέντρο του βορείου Έβρου.
Κερκόπορτα της Θράκης
Το γεγονός ότι –όπως μας επιβεβαίωσε η Κομισιόν– «οι συγκεκριμένες Δομές ΚΥΤ δεν έχουν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα λειτουργίας», φανερώνει τη μονιμότητα της υπερδομής Φυλακίου, δηλαδή την ίδρυση νέας πόλης. Μήπως μια τέτοια πόλη σε τόπο ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο, η κυβέρνηση βάζει τα θεμέλια για συγκέντρωση αλλοδαπού εργατικού δυναμικού, που θα απασχοληθεί σε μια μελλοντική Ειδική Οικονομική Ζώνη στην περιοχή;
Ο Μηταράκης ίσως αγνοεί ότι η πολιτική του διευκολύνει την ήδη ισχυρή τουρκική επιρροή στην Θράκη και θα επιταχύνει την επιχειρούμενη τουρκοποίησή της. Θυμίζουμε ότι η υψηλή στρατηγική της Τουρκίας στοχεύει στον εκτουρκισμό της Θράκης, στην αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Το μαρτυρούν η αποσχιστική λειτουργία του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και των εκατοντάδων πρακτόρων της Άγκυρας εκεί.
Η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί την ίδρυση “ισλαμούπολης” μόλις 12 χλμ. από τα σύνορα και θα φροντίσει να διοχετεύσει σε αυτήν πράκτορές της, με σκοπό να εργαλειοποιήσει όσους μετανάστες μπορέσει για συγκέντρωση πληροφοριών, ακόμα και πρόκληση ταραχών σε κρίσιμη συγκυρία. Για όλους αυτούς τους λόγους, πρόκειται για άκρως επικίνδυνη απόφαση για την εθνική ασφάλεια, αλλά και άκρως απαξιωτική εις βάρος των Ελλήνων ακριτών κίνηση.
* Ανάλυση δημοσιευμένη στο slpress.gr, την Τρίτη 23/2/21.
Το υπάρχον Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) λαθρομεταναστών στο Δημοτικό Διαμέρισμα Φυλακίου, στον βόρειο κέντρο του Νομού Έβρου.
Τεράστια αναστάτωση προκαλεί η αναγγελία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μέσω του Υπουργού Μετανάστευσης κ. Μηταράκη, για επέκταση του υπάρχοντος Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) και Προαναχωρησιακού Κέντρου Κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ) στο ακριτικό Φυλάκιο του Νομού Έβρου. Η επέκταση αυτή συνιστά την πρώτη κυβερνητική απόπειρα ιδρύσεως στην ηπειρωτική Ελλάδα Υπερδομής φιλοξενίας λαθρομεταναστών.
Όλα ξεκίνησαν όταν στα τέλη του 2020 το Υπουργείο Μετανάστευσης εξέδωσε ΦΕΚ (29.12.2020/2724/Φ.18) για την ῾῾αναβάθμιση και ενίσχυση των υφιστάμενων᾽᾽ υποδομών υποδοχής λαθρομεταναστών στο Φυλάκιο. Το έγγραφο αυτό αποτελεί και τυπικά την απαρχή μιας αλληλουχίας κυβερνητικού ψεύδους το οποίο είναι και η αιτία εξοργισμού των πολιτών του Έβρου που οδήγησε στις έντονες αποδοκιμασίες κατά του Υπουργού στην πρόσφατη επίσκεψή του στην περιοχή. Ας δούμε ορισμένες κρίσιμες πτυχές αυτού του ψεύδους:
Πρόθεση της κυβέρνησης και του κ. Μηταράκη είναι η επέκταση των υπαρχουσών δομών ΚΥΤ και ΠΡΟΚΕΚΑ, δυναμικότητας 300 και 250 φιλοξενουμένων, αντιστοίχως, και η ενοποίησή τους σε μια νέα συνολική δυναμικότητα 1.500 ατόμων. Στο σχετικό ΦΕΚ μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση διαθέτει για το έργο αυτό 30 εκ. ευρώ, τα 7,5 εκ των οποίων θα προέλθουν από τον κρατικό κορβανά. Ωστόσο, ο ίδιος ο Υπουργός σε δημόσιες δηλώσεις του παραδέχθηκε ότι η εν λόγω Υπερδομή θα έχει δυναμικότητα ῾῾όμοια με αυτή της Σάμου᾽᾽, δηλαδή 5.000 άτομα. Αν λάβουμε υπόψιν την Τιμή-Στόχο στο ΦΕΚ που κάνει λόγο για 3.000 φιλοξενούμενους, τις απειλές του Υπουργού ότι ῾῾θα φέρει και 10.000 αλλοδαπούς᾽᾽ στην Θράκη, αλλά και το ότι η πληρότητα των υπολοίπων 5 ΚΥΤ (Λέσβου, Χίου, Σάμου, Λέρου, Κω) είναι κατά μέσο όρο 3-4 φορές άνω της δυναμικότητάς τους, αντιλαμβανόμαστε το προφανές κυβερνητικό ψεύδος.
Η κυβέρνηση και ο κ. Μηταράκης διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται περί νέας δομής αλλά αναβάθμισης της ήδη υπάρχουσας. Ωστόσο, το ίδιο το ΦΕΚ διαψεύδει και πάλι τον Υπουργό, καθώς μιλά για ῾῾δημιουργία μιας νέας ενιαίας ελεγχόμενης δομής φιλοξενίας᾽᾽.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σκοπός του ΚΥΤ Φυλακίου είναι ῾῾ο έλεγχος και η καταγραφή νέων αφίξεων και αιτήσεων ασύλου των αφικνουμένων, εφόσον επιθυμούν να υποβάλουν άσυλο, ενώ όσοι δεν επιθυμούν πρέπει να μεταφέρονται σε κάποιο προαναχωρησιακό κέντρο᾽᾽. Ως εκ τούτου, το ΚΥΤ ῾῾δεν είναι μια εγκατάσταση διαμονής, αλλά ένα Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, και όσοι εισέρχονται σε αυτό δεν παραμένουν εφόσον έχουν καταθέσει αίτηση ασύλου, αλλά είτε μεταφέρονται στην ενδοχώρα, είτε αποχωρούν με δικά τους έξοδα᾽᾽. Είναι απορίας άξιον λοιπόν, για ποιο λόγο η κυβέρνηση και ο Υπουργός δρομολογούν για ένα τέτοιο σκοπό ολιγοήμερης παραμονής λαθρομεταναστών, την ίδρυση μιας ολόκληρης πόλης: Σύμφωνα με το ΦΕΚ, στην νέα Υπερδομή προβλέπεται πέραν των οικίσκων διαμονής, η ίδρυση σχολείων, καταστημάτων και ιατρείων, η κατασκευή χώρων εστίασης και ψυχαγωγίας, εγκαταστάσεων πλυντηρίων – στεγνωτηρίων, γραφείων διοίκησης και φρουράς, υπηρεσιών συντήρησης, πυροσβεστικής υπηρεσίας, χώρων άθλησης, ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, κλπ. Προβλέπεται επίσης η δημιουργία πολυχώρων που, με μαθηματική ακρίβεια, θα λειτουργήσουν ως χώροι συνάθροισης και προσευχής των μουσουλμάνων ενοίκων, κάτι το οποίο, επίσης μαθηματικά, θα οδηγήσει σύντομα και στην απαίτηση για τοποθέτηση ιμάμη.
Στην προσπάθειά του να κάμψει τις αντιδράσεις ο Υπουργός επικαλέστηκε τις νέες θέσεις εργασίας που η κυβέρνηση παρέχει με αυτόν τον τρόπο στους νέους της περιοχής. Κι εδώ έγκειται το επόμενο ψεύδος για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι επικαλούμενος ο κ. Μηταράκης τις νέες θέσεις ειδικών φρουρών, αστυνομικών, κλπ, που προορίζονται για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων και της αποτροπής λαθροεισβολής, αποπροσανατολίζει τους Έλληνες πολίτες καθώς η κυβέρνηση βάζει από την πίσω πόρτα τους λαθρομετανάστες για την αποτροπή των οποίων προσλαμβάνει προσωπικό!
Δεύτερον, διότι το λειτουργικό κόστος του ΚΥΤ, που σήμερα ανέρχεται στα 2 εκ ευρώ ετησίως, και από τον Απρίλιο του 2020 καλύπτεται πλέον αποκλειστικά από τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό, εκτιμάται ότι θα επιβαρύνει τους Έλληνες φορολογούμενους με τουλάχιστον 50 εκ. ευρώ ετησίως. Αρκεί να ληφθεί υπόψιν ότι το ημερήσιο κόστος διατροφής ανά άτομο στο ΚΥΤ είναι 27 ευρώ
5. Η κυβέρνηση και ο Υπουργός αφήνουν να αιωρείται ότι η νέα αυτή Υπερδομή προκύπτει σε συνέχεια της επίσκεψης της ηγεσίας της ΕΕ στην περιοχή τον Μάρτιο του 2020. Ωστόσο, όπως μας ενημέρωσε εγγράφως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τελεί αποκλειστικά στην διακριτική ευχέρεια των ελληνικών εθνικών αρχών να κρίνουν αν απαιτείται επέκταση του υπάρχοντος ΚΥΤ Φυλακίου. Και η πραγματικότητα εδώ, διαψεύδει και πάλι τον Υπουργό Μηταράκη. Διότι με εξαίρεση το έτος 2015 όταν το ΚΥΤ έφθασε να επιβαρυνθεί με υπερτριπλάσιο αριθμό αλλοδαπών, έκτοτε ουδέποτε άγγιξε το όριο της δυναμικότητάς του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Γενάρη του 2020 υποβλήθηκαν στο ΚΥΤ μόλις 187 αιτήσεις ασύλου. Αυτό εξηγείται διότι όσοι λαθρομετανάστες επιλέγουν την Θράκη για την είσοδό τους στην ΕΕ, το κάνουν για να αποφύγουν την καταγραφή τους στα ΚΥΤ των νησιών, όπου δεν υπάρχει διαφυγή, και τον εγκλεισμό τους στην Ελλάδα, όπως προκύπτει – δυστυχώς – από την Συνθήκη του Δουβλίνου, ώστε να προωθηθούν στην κεντρική Ευρώπη. Δεν τους ενδιαφέρει να ταυτοποιηθούν και να αιτηθούν άσυλο.
Άρα είναι προφανές ότι με τη νέα αυτή Υπερδομή, ή μάλλον Ισλαμούπολη, η κυβέρνηση στοχεύει τόσο στην συγκέντρωση αλλοδαπών από όλη την ελληνική επικράτεια, όπως ήδη συμβαίνει, όσο και στον εγκλεισμό των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και μάλιστα στην ευαίσθητη περιοχή του Έβρου, όπου σκόπιμα ο μουσουλμανικός πληθυσμός έχει διατηρηθεί διαχρονικά πολύ μικρός, από όλες τις κυβερνήσεις.
6. Ο Υπουργός προσπαθεί – ωσάν απευθυνόμενος σε λωτοφάγους που δεν άκουσαν για την Μόρια, τη Χίο, τις δεκάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που ενίοτε περιφέρονται ως κόρακες πάνω από πτώμα, και που δεν διάβασαν αναρίθμητα τουρκικά, γερμανικά και αμερικανικά δημοσιεύματα διεθνούς στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης της Ελλάδας με αφορμή το λαθρομεταναστευτικό – να εγγυηθεί την ασφάλεια και το όφελος λειτουργίας μιας τέτοιας Υπερδομής.
Για όσους γνωρίζουμε πώς η Τουρκία μεθοδεύει έντεχνα την τουρκοποίηση της Θράκης, την διαρκή προσπάθεια αποσταθεροποίησης της ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή, αλλά και την απόπειρα να χρησιμοποιήσει όλους τους μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας εναντίον της, η κυβερνητική επιλογή επέκτασης του ΚΥΤ Φυλακίου – τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι αναγκαία, πέραν της ανάγκης χρηματισμού ημετέρων – είναι εγκληματική, και στρέφεται κατά της χώρας.
Γι᾽ αυτό η κυβέρνηση οφείλει να ανακρούσει πρύμναν στο ζήτημα αυτό και να εγκαταλείψει τα σχέδια εθελούσιας αποσταθεροποίησης του βορείου Έβρου, που στην μεν Τουρκία προκαλούν μεγάλη ικανοποίηση, σε όλους εκείνους δε που ένα χρόνο πριν ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης συνέχαιρε για την αποφασιστική και με αυτοθυσία υπεράσπιση του Έβρου και όλης της Ελλάδας, προξενούν βαθιά θλίψη και απογοήτευση.
* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στο φύλλο της Δευτέρας 22/2/2021.
ΕΣΤΙΑ, Πρωτοσέλιδο 22 Φεβρουαρίου 2021ΕΣΤΙΑ, σελίδα 8.1ΕΣΤΙΑ, σελίδα 8.2ΕΣΤΙΑ, σελίδα 8.3
Text by Øystein Silouan Lid, Pictures by Torbjørn Fink
The majestic rocky Mount Athos, a natural outpost
In this post I reproduce a beautiful article originally published in Norwegian, in the newspaper Dagen, from Bergen. It is about a tribute to Mount Athos, titled: ‘Mirakla i Romarrikets siste utpost‘ (‘The Miraculous Last Outpost of the Roman Empire’), written by the journalist Øystein Silouan Lid, who happened to travel to the Holy Mountain, in May 2016. The English translation was prepared by the author on the occasion of its publication on the portal pemptousia.com, in August 2016. I am grateful to Øystein Silouan Lid for his permission to reproduce it here. The pictures in this post are property of Torbjørn Fink, one of the members of the pilgrims group, to whom I am grateful as well.
The Church of Protaton, in Karyes, the capital of Mount Athos
This summer [2016 -ed.] ten Norwegians were granted an audience at The Holy Mountain, the last remaining part of the Roman Empire. The monks who live here tell stories of miracles and wonders as a normal part of everyday life. Mount Athos has been called the one place on planet earth that has changed least over the centuries. The Orthodox monks who dwell here, live as they did during medieval times, praying and working. They come to dedicate their lives completely to God, and the last thing they want is for the hard-to-reach peninsula to become a tourist attraction. Nevertheless, the monastic republic in northern Greece has a remarkable pull on people from all over the world.
When the famous CBS news magazine 60 minutes in 2009 asked permission to come do a story on The Holy Mountain, the request was categorically denied. It took two years of negotiating before one of the monasteries finally said yes. It was therefore not without trepidation that the Norwegian journalist set foot in Karyes, the administrative centre of Mount Athos, before setting off on foot towards the ancient monastery of Iviron.
East-north view of the Iviron Monastery
The forest on each side of the footpath has a jungle-like appearance. Wild edible peas, dill and oregano grow in several places. Suddenly we notice the wonderful fragrance of incense – the smell is easily recognized from the Orthodox liturgy. Yet here we are, in the middle of the forest, and no one is swinging the censer.
On the path from Karyes to Iviron Monastery
Small signs and wonders such as these happen all the time here on Athos, says Panagiotis Pavlos. He is a scholar of philosophy at the University of Oslo, and presently our local guide. We are not far from the house of saint Paisios (1924-1994), regarded as one of the holiest men of the monastic peninsula. While he was alive people came by the thousands to visit him – on this very path. They were healed from all kinds of diseases, delivered from demons, and received spiritual counsel. It was said that his mere presence could change the hearts of the pilgrims who came to see him, and draw them towards Christ. Panagiotis was himself one of the many people who came to visit the saint’s kellion (monastic cell) in the forest, and is a friend of the monk who lives here today – father Arsenios.
– Christos anesti (Christ is risen)! Panagiotis cries out, and before long a man with a flowing beard is seen in the doorway.
Father Arsenios greets his old friend warmly and the Norwegians politely, before telling a few of the numerous stories of signs and wonders which took place right here in his cabin. A phenomenon father Arsenios tells us about, is the ability of saint Paisios to know what the guests would ask him, before even opening their mouths.
Outside the cabin of Saint Paisios, in Panagouda
– Once, a lawyer came to Mount Athos. He didn’t believe the stories about Paisios, and decided to put him to the test. He planned to present himself as a doctor, instead of a lawyer. When he arrived at the gate he found himself in a group of 50 people who all had come to see the saint. Elder Paisios opened his door, looked the lawyer straight in the eye, and said: “Go away, and take your lies with you to the court room”. The man never doubted again, says father Arsenios.
The kind of Christianity preserved on Athos has a rather unique history. After the capitol of the Roman Empire fell to the occupying Muslim army in 1453, Mount Athos became the last remaining outpost of Imperium Romanum. Already in the year 972 it had been established as a self-governing monastic state within the empire by the emperor John the First, Tzimiskes.
Aproaching Holy Mountain
Today the «Autonomous Monastic State of the Holy Mountain» is the only republic where the banner of the Eastern Roman Empire – the characteristic double eagle – still can be seen waiving in the wind on top of official flag poles.
Mount Athos is today considered to be the spiritual centre of the Orthodox Church. Over 2.000 monks reside in the 20 operative monasteries, having dedicated their lives to prayer for the entire world.
–The monks find the reason behind their monastic calling in the words by Jesus Christ (Matthew 19) regarding a life of celibacy for the sake of the kingdom of God, about selling all belongings, giving to the poor, and following Christ, says father Johannes, the priest in St. Nicholas Orthodox Church in Norway, as well as the spiritual guide of the group.
Fr. Johannes, fr. Seraphim and Øystein Lid, at the south gate of Iviron Monastery
During the stay we live in three-bed, four-bed and eight-bed rooms in different monasteries, and take part in the daily lives of the monks. The services often start at 3 o’clock in the morning, and there are only two daily meals. They are all vegetarian and last for a grand total of ten minutes.
Peaceful evening in the Holy Monastery of Iviron, with its famous Phialê before the Katholikon Church.
The pilgrims thus have more time for conversation and getting to know one another. All of them have a Lutheran background. Two of them, Lars Karlsøen and Bjørn Skauen, have even been priests in The Lutheran state church of Norway. Several of them have sought refuge in the Orthodox Church from what they see as heresy, modernism and worldly influence in Protestantism.
– I experienced that the Norwegian state church no longer had room for me. When I am here on Athos and see the spiritual riches of the Orthodox tradition, I can’t help thinking that Martin Luther made a great mistake in doing away with monasticism. The monasteries are guarantors of right doctrine, and the monks are models for the laymen when it comes to worship and obedience, says Karlsøen.
View to the Aegean, from outside the walls of the Megisti (Greatest) Lavra Monastery
– The first time I visited an Orthodox church the liturgy was in a language I did not understand. Even so, I experienced it and tears started flowing, says Thorleif Grønnestad. He converted over 10 years ago, and is today in charge of typica services in his home town Sandnes.
Still, they do not paint a rosy red picture of the situation in The Orthodox Church. In some places the organization is poor, in others there are issues of nationalism. One of the pilgrims, Dag Markeng, has a striking comment.
Father Johannes (right), the leader of the pilgrims with father Christoforos (left), the Secretary of Iviron Monastery, demonstrating an edition about the Saint Trifon hermitage and scêtê in Hurdal, Norway. In the middle, hierodeacon fr. Serafim with some of the pilgrims.
– When I became Orthodox in 1983, my sponsor said something that I have found to be true. It won’t be easy being Orthodox – but it will be worth it.
One of the richest and most beautiful monasteries we visit, is called Vatopedi, established in the 5th century. Golden coins, gilded chalices and spectacular church art is everywhere. But it is also the home of a great treasure not made from gold, but from camel hair – preserved from the earliest times of Christianity.
– This is the belt of the Virgin Mary, says the monk Evstathios.
The Holy Monastery of Vatopedion.
According to written sources the belt was preserved in Jerusalem until the year 400. After being in Constantinople for some years, it was given to the monastery of Vatopedi as a gift.
– This belt didn’t only perform miracles at one point in history, but to this very day. Every 14th day or so we receive messages from all over the world from people who have been healed or helped after having been in contact with the belt, says father Evstathios.
The Orthodox claim that in the same way as God performed miracles through even the clothes of the apostle Peter (Acts 19, 12), the same thing happens through the belt of the Theotokos. Father Evstathios point to a series of strange stories related to the belt. Especially childless couples are helped, but many different diseases have also been cured.
Monks discussing before the gates of Vatopedion Monastery
– An oncologist from Switzerland came to see us and was given a few bottles of oil. He himself did not believe the stories, but he wanted to conduct some experiments after having heard about the phenomenon. He gave it to all the patients who were close to the terminal phase. Some did not survive, but two of his patients were fully healed. He came back to us in the monastery and told us about it. We don’t know why some are healed and others are not, but we use the oil in faith, and see what God wants to do, says father Evstathios.
Each of the Norwegian pilgrims are given a bottle, and father Johannes are given several – for use in the Orthodox Church in Norway.
Saint Panteleimon Holy Monastery, known as Rôssikon (the Russian).
Towards the end of the stay the Norwegians hear a rumour about a Scandinavian monk at one of the monasteries they were visiting – Karakallou. After having met mostly Greek monks on Athos it makes an impression to meet a monk with glittering blue eyes and a long read beard. Father Prothromos is from Finland, and speaks some Swedish. As it turns out that also he has a Lutheran background.
– How did you become orthodox, father?
– I went into an Orthodox Church one, and was so struck by the liturgy that tears started flowing. I realized immediately that I had to belong here, the monk says, echoing the story many of the Norwegian converts carry with them.
Soon after his conversion 20 years ago, father Prodromos travelled to the Holy Mountain. Now he is head of the guest house in the monastery, and has had to learn several languages.
The Katholikon of the Holy Monastery of Karakallou
– How is life here in the monastery?
– It is very good. Since the monastery of Karakallou is not as large as the others (number 11 on the internal ranking among the 20 monasteries), it is not as busy as some of the rest. So I have plenty of time to focus on prayer, says father Prodromos, reminding us about what really matters in life.
Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει σήμερα Έλληνας πολίτης νουνεχής, ο οποίος αδυνατεί –πέραν της οποιασδήποτε ιδεολογικής τοποθέτησης ή κομματικής ταυτότητάς του– να συμφωνήσει στο ότι η Ελλάδα διανύει την κρισιμότερη φάση στη μεταπολιτευτική ιστορία της, αντιμετωπίζοντας απειλές συμμετρικές και ασύμμετρες, ένθεν κακείθεν. Δεν θα επεκταθώ στο σύνολο των απειλών αυτών. Θα σταθώ σε ένα σημείο μόνον. Προ εβδομάδος, η Καθημερινή δημοσίευσε συνέντευξη του Γάλλου πρώην Πρέσβη, Gerard Araud, με τίτλο: “Οι Τούρκοι είναι νταήδες, αλλά δεν θέλουν την σύρραξη“.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη, στην οποία ο Γάλλος διπλωμάτης, με θητεία, μεταξύ άλλων στις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Έθνη, προβαίνει σε μια σειρά τοποθετήσεων αναφορικά με την Τουρκία και την Ελλάδα. Τοποθετήσεις που χαροποίησαν διαφόρους, τόσο σε πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους της Αθήνας, όσο και σε ορισμένη μερίδα της κοινής γνώμης.
Μια γρήγορη ανάγνωση του δημοσιεύματος της έγκριτης εφημερίδας αρκεί για να επιβεβαιώσει, καταρχήν, στον αναγνώστη την αγαθή τύχη που έχει σήμερα η Ελλάδα να στηρίζεται όχι μόνον από την σύμμαχο χώρα Γαλλία εν συνόλω, αλλά και από πρώην Γάλλους διπλωμάτες με διεθνή επιρροή. Αυτό, ωστόσο, που ελάχιστοι εντόπισαν ήταν μια αποστροφή του λόγου του κ. Araud.
Αναφερόμενος στην παρούσα συγκυρία της κρίσης με την Τουρκία, είπε τα εξής χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει και οι δύο πλευρές να κάνουν σημαντικές υποχωρήσεις, σε επίπεδο πραγματικό και συμβολικό, και οι υποχωρήσεις αυτές να γίνουν αποδεκτές από τους εθνικιστές της κάθε χώρας. Γιατί υπάρχει και στην Ελλάδα θέμα εθνικισμού… Και δυστυχώς το πνεύμα των καιρών δεν είναι ένα πνεύμα κοινής λογικής».
“Εθνικιστής” ο ελληνικός λαός!
Ξαφνικά, ο ισορροπητικός λόγος του “φιλέλληνα” Γάλλου πρώην κρατικού αξιωματούχου, μεταλλάχθηκε σε ανερυθρίαστη επίθεση κατά του πατριωτισμού των Ελλήνων, τον οποίο ο πρώην πρέσβης τσουβάλιασε με τον όρο “εθνικιστής”, στολισμένο μάλιστα, και με την έλλειψη “κοινής λογικής”. Δηλαδή, κατά τον κύριο Araud, ο ελληνικός λαός, ο οποίος δεν επιθυμεί και δεν έχει εξουσιοδοτήσει συμβολικές και, πολλώ δε μάλλον, πραγματικές υποχωρήσεις προς την Τουρκία, είναι ξαφνικά ανόητος εθνικιστής.
Το ίδιο εθνικιστές είναι, να υποθέσουμε, και όλο το προσωπικό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι επί 60 και πλέον ημέρες τώρα καταπονούνται, ξεπερνώντας καθημερινά εαυτούς και διευρύνοντας τα όρια των αντοχών τους, προκειμένου να διαφυλάξουν την ελληνική γη, αέρα και θάλασσα, και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας απέναντι σε έναν παρανοϊκό νεο-Οθωμανό δυνάστη, που απ᾽ ότι φαίνεται δεν είναι καθόλου μόνος εντός της ΕΕ.
Ποια, όμως, είναι, άραγε, τα κίνητρα, αυτής της “ευγενούς” επίθεσης του Γάλλου πρώην διπλωμάτη; Ο Gerard Araud, όπως το ίδιο το δημοσίευμα μας ενημερώνει, έχει σήμερα την έδρα του στην Νέα Υόρκη και είναι στέλεχος της αμερικανικής συμβουλευτικής εταιρείας Albright Stonebridge Group. Κι αν το όνομα αυτό δεν σας λέει κάτι, πρόκειται για τον Όμιλο Εταιρειών Στρατηγικών Συμβουλών και Εμπορικής Διπλωματίας, που ανήκει στην πρώην υπουργό των Εξωτερικών των ΗΠΑ επί Προεδρίας Bill Clinton, Madeleine Albright.
Εταιρεία τουρκικών συμφερόντων
Μια από τις βασικές δραστηριότητες της Εταιρείας αυτής είναι και να: «ξεκλειδώνει παγκόσμιες αγορές, πηγαίνοντας πέρα από ανοιχτές πόρτες, βοηθώντας τους πελάτες της να περιηγηθούν σε αγορές με προκλήσεις, να επιλύσουν προβλήματα και να υλοποιήσουν στρατηγικές διαχείρισης ρίσκου». Ως εδώ θα έλεγε κανείς, ότι, εντάξει, ο Γάλλος διπλωμάτης δεν διαφέρει σε τίποτε από ορισμένους εγχώριους λομπίστες οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν κερδοφόρο έρεισμα στην χάραξη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, συχνά ερήμην, και όχι σπάνια, εις βάρος του ελληνικού λαού.
Όμως, αυτό που κάνει τα πράγματα ακόμη πιο ενδιαφέροντα είναι ότι περιπτώσεις σαν του κ. Araud είναι, όπως αποδεικνύεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης -και ιδίως αυτό το θαυματουργό εργαλείο που λέγεται Twitter- ιδιαίτερα σεβαστές σε κύκλους εντός του πυρήνα της ΕΕ, και σε υπηρεσίες που σχετίζονται με την Εξωτερική Πολιτική και την επιβολή (;) κυρώσεων στην Τουρκία.
Κυρώσεων σε μια χώρα που, 65 χρόνια μετά την παραβίαση μιας από τις μεγαλύτερες διεθνείς συνθήκες του 20ου αιώνα, αυτής της Λωζάννης, με τις γνωστές σε όλους συνέπειες, εξακολουθεί εμμονικά να διατρανώνει ότι κεμαλισμός και νεο-Οθωμανισμός είναι οι δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος.
Έτσι, βλέπουμε συνεργάτες και συμβούλους του Ύπατου Εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική Joseph Borell, όπως η Natalie Tocci και η Angelina Eichhorst, να συνδέονται και να συνεργάζονται με ανθρώπους σαν τον κ. Gerard Araud, ανταλλάσσοντας και προωθώντας ενημερωτικά εις αλλήλους, θέσεις τουρκικών συμφερόντων εκφραζόμενες από Τούρκους διεθνολόγους, δημοσιογράφους, λομπίστες και άλλους, με σκοπό την αποφυγή, παραδείγματος χάριν, επιβολής αυστηρών κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία.
Το portofolio της Albright
Λαμβάνοντας δε υπόψιν το portfolio του Ομίλου της κ. Albright, δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθούμε γιατί ο κ. Araud μας στόλισε κατάμουτρα χαρακτηρίζοντάς μας εθνικιστές, επειδή θέλουμε απλώς η Ελλάδα να μην χάσει αυτά που έχει κατά τα τελευταία 200 χρόνια ανακτήσει με ποτάμια αίματος και θυσίες εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, και να μην καταδικαστεί εσαεί σε φτωχό Βαλκανικό υποτελή των κυρίων κυρίων με φράκο και με φέσι.
Είναι προφανώς βέβαιο, ότι ο εκλεκτός κ. Araud δεν είναι ο μόνος. Επιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος, αν πρόκειται να αναφερθώ στο πλήθος των ευτελών δρώντων που, αυτή τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές τούτες, επιχειρούν να εξασφαλίσουν κέρδος είτε χρηματιζόμενοι άμεσα από την Τουρκία, είτε παρέχοντας υπηρεσίες εκδούλευσης με υπεσχημένο όφελος στο άμεσο μέλλον.
Αυτό όμως που ενδιαφέρει εδώ είναι το εξής. Καταπώς φαίνεται, υπάρχει μια προσωρινή ύφεση της τουρκικής επιθετικότητας που εκδηλώνεται ως συστηματική έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ίσως έχουν μια ευκαιρία σύντομης ανάπαυλας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τον ελληνικό λαό. Η περίπτωση του “φιλέλληνα” (ως εκεί που φθάνουν οι ανοιχτές πόρτες) κ. Araud, πρέπει να αφυπνίζει διαρκώς και μονίμως τον Έλληνα πολίτη.
Είναι προφανές ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, η ελληνική διπλωματία και η Ελλάδα εν γένει, πέραν των καθοριστικών θετικών ενεργειών στις οποίες προβαίνει διεθνώς, τελεί υπό καθεστώς έντονης κι αυξανόμενης πίεσης, ώστε να οδηγηθεί σε μια κατάσταση “έντιμου συμβιβασμού”, έναντι του “άκριτου ρίσκου” το οποίο παρουσιάζεται τεχνηέντως από ορισμένα κέντρα ως ο έτερος πυλώνας του διλήμματος: “συνδιαλλαγή με Τουρκία και παραχωρήσεις – πόλεμος με ολέθριες συνέπειες”.
Ασύμμετρος πόλεμος
Σε αυτόν τον ασύμμετρο ψυχολογικό πόλεμο που έχουμε εισέλθει κατά το τελευταίο διάστημα, ο ελληνικός λαός οφείλει να λάβει και να διατηρήσει θέση μάχης ισάξια με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Τουτέστιν, να απομονώνει κάθε ιδιοτελή σύμβουλο ομίλου ιδιωτικών συμφερόντων και think tank, εξωχώριου ή εγχώριου, που αδιαφορεί για τους τόνους αίματος που έχυσαν οι άμεσοι προπάτορές του.
Παράλληλα δε, να υπενθυμίζει στον Έλληνα Πρωθυπουργό και την ελληνική κυβέρνηση ότι, ανεξαρτήτως της έντασης της πίεσης την οποία ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης υφίσταται, όπως φάνηκε πρόσφατα τόσο στην συνάντηση MED7 στην Κορσική όσο και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το περασμένο σαββατοκύριακο, ότι βάζει πλάτη στιβαρή, ισχυρός και ενωμένος. Πλάτη όχι για συνθηκολόγηση, αλλά για την δίχως έκπτωση προάσπιση όλων των δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Από την πλήρη επήρεια της ΑΟΖ στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, την οποία αναγνωρίζουν και στηρίζουν οι ίδιες οι ΗΠΑ, δια στόματος του Πρέσβη τους στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, μέχρι την προστασία της μουσουλμανικής μειονότητάς μας στη Θράκη, η οποία τυραννιέται από εκβιασμούς και απειλές πρακτόρων της Άγκυρας, και μέχρι τη διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης στα νησιά μας, παρά τις πρόσφατες συστηματικές και στρατηγικά μεθοδευμένες απόπειρες αποσταθεροποίησης. Διότι φιλελληνισμός σημαίνει: «Αγαπώ τους Έλληνες, όχι διότι μου γεμίζουν το πορτοφόλι, αλλά διότι είναι Έλληνες».
Også nordmenn burde være triste over at Hagia Sofia blir moské
Hagia Sophia, bilde: Adli Wahid
Det var fredag den 10. juli klokken 20:53 tyrkisk tid, at landets president Recep Tayip Edrogan annonserte at det som opprinnelig var kristenhetens største kirke, skulle konverteres til moské. Akkurat slik den var da Istanbul (tidligere Konstantinopel) lå under Det osmanske riket og frem til 1935. Det er i hovedsak å tolke som en symbolsk handling. Det mangler i alle fall ikke på moskeer i Istanbul fra før, som huser rundt 3500 muslimske gudshus.
Det er dermed også fristende å ty til numerologi: klokkeslettet for Erdogans uttalelse, finner gjenklang i årstallet da Konstantinopel falt i 1453. Hagia Sofia skal i følge ham tas i bruk som moské fredag 24. juli i år, på dagen 97 år etter at Lausanneavtalen ble underskrevet, som etablerte de gjeldende grenser for den tyrkiske stat – en avtale presidenten tidligere har antydet kan trenge en ny gjennomgang. Omgjøringen til moske angår ikke bare gresk-tyrkiske forhold, noe som sees i at både USA, Paven, UESCO er blant mange som har kritisert for sin beslutning.
Kritikken kommer derimot ikke bare utenfra. Et økende antall protester har også kommet fra fremtredende tyrkere. Disse erklærer gjerne at handlingen markerer et tungt symbolsk brudd med den sekulære staten grunnlagt og formet av Mustafa Kemal Ataturk. Åndsmennesker som Orhan Pamuk og Taner Akcam har omtalt det som både en skam og skandale. Svarene på kritikken fra Erdogan, var ikke spesielt beroligende. Han viste til at Mehmet II (som erobret Konstantinopel) også ble en leder for de ortodokse kristne.
Men hvilken betydning har Hagia Sofia utover som historisk levning fra den østlige delen av Romerriket vi i dag gjerne omtaler som «Bysants»? Hvorfor skal Europa for øvrig, og ikke minst Nord-Europa og Skandinavia bry seg?
Det er ikke enkelt å formidle den nesten overnaturlig storheten ved Hagia Sofia til personer som aldri har besøkt bygningen. Men nordmenn har kjent den før, helt tilbake til den tiden da bygningen var en kirke. Den gang tjenestegjorde såkalte «væringer» fra Skandinavia i livgarden til den bysantinske keiseren i Konstantinopel.
Det finnes rester etter disse væringene i selve bygningen i dag. For nesten tusen år siden har en av dem har stått på sørsiden av galleriet, ikke langt unna den praktfulle mosaikken av Deêsis, og da – muligens rammet av et øyeblikks tretthet av den lange ortodokse liturgien – inngravert på brystningen runeinnskriften av sitt navn «Halvdan» for ettertiden. Slik ga han på sin måte nok et lite innblikk i hvordan midlertidigheten og det endelige på mystisk vis omfavner den uendelige i rommet av kirken, som var omtalt som ‘acheiropoietos’ Kirken (‘ikke av menneskehånd’) den gang.
Den besøkende oppdager at Hagia Sofia er det ‘huset som inneholder det uholdbare’ (chôra tou achôrêtou). Som sådan er den Store Kirken for flott til å bli noe annet enn det den ble bygget for. Dens kraft og storhet tillater henne ikke å være noe annet enn hva det er. Og nordmenn var engang dens forsvarere.
Nå, da den igjen skal erobres av en hersker med politiske motiver, tar man seg i å håpe på at den evige væringgarden vekkes til atter å vokte den evige kirken i øst. Ikke for å bruke vold, men for å bruke minnet. For Hagia Sofia er egentlig for stor for smålig politikk.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021)
Η κρισιμότητα του Ιωβηλαίου των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 που διανύουμε φέτος αναδεικνύεται από δύο αλληλοτροφοδοτούμενα στοιχεία.
Το πρώτο, αφορά στην κυβερνητική διαλεκτική ῾δημιουργικής ασάφειας᾽ αναφορικά με τις διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας:
Αφενός, το ΥΠΕΞ διατρανώνει προς πάσα κατεύθυνση -δια στόματος του άψογα ελισσόμενου Δένδια- ότι μοναδικό θέμα συζήτησης είναι η Υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ. Αφετέρου, από το καλοκαίρι ο Πρωθυπουργός υιοθετεί μια ρητορική κέντρο της οποίας είναι ότι το μήλον της έριδος των δύο χωρών είναι οι ῾θαλάσσιες ζώνες᾽. Η στοιχειώδης, ωστόσο, γνώση της ορολογίας εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την συνοχή των κυβερνητικών θέσεων, καθώς ο όρος ῾θαλάσσιες ζώνες᾽ αφορά τέσσερα, και ουχί δύο, τινά: την Αιγιαλίτιδα ζώνη -δηλαδή τα Χωρικά Ύδατα-, την Συνορεύουσα ζώνη, την Υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ.
Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Ο Υπουργός Εξωτερικών Δένδιας επιμένει να διευκρινίζει ότι τα χωρικά ύδατα επ᾽ ουδενί τελούν υπό διαπραγμάτευση, καθώς είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας που η Ελλάδα διαχειρίζεται αποκλειστικά μονομερώς βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Ωστόσο η νέα αναφορά του Πρωθυπουργού σε θαλάσσιες ζώνες κατά την πρόσφατη συνάντησή του με την Γαλλίδα Υπουργό Άμυνας γεννά έντονο προβληματισμό: εφόσον στις θαλάσσιες ζώνες ανήκει και η Αιγιαλίτιδα, πώς είναι δυνατόν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Εξωτερικών, δυό πρώην ΥΠΕΞ και άλλων τινων να σημαίνουν το ίδιο πράγμα; Η επέκταση των ΧΥ στα 12 νμ μόνον στο Ιόνιο σε ποιο άλλο λογικό συμπέρασμα οδηγεί πέραν αυτού που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εμμέσως ομολογεί: ότι ως τμήμα των θαλασσίων ζωνών, τα ΧΥ στο Αιγαίο είναι αντικείμενο συζήτησης με την Τουρκία;
Η διαπίστωση αυτή, είναι, δυστυχώς, πλήρως ευθυγραμμισμένη με ένα δεύτερο στοιχείο: την μόνιμη επωδό των κατευναστικών δηλώσεων πρωτοκλασάτων στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ που επαναλαμβάνουν διαρκώς το δίλλημα ῾῾συμβιβασμός ή πόλεμος᾽᾽. Πυρήνας αυτού του ψευδοδιλλήματος είναι ο κίνδυνος που προκαλεί τυχόν επέκταση της Ελλάδας στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο, αφενός λόγω του casus belli κι αφετέρου, του ότι οι μεγάλες δυνάμεις εναντιώνονται -δήθεν- στην επέκταση αυτή. Κι αν στο πρώτο τούς έχει πλέον διαψεύσει το τουρκικό ΥΠΕΞ με την τελευταία ουδέτερη ανακοίνωσή του, η δεύτερη επίκλησή τους συνιστά εκχώρηση εθνικής αυτεξουσιότητας και υποταγή σε αλλότριους απαιτητές.
Για τους πολέμιους της επέκτασης και υπέρμαχους της προσφυγής στη Χάγη η άρνηση εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας και η αποτροπή της, θεωρείται εθνικιστική ρητορική και πατριδοκαπηλία. Αγνοούν, άραγε, οι άνθρωποι αυτοί ότι οι Έλληνες δεν λησμονούν πως αυτοί οι ίδιοι είναι που προωθούσαν λύση του Κυπριακού ως προϋπόθεση ένταξης στην ΕΕ με την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν;
Οι κομισάριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ ευαγγελίζονται διάλογο αντί αποτροπής. Απορρίπτουν, δήθεν λόγω οικονομικού κόστους, κάθε άλλη επιλογή πέραν του επώδυνου συμβιβασμού. Επικαλούνται ως επιχείρημα το κόστος των εξοπλισμών, ωσάν να έπαψε εξαίφνης να ισχύει γι’ αυτούς το αξίωμα si vis pacem para bellum, ενώ επισείοντας το ενδεχόμενο πολέμου, ισχυρίζονται ότι όχι μόνον ῾῾δεν είναι σαφές το τί επιδιώκουν οι Τούρκοι᾽᾽, αλλά και πως αυτό είναι ζήτημα ῾῾θεμελιακό᾽᾽ και ῾῾βασανιστικό᾽᾽, αφού ῾῾ουδείς μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα᾽᾽!
Τα χειρότερα όμως ακολουθούν. Το ΕΛΙΑΜΕΠ διαστρέφει τον εγκληματικό ρόλο του τουρκικού κράτους ως σφαγέα που μόνον στον 20ο αιώνα οδήγησε σε τραγική συρρίκνωση του Ελληνισμού: χαρακτηρίζουν την Μικρασιατική Καταστροφή και την Εισβολή στην Κύπρο ως δυό από τις τρεις -μαζί με την γκριζοποίηση των Ιμίων!- ῾῾πλέον εμβληματικές στιγμές κρίσης᾽᾽ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Απορεί κανείς με την ανάγνωσή τους της ιστορίας, όταν επισημαίνουν ότι μετά και τις τρεις ανωτέρω ῾῾περιπτώσεις᾽᾽ ακολούθησαν ῾῾οι πλέον φιλόδοξες, τολμηρές, και πρωτότυπες προτάσεις για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών᾽᾽.
Θέλουν, λένε, ῾῾να δοκιμάσουν εάν οι Τούρκοι πράγματι εννοούν την εξεύρεση λύσης μέσω του διαλόγου᾽᾽, λησμονώντας τα πρόσφατα γεγονότα που κράτησαν το Πολεμικό Ναυτικό επί τρίμηνο σε θέση μάχης. Αποκαλούν την επέκταση στα 12 ν.μ. ῾῾θεωρητικό δικαίωμα᾽᾽ κι επικρίνουν την πλειοψηφία των Ελλήνων που ῾῾προτιμά ένα θεωρητικό δικαίωμα το οποίο δεν εφαρμόζεται᾽᾽, τη στιγμή που οι ίδιοι φροντίζουν παστρικά και με κάθε τρόπο να παραμένει αυτό το δικαίωμα῾῾θεωρητικό᾽᾽ και ῾῾ανεφάρμοστο᾽᾽, πιέζοντας την κυβέρνηση να παραπέμπει διαρκώς την άσκηση εθνικής κυριαρχίας στις …ελληνικές καλένδες. Ταυτόχρονα, έχουν την ειλικρίνεια να ομολογούν τον φόβο τους ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αλλά και μεγάλη μερίδα της κυβέρνησης δεν συμμερίζονται την άποψη του Πρωθυπουργού ότι ῾῾αν δεν αναγνωρίζαμε ότι κάποια δικαιώματα έχει και η Τουρκία, δεν θα προσερχόμασταν σε διάλογο᾽᾽, επισημαίνοντας ότι ῾῾η συζήτηση περί θαλάσσιων ζωνών αναπόφευκτα οδηγεί και σε συζήτηση περί χωρικών υδάτων.᾽᾽
Αν ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να ταυτίσει το όνομά του με την χειρότερη τραγωδία του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα, οφείλει, αφού απομονώσει αυτό το συνδικάτο ενδοτισμού, να πράξει αυτό που σύσσωμος ο ελληνικός λαός προσδοκά από τον ίδιο. Αυτό που δεν είναι άλλο από τα τελευταία λόγια του ῾῾ατρόμητου, γενναίου και ακέραιου δημοκράτη᾽᾽, όπως ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τον εκλιπόντα, Σήφη Βαλυράκη:
«Ο διάλογος Ελλάδας-Τουρκίας για τον ορισμό των οικονομικών ζωνών, μπορεί να είναι ανεκτά ασφαλής για τα εθνικά συμφέροντα, μόνο αφού η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, σε όλο το μήκος της εθνικής ακτογραμμής, ευθυγραμμίσει στο ίδιο εύρος τον εναέριο εθνικό της χώρο και καθορίσει με διμερή συμφωνία την ΑΟΖ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας».
Πανδημία. Δημόσια υγεία. Ανθρωπισμός. Αυτό είναι το νέο τρίπτυχο στο όνομα του οποίου ο ελληνικός λαός στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και η Ορθοδοξία σχεδόν εν συνόλω, ζει μια πρωτόγνωρη, ανήκουστη και εντελώς παράλογη κατάσταση. Την πρώτη στην ιστορία του Ελληνισμού, προχριστιανικού και χριστιανικού, κατάργηση της πραγματικότητας της Εκκλησίας. Δηλαδή, της κλήσεως και συνάξεως επί τω αυτώ.
Από πού να αρχίσει και πού να σιγήσει κανείς;
Από τον από πολύ νωρίς, περίεργα νωρίς, καταχρηστικό χαρακτηρισμό του φαινομένου του κορωνοϊού ως ῾῾πανδημία᾽᾽;
Από τα όσα ταλανίζουν την Πολιτεία και την Εκκλησία τούτες τις Τρισάγιες ημέρες;
Την υπερδεκαετή συστηματική υπονόμευση του συστήματος Δημόσιας Υγείας λόγω μιας αλληλουχίας καταστροφικών κυβερνητικών επιλογών και την αφαίμαξη του ελληνικού ιατρικού δυναμικού με την αναγκαστική μετανάστευση πολλών εκατοντάδων ικανότατου ιατρικού προσωπικού, λόγω και των κατ᾽ ουσίαν πτωχευτικών δανειακών συμβάσεων του πρόσφατος παρελθόντος;
Την ανεπανάληπτη, στην ιστορία της χριστιανοσύνης, καταφυγή σε έωλα κοσμικά παιχνίδια λογικής, την υποταγή της εκκλησιαστικής εμπειρίας και αλήθειας σε ορθολογίζοντα επιχειρήματα που όχι μόνον αμφισβητούν επί της ουσίας τον Θεανθρώπινο Λόγο αλλά και αδικούν και τον ανθρώπινο ορθό λόγο, καταστρατηγώντας ταυτόχρονα την κοινωνική ορθοπραξία που απορρέει απ᾽ αυτόν και την εμπιστοσύνη που ένα κράτος οφείλει να επιδεικνύει προς τον πολίτη του;
Από την μεταμοντέρνα, άκρως προβληματικής φύσεως, μανιχαϊστική αποθέωση της έννοιας ῾῾δημόσια υγεία᾽᾽, η οποία ενώ έχει καταστεί μόνιμη επωδός στο δημόσιο διάλογο και γίγνεσθαι, εστιάζει αποκλειστικά και μονομερώς στο σώμα, αγνοώντας σχεδόν επιδεικτικά τις ανάγκες του συνόλου ανθρώπου ως σωματοψυχή, ανάγκες που η υπερδισχιλιετής Ορθόδοξη παράδοση κατεξοχήν γνωρίζει να θεραπεύει;
Από την παντελώς αστοιχείωτη – σε πείσμα όλων των μετανεωτερικών ευχολογίων περί καταπολέμησης των διακρίσεων και σε ειρωνεία των αντίστοιχων ιδεολογιών που συντεταγμένα οι κυβερνήσεις τηρούν με ευλαβική πίστη – και ψευδή διάκριση μεταξύ σώματος και ψυχής; Διάκριση η οποία διέπει όχι μόνον το αρμοδίως επιφορτισμένο Υπουργείο Υγείας, αλλά και, όπως και εν τοις πράγμασι αποδεικνύεται, και τμήμα της θεσμικής Εκκλησίας;
Από την σύγχυση και τη ζάλη η οποία κλυδωνίζει την ελληνική κοινωνία που για άλλη μια φορά σπεύδει να λατρέψει, μέρες Λαμπρής, επίγειους σάρκινους θεούς, στο πρόσωπο των κατά τα άλλα συμπαθέστατων αγωνιστών και διαχειριστών της κατάστασης, κ.κ. Τσιόδρα και Χαρδαλιά; Ωσάν ο αρχαίος βασιλεύς του άλλου μεγάλου γένους της γης να μην μας είχε προειδοποιήσει, χιλιετίες τώρα, ῾῾μὴ πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ ὑιούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία᾽᾽;
Από την παραληρηματική μανία των ΜΜΕ, ελληνικών και διεθνών, κρατικών και κυβερνητικών, ιδιωτικών και συστημικών, τα οποία στιγμή δεν χάνουν να επιχειρούν συστηματικά και με το αζημίωτο να πολλαπλασιάσουν τον φόβο ενός λαού (εννοώ τον ελληνικό λαό και παρακάμπτω εδώ τον αστραπιαία – χάρη στην παγκοσμιοποίηση – μεταδιδόμενο στην οικουμένη πανζουρλισμό), ο οποίος άγεται και φέρεται από ορισμένες μετριότητες της δημοσιογραφίας, καλοπροαίρετους ῾῾μαθητευόμενους μάγους᾽᾽ ή/και επαγγελματίες αλλοιωτές της αλήθειας;
Από τον παραλογισμό μιας Πολιτείας, η οποία επιβάλλει στους πολίτες, ῾῾για το καλό τους᾽᾽, πρωτόγνωρες πρακτικές αστυνόμευσης, καταστρατήγηση θεμελιωδών Αρχών του Συντάγματος, μονόχνωτη διαχείριση του προβλήματος, διαχείριση εξαρτώμενη από την απαράμιλλη βεβαιότητα ότι η πρακτική που ακολουθείται είναι μονόδρομος (ωσάν είτε να υπήρχε από καιρό έτοιμο το πλάνο δράσης, είτε ως ομολογώντας εμμέσως την απειρία που απολήγει σε ολοκληρωτικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας τύπου ῾῾πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι᾽᾽); Και όλα αυτά, με τη γνωστή πρακτική των μετα-κοινοβουλετικών αποφάσεων, των μετα-δημοκρατικών μεθόδων της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και των σχετικών διαδικασιών εξπρές, όπως συμβαίνει πάντοτε κατά την τελευταία δεκαετία, όποτε ο λαός επείγει να ῾῾σωθεί από μεγάλο κακό᾽᾽;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπει κανείς τον θεσμό της Εκκλησίας να αμφιταλαντεύεται, κατά τον μήνα Μάρτη τουλάχιστον, μεταξύ αυτοκατάργησης – με τη μη πραγματοποίηση της Θείας Λειτουργίας επί δύο εβδομάδες – ακύρωσης, δηλαδή, του λόγου ύπαρξης της Εκκλησίας, που δεν είναι άλλος από τον καθαγιασμό και την Αναφορά της κτίσεως στον Θεό διαμέσου του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Μια Εκκλησία να παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και να καταλήγει να ῾῾λειτουργεί᾽᾽ – ειρήσθω έτσι, καταχρηστικά, μιας και ελλείψει μετοχής και ῾῾έργου του λαού᾽᾽ η παραμυθία με μετανεωτερικές θεολογίες της παρούσας απουσίας του λαού από τα στασίδια του για λόγους αγαπητικής κενώσεως είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σήμερα – ῾῾των θυρών κεκλεισμένων᾽᾽ δια τον φόβον του κορωνοϊού, όπως περίπου συνέβαινε κατά τον καιρό των διωγμών στους πρώτους αιώνες. Και ας αρέσκεται η πολιτική ορθότητα των ημερών στο να ξορκίζει τη λέξη διωγμός. Η έννοια ῾῾διωγμός᾽᾽ άλλωστε, είναι ζήτημα σημασιολογίας της ελληνικής γλώσσας, όχι πρόβλημα της ελληνικής κυβέρνησης, τώρα ειδικά που σύσσωμος ο πλανήτης την εγκωμιάζει.
Πάσχα, λοιπόν, Κυρίου Πάσχα, σε άδειους ναούς. Για πρώτη φορά στην ιστορία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα κατασκευασμένη από τον παραλογισμό και την ανοησία που τυραννάει την ανθρωπότητα από καταβολής της. Ή, σωστότερα, από την στιγμή που ο άνθρωπος εξοβελίζει τον Θεό από την ζωή του και από τον κόσμο. Ένας άνθρωπος, ο οποίος μέσα στη ζάλη του νομίζει ότι, μαθηματικά και στατιστικά, έχει λιγότερες πιθανότητες να κολλήσει τον κορωνοϊό από μια από τις κατά μέσο όρο 5.000 συσκευασίες προϊόντων που εκτίθενται στα διάφορα καταστήματα κάλυψης διατροφικών αναγκών του ιδίου και των δεκάδων συνανθρώπων του που βρίσκονται ταυτόχρονα στο κατάστημα, απ᾽ ότι στην εκκλησία των λίγων εικονισμάτων και του ενός κεριού!
Γι᾽ αυτό και ένα τέτοιο ανόητο κράτος αποφάσισε να στέλνει τους πολίτες στα σούπερ μάρκετ και τα όργανα της τάξης στους ναούς. Αλλά, βέβαια, όπως είπαν ορισμένοι, ο κορωνοϊός είναι ο αόρατος εχθρός, και άρα πολεμάμε κάθε τί αόρατο, αλλά το ορατό το αγκαλιάζουμε. Πανουργία του λόγου, όπως θα έλεγε κι ο Χέγκελ, μιας και όλοι γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία επί δυό χιλιάδες χρόνια τώρα μόνον αόρατους εχθρούς πολεμά αλλά ποτέ ως τώρα δεν ιδιώτευσε. Σώμα, λοιπόν, μόνον, και όχι και ψυχή. Σάρκα λοιπόν, μόνον, και όχι και πνεύμα.
Είναι πολλά τα ερωτήματα. Και σίγουρα, θα αυξάνονται όσο όλοι μας, ιερατείο, άρχοντες και λαός θα συνειδητοποιούμε μέρα με τη μέρα τι συμβαίνει. Υπάρχει ωστόσο ένα ερώτημα, το οποίο είναι καίριο, επιτακτικό:
Είναι ή δεν είναι ο κόσμος τούτος η δημιουργία του Θεού, τότε, τώρα, διαρκώς και πάντοτε; Διότι, αν είναι, πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν η Ορθόδοξη Εκκλησία, και δη η ελληνική, η οποία, ειρήσθω, αποκλήθηκε προφητικά από τον ίδιο τον Χριστό – τουλάχιστον δυό φορές μες στην Μεγάλη Εβδομάδα, σύμφωνα με τη γραφή του Ματθαίου και του Ιωάννου – ως ο δέκτης της Βασιλείας του Θεού, η οποία και θα φέρει τους καρπούς Της, πώς είναι δυνατόν να έχει εκχωρήσει εαυτήν σε μια ακόμη εκδοχή της πτωτικής φύσεως και του πεπτωκότος κόσμου που καθρεφτίζει ο συγκεκριμένος κορωνοϊός;
Πώς είναι δυνατόν η Εκκλησία να φέρεται ως άλλη μια φοβισμένη εγκόσμια Αρχή, παραιτούμενη του λόγου υπάρξεώς της;
Εάν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αληθεύει καλώντας τον άνθρωπο μεσίτη Θεού και κόσμου, πώς η σύγχρονη Ορθόδοξη Εκκλησία αντιλαμβάνεται πλέον αυτή τη μεσιτεία, αυτή τη μεσολάβηση, ιδίως όταν η κτίση κράζει, για άλλη μια φορά σήμερα, και επώδυνα κραυγάζει τις πληγές και τα βάσανά της;
Πώς είναι δυνατόν να ακούμε από επίσημα χείλη το επιχείρημα ότι, ῾῾είναι μόνον για το φετινό Πάσχα᾽᾽ που οι Χριστιανοί θα παραμείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους;
Είναι, άραγε, αυτό μια επιτυχημένη απόπειρα χαϊδέματος της ψυχής των πιστών, οι οποίοι και χρείαν έχουσιν του Ζώντος Ύδατος, και υποφέρουν από την παρανοϊκή αυτή μεταμοντέρνα κουλτούρα που διακρίνει μεταξύ ψυχής και σώματος;
Πριν από σαράντα περίπου χρόνια, σε ένα τοίχο στο ιερό κάποιου Μητροπολιτικού ναού στην Ελλάδα, υπήρχε μια κορνίζα με τις ακόλουθες τρεις φράσεις, σε κάθετη διάταξη:
῾῾Σαν να ήταν η πρώτη·
Σαν να ήταν η τελευταία·
Σαν να ήταν η μόνη.᾽᾽
Ο εφημέριος ιερέας του ναού, ένα απλό γεροντάκι από ένα χωριό της Πελοποννήσου, ο αείμνηστος π. Δημήτριος Θεοδωρόπουλος, είχε τότε εξηγήσει σε ένα μικρό παιδί που δεν μπορούσε να αντιληφθεί το νόημα αυτού του Δελφικού αινίγματος: ῾῾Παιδί μου, αυτό είναι για να θυμίζει στον Λειτουργό, σε εμένα, και στον καθένα, πώς πρέπει να προσεγγίζουμε, να τελούμε, να εορτάζουμε, και να μετέχουμε του Μυστηρίου των Μυστηρίων, της Θείας Λειτουργίας, της Ευχαριστίας.᾽᾽
Αν αυτό είναι το ήθος του Ορθόδοξου Λειτουργού· αν αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας· αν αυτός εδώ είναι ο κόσμος που ο Θεός δημιούργησε και δημιουργεί, ή μάλλον συνδημιουργεί με τον άνθρωπο· εάν η Βασιλεία του Θεού έχει ήδη αρχίσει, εδώ και τώρα, και δεν είναι κλειδωμένη στα ντουλάπια ενός φαντασιακού επέκεινα που γίνεται άλλοθι για μια παντοτινή αναβολή της κατάφασής μας στην θέωση – αυτήν που εορτάζουμε και ομολογούμε τώρα το Πάσχα και πάντοτε – ακόμη και του πλέον απομακρυσμένου όντος·
Τότε πώς είναι δυνατόν να στεκόμαστε με τόση παθητικότητα, τέτοιο πνεύμα ηττοπάθειας και ενδοκοσμικού συμβιβασμού, ο οποίος προϋποθέτει κι επιβάλλει έκπτωση της Αλήθειας με την συνδρομή μιας σειράς καινοφανών, παντελώς ανύπαρκτων στην μακρά πατερική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, θεολογημάτων που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τον τρόπο με τον οποίο μοιάζουμε να έχουμε παραδοθεί σε μια παγκόσμια παράλυση, προκληθείσα από ένα ιό δημιουργημένο, αμφισβητούμενης ή άγνωστης προέλευσης;
Πράγματι, θα υπάρξουν ίσως περισσότερα Πάσχα να εορτάσουμε σε αυτή τη ζωή. Και θα υπάρξουν ασφαλώς. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία, ούτε καν λόγος, να αποστερούμε τον άνθρωπο από την μετοχή στη Ζωή, εδώ και τώρα. Η Εκκλησία και η εκκλησία δεν είναι το γραφείο μας, στο οποίο μπορούμε να πάμε ή να μην πάμε, αναλόγως των περιστάσεων. Από τη στιγμή που έχουμε προσχωρήσει σε μια τέτοια αντίληψη, η οποία απολήγει – έστω και ως καταφυγή σε απέλπιδους καιρούς – σε μια πρακτική που ψευδώς φαντάζει ως μονόδρομος, έχουμε υποτάξει την Εκκλησία στον κόσμο· έχουμε εκκοσμικεύσει την Εκκλησία. Έχουμε αποστερήσει τους εαυτούς μας ενός δώρου με το οποίο μόνον λογικά πρόβατα έχουν προικισθεί, και έχουμε υποβαθμίσει την Εκκλησία, εκούσια και μοιραία, από αυλή λογικών προβάτων σε περιθωριακό χώρο – προσωρινά κλειστόν – μεταφυσικής ψευδο-ανάτασης για φοβισμένα πλήθη.
Η Εκκλησία είναι Ζωή. Είναι η ζωή μας. Αυτό δεν είναι σύνθημα ενός αναρχικού, ούτε ενός χίπι, μολονότι αμφότεροι χωρούν στην Εκκλησία. Αυτό είναι η πραγματικότητα, τόσο σκληρή ορισμένες φορές που, απομακρύνοντας κανείς τον άνθρωπο από τον αναπνευστήρα της Εκκλησίας, του προκαλεί μια δύσπνοια και μια ζάλη ασύγκριτα πιο σοβαρή απ᾽ αυτή που ο οποιοσδήποτε κορωνοϊός μπορεί να προκαλέσει· μια ασφυξία που καταλήγει σε θάνατο πρωτόγνωρο.
Εάν πράγματι ακούμε Εκείνον ο οποίος ήλθε, Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε, και εφόσον αληθινά πιστεύουμε ότι ήλθε ῾῾ἴνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσόν ἔχωσι᾽᾽ (Ιω. 10, 10)· εάν αληθινά αγαπούμε αυτόν τον κόσμο, τον Κόσμο Του, τότε δεν μπορούμε, να αποστερούμε τον κόσμο από την Θεία Λειτουργία. Εξάλλου, η Ορθοδοξία, όπως προφητικά είχε δει ο Ηράκλειτος (Αποσπάσματα 50 και 53), παραμένει Ορθόδοξη μόνον δημοσίᾳ· όχι όταν κωφεύει χάριν των μικρών και μπρος στα μεγάλα ιδιωτεύει.
Χριστός Ανέστη!
* Το παρόν αποτελεί τμήμα κειμένου που θα δημοσιευθεί στα αγγλικά από το Public Orthodoxy, ιστοσελίδα του Κέντρου Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham της Νέας Υόρκης, USA.
Panagiotis G. Pavlos 